အစောင့် (ဇာတ်သိမ်း)

ဒီပတို့ လိုချင်သည်မှာလည်း မည်သူမှ ညီထွေးအား နောက်ထပ် မထိပါးဝံ့စေရန်ပဲ ဖြစ်ရာ သူတို့ လိုချင်သည့်အတိုင်း တစ်သဝေမတိမ်း ရခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူတို့၏ လုပ်ပိုင်ခွင့်များ အားလုံးကိုတော့ အသုံးချခဲ့ရသည်။ ညီထွေးကိုယ်တိုင် ဖွင့်ဟ၍ အကူအညီ မတောင်းခံသမျှ သူတို့ ကူညီခွင့် ရကြတော့မည် မဟုတ်ချေ။

ဒီပသည် ဘီလူးတောင်သို့ ပြန်၍ ညီထွေး သူ့အမည် ခေါ်လိုက်မည့် အသံအား စောင့်စားနေခဲ့ရာ ရက်လနှစ်များသာ ပြောင်းသွား၏ ။ ညီထွေးကတော့ မတောင့်တ စဖူး။ ယောင်၍မျှပင် ဒီပဟု မထွက်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့၏ ။ ဒီပသည်ပင် သွေးအေး ရက်စက်လှသော နတ်ဘီလူးကြီးအဖြစ်မှ ခန္တီ မေတ္တာတရားများ ကူးစက် ကိန်းအောင်းလာပြီး လူသားဆန်လာကြောင်း ညီတော်များက ချီးမွမ်းလာကြသည်။

ဘမရသည်လည်း သွေးဆိုးသည့် ကြမ်းရိုင်းလွန်းသူ မဟုတ်တော့။ တည်ငြိမ်စ ပြုနေလေပြီ။ ဗျဂ္ဂနှင့် ဝေလုကသာ အချိုးမပြောင်း။ သူတို့ချင်းလည်း ရံဖန်ရံခါမှသာ တွေ့ကြသည်။ နောက်ပိုင်း တွေ့ဆုံမှုများ၌ ညီထွေးအကြောင်း မပါတော့ဘဲ သူတို့ အတွေ့အကြုံများသာ ပြောဆိုကြတော့ပြီ။ ညီထွေးသည် သူတို့နှင့် ဘဝချင်းသာမက စိတ်ချင်းပါ ခြားခဲ့ပြီထင့်။

အေးဆေး ငြိမ်သက်နေသော ဒီပထံသို့ စာချွန်လွှာတစ်စောင် ရောက်လာခဲ့သည်။ ဖခမည်းတော်ထံမှ ဖြစ်၏ ။

"သားတော်ကြီးဆီ မင်းတို့ညီထွေး ရောက်လာလိမ့်မည်။ စောင့်၍ ခေါ်ခဲ့ကြပါ"

ဟူ၏ ။ ဒီပ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားသည်။ အခြား ညီများကို အကြောင်းကြားလိုက်ပြီး ညီထွေးသတင်းကို စုံစမ်းရာ ဒဏ်ရာရလျက် ရွာတစ်ရွာတွင် နားနေပြီးမှ ယခု ရှမ်းနယ်သို့ လာနေကြောင်း သိရသည်။ ညီတော်တို့လည်း တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရောက်လာကြ၏ ။

ညီထွေး၏ အချိန်ကား ကျရောက်လာပြီ ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူက နောက်ဆုံးအချိန်ထိ ကြီးလေးလွန်းသည့် တာဝန်ကြီးကို ထမ်းဆောင်ဆဲ။ အလောင်းမင်းကြီး ရှိစဉ်ကအတိုင်း မြို့တက်ရန် အကြံပြုလျက် နာမကျန်းသည့်ကြားမှ သူကိုယ်တိုင် ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ သူ၏ ခံနိုင်အားကို နောက်ဆုံးတစ်စ ကျန်သည်အထိ ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ လိုက်တိုက်နေသေးသည်ကို ကြည့်ရင်း ညီနောင်တတွေ မျက်နှာမကောင်းကြ။

သူတို့ညီထွေး ပြန်လာတော့မည်ကို ဝမ်းမသာနိုင်ဘဲ သူရဲကောင်း ပီသလွန်းသည့် ညီထွေး၏ လုပ်ရပ်များကိုသာ ကြေကွဲစွာ ကြည့်ရင်း နာကျင်နေကြသည်။ သူတို့ မြင်းလေးစီး တောင်ထိပ်ပေါ်မှ ရပ်လျက် ညီထွေးကို မကူညီနိုင်ဘဲ သေအံ့ဆဲဆဲ အဖြစ်အား သည်အတိုင်းကြည့်နေကြရသည်ကိုက ရင်နာစရာ။ ဒီပက အံကို တင်းတင်းကြိတ်ထားပြီး ဗျဂ္ဂသည် လက်သီးနှစ်ဖက် ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လျက်၊ ဝေလုကသည် သံလျက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လျက် သူတို့ညီတော်၏ နောက်ဆုံးတိုက်ပွဲကို အားပေးနေကြ၏ ။

ထူးထူးခြားခြား တည်ငြိမ်နေသည်မှာ ဘမရ ဖြစ်သည်။ ဘမရသည် ညီထွေးကို ကြည့်နေရင်းမှ တစ်စုံတစ်ရာကို တွက်ချက်နေ၏ ။ တရုတ်မြင်းများနှင့် ယှဉ်ပြေး ခုတ်ကြရင်း ဝေးသွားသော ညီထွေးနှင့် မြင်းကို ကြည့်လျက်

"ညီနောင်တို့၊ စံနက်ကျော် ဟိုးရှေ့က ချောင်းကို ကျော်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲသည်ချောင်းအတိုင်း သွားရင် အစ်ကို ဒီပရဲ့ ဘီလူးတောင် ရောက်မှာပဲ"

ထိုအခါမှ ဒီပ သတိဝင်လာသည်။ ဟုတ်တာပဲ၊ သူတို့ ညီထွေးကို သွားရောက် ကြိုဆို ခေါ်ဆောင်ရဦးမည်မဟုတ်လား။ ထိုစဉ် ဓားတစ်စင်းက ညီထွေး ခန္ဓာကို ထုတ်ချင်းခတ်သွားသည်။ လက်ျာဘီလူးသည် တစ်ချက် တွန့်ဆုတ်သွားပြီးမှ ချက်ချင်း သူ့ကိုယ်မှ ဓားကို ဆွဲနုတ်၍ ပြန်ခုတ်ချလိုက်သည်ကို တွေ့ရ၏ ။

တရုတ်တို့သည် ဤသူမှာ မသေနိုင်သည့် နတ်ဘီလူးဖြစ်မည်ဟု ကြောက်လန့်တကြားနှင့် ချောင်းကို ဖြတ်ပြေးကြ၏ ။ လက်ျာဘီလူးက ချောင်းလယ်အထိ ဆင်းလိုက်သေးသည်။ အလယ်မရောက်မီ ဟန်ချက်ပျက်၍ ရေထဲ ကျသွား၏ ။ ရေသို့အကျတွင် ချောင်းတစ်ဖက်မှ တရုတ်ဗိုလ်တစ်ဦးထံ ဓားကို လွှတ်လိုက်သေးသည်။ သူ၏ မြင်းကလည်း သခင်ကျသည်ကို သိလျင် ပြန်လှည့်ပြီး ချောင်းထဲ ပြေးလွှား ရှာနေလေသည်။ သို့သော် ရေစီးသန်သော ချောင်းအလျဉ်နှင့် နစ်မြုပ်ပါသွားသည့် လက်ျာဘီလူးကို တိမ်ပျံ မမြင်လိုက်တော့။

ဒီပတို့က တောင်များကို မြင်းနှင့် တလွှားလွှား ခုန်ကျော်ကြလျက် ဘီလူးတောင်ခြေမှ စောင့်နေလိုက်ကြသည်။ သူတို့ညီထွေး အသက်ကုန်လုလု ရှိနေပြီကိုလည်း သိနေကြ၏ ။ ထိုစဉ် ဒီပရင်တွင်းမှ အသံတစ်ခုကို စ ကြားရသည်။

"ဒီပ...."

သူ လှိုက်ခနဲ ဖြစ်သွား၏ ။ ရေအောက်မှ ညီထွေး၏ အသံ။ ညီထွေးနှင့် သူသည် စိတ်ချင်း ဆက်သွယ်မိသွားသည်။

"အစ်ကို.. ဒီပ"

ဟုတ်၏ ။ ညီထွေး သူ့ကို တ နေပြီ။ ဘီလူးတောင်နား နီးလာသည့်အပြင် သက်တမ်းကုန်ချိန် ဖြစ်သောကြောင့် သူ ရောက်ရမည့်နေရာ၊ သွားရမည့်အရပ်နှင့် ပတ်သက်ခဲ့သည်များကို ပြန်လည် သတိရလာပေပြီ။ ယခင်က ဒီပနေထိုင်ရာ ဤနယ်မြေသို့ မကြာခဏ လာရောက်လည်ပတ်ခဲ့ဖူးသည်မဟုတ်လား။

ဒီပ ရေထဲ ပြေးဆင်းသွားသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်း၍ မ ယူလိုက်လျင် လက်ျာဘီလူး ကလေးငယ်တစ်ဦးကဲ့သို့ ပါလာသည်။ သူက သောင်ပေါ် ပြေးတက်ခဲ့ရာ စောင့်ကြိုနေကြသည့် ညီအစ်ကိုများကို ညီထွေး မြင်သွားသည်။ ဝေဒနာကြီးစွာ ခံစားနေရသည့်ကြားမှ တစ်ချက် ပြုံးလိုက်သည် ထင်ရ၏ ။ ထို့နောက် မျက်လုံးများ မှိတ်သွားတော့သည်။

ဒီပက လူငယ်လေး၏ ခန္ဓာအား သောင်ပြင်ပေါ် ချလျက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ မြင်းပေါ်မှ ညီအစ်ကိုများလည်း ဆင်းလာကြ၏ ။ ကျဆုံးသွားပြီဖြစ်သော လက်ျာဘီလူး၏ ရှေ့တွင် ရပ်မိကြလျင်

"မင်း တာဝန်ကျေလွန်းခဲ့ပါတယ် ရဲဘော်။ လက်ျာဘီလူး ဆိုတဲ့ သူရဲကောင်းတစ်ယောက်ကို ငါတို့ ရင်ထဲမှာ ထာဝရ လေးစားနေမှာပါ"

သူတို့ခေါင်းများသည် တညီတည်း ညွှတ်သွားကြ၏ ။ ထို့နောက် ဒီပက မြင်းပေါ်တက်လိုက်ရာ ဘမရသည် ညီထွေး၏ ခန္ဓာအိမ်ကို ပေါ့ပါးစွာ ပွေ့ချီလျက် ဒီပထံ ကမ်းပေးလိုက်၏ ။ မြင်းလေးစီးတို့သည် နတ်ရေကန်ရှိရာ တောင်ဆီသို့ ဦးတည် ထွက်ခွာသွားကြသည်။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

.

"ဒါက ဘယ်ကို ခေါ်လာတာလဲ နောင်တော်"

"လိုက်မှာသာ လိုက်ခဲ့စမ်းပါကွာ။ ရောက်တော့ သိလိမ့်မပေါ့"

သူ ဒီပဘက် လှည့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း ဒီပက ပြုံးစေ့စေ့။ ဘမရသည်လည်း ခပ်တည်တည်ဟန်ပြုနေ၏ ။ ဗျဂ္ဂကမူ အကဲမရ။ သီချင်းများကို အော်ဆိုရင်း ပါလာသည်။ သူတို့အပြုအမူသည် ဤတစ်ခေါက် အလွန်ထူးဆန်းနေသည် ဆိုရမည်။

ယခင် အကြိမ်များက နောင်တော်များ ပြန်ရောက်ကြတိုင်း အုပ်ချုပ်ရေးပညာများ လေ့လာနေရသည့် သူ့ထံ တစ်ဦးချင်းသာ လာလေ့ရှိသည်။ စကားစမြည် ပြောဆိုနှုတ်ဆက်ကာ ပြန်သွားကြသည် များ၏ ။ ယခုတော့ နောင်တော်လေးပါးလုံး ဆုံလာသည်။ ဖခမည်းတော်က မည်သည့်အကြောင်းရှိသနည်း မေးမြန်းသည်ကိုလည်း မဖြေ။ သူ့ကိုသာ ခေါ်ထုတ်လာကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ဘယ်ဆီဘယ်ဝယ် သွားနေမှန်း မသိသော လမ်း၌ ဒီပက စကားစလာသည်။

"နန်းတော်ထဲချည်း ကုပ်နေရတာ မင်း မပျင်းဘူးလား ညီထွေး"

"ပျင်းချိန်တောင် မရပါဘူး"

"ဘာလဲ ကြည်မွေ့စရာလေး တွေ့နေလို့လား"

"ကြည်မွေ့နိုင်ဖို့ နေနေသာသာ ခမည်းတော်က ဟိမဝန္တာမှာ တရားသွားအားထုတ်ချင်ပြီ ပြောပြောနေလို့ မနည်း တောင်းပန်နေရတယ်"

"အင်း.. အင်း၊ မင်းလည်း တိုင်းရေးပြည်ရာတွေနဲ့ မွန်းကြပ်နေမှာစိုးလို့ လေကောင်းလေသန့်ရအောင် ငါတို့က ခေါ်လာတာ"

"နောင်တော်တို့ လေကောင်းလေသန့်က နတ်ပြည်တွေပါ ကျော်ကုန်ပါ့ရော။ ကြည့်ကြပ်ပြောပါဦး"

"မင်းကလည်းကွာ၊ ဟိုရောက်တော့ ရှူရမှာပေါ့။ ငါတို့ နေရာသစ်တစ်ခု တွေ့ထားလို့ မင်းကို ပြချင်လွန်းလို့ ခေါ်လာတာ"

ရှေ့ဆုံးမှ ဦးဆောင် သွားနေသော ဝေလုကသည် တောင်အထွတ်တစ်ခု၏ ထိပ်တွင် မြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီး ဆင်းသွားသဖြင့် သူလည်း နတ်မြင်း တိမ်ပျံကို အသင့်တွေ့ရသော မြင်းချည်တိုင်၌ ချည်ထားခဲ့ပြီး အစ်ကိုများနောက်မှ လိုက်သွားသည်။

"ဟိုမှာ ဥယျာဉ်တစ်ခု တွေ့လား။ အသစ် ပေါ်ထွန်းလာတာ မကြာသေးဘူးမောင်။ ငါတောင် တစ်နေ့ကမှ တွေ့လို့၊ ပျော်မွေ့စရာ ရှိလွန်းလို့ မင်းကို ခေါ်လာပြတာ"

သူ ဇဝေဇဝါဖြင့် ဥယျာဉ်ကြီးဆီ လျှောက်သွားတော့ ဝေလုက က ဆိုသည်။

"ဘယ်လောက် လေကောင်းလေသန့်တွေ ရှိတယ်ဆိုတာတော့ မင်းဘာသာပဲ ဝင်ကြည့်တော့။ ငါတို့ ဒီနားတစ်ဝိုက် ပတ်လိုက်ဦးမယ်"

မည်သည့်အကြောင်းပဲ ရှိရှိ အစ်ကိုများအား ကလန်ကဆန် မလုပ်ဖူးသော သူကလည်း မည်သည့်စကားမှ ပြန်ပြောမနေဘဲ စိတ်ရှင်းရှင်းဖြင့် လှမ်းဝင်သွားလိုက်၏ ။ ဥယျာဉ်ကြီးက ပြန့်ပြောသာယာလွန်းလှသည်။ တိမ်ခိုးတိမ်ငွေ့များ ရစ်သိုင်းနေသည့် ကျောက်စားပွဲများ အလယ်မှာ မိန်းမသူတစ်ဦးပါလား။

သူက မမြင် မတွေ့ဖူးသည့် မိန်းမပျိုထံ လျှောက်သွားသည်။ အမျိုးသမီးကလည်း သူ့အား မည်သူမှန်းမသိ၍ ကြောင်ကြည့်နေသည်။ ဤနေရာသို့ ခေါ်လာသည်မှာ အကြောင်းရှိရမည်ဟူ၍ ထိုအမျိုးသမီးထံတွင် စုံစမ်းရန် ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော်

သူ တစ်စုံတစ်ရာ သတိပြုမိလိုက်၏ ။ ထို ငယ်ရွယ်ချောမောလွန်းသော မိန်းမပျိုသည်...

"အစ်မ.. အစ်မတော် မဟုတ်လား"

"ဘယ်သူ.."

"အစ်မတော် နရဏီ မဟုတ်လား လို့"

"ဟုတ်တယ်.. မင်းက ဘယ်သူ.. ဟင်၊

မင်း.. မောင်ငယ်.. လက်ျာဘီလူး မဟုတ်လား"

"အရင်ကတော့ ဟုတ်တယ်။ အခု မဟုတ်တော့ဘူး။

ကျွန်တော် စတုမဟာရာဇ မြောက်ပြင်က နတ်ဘီလူးမင်း သားတော် စေတ ပါ"

အမျိုးသမီးက သူ၏ စကားနှင့် ရုပ်ရည်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ သူ့ထံ အပြေးတစ်ပိုင်းလာ၍ သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။

*ပြီးပါပြီ*

 Written by သင်္ခရာဇာ

End date: December 8, 2021

အစောင့် (၆)

ဒီပသည် ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်လျက် လက်ျာဘီလူး၏ စိတ်ကို ဖတ်နေသည်။ ညီထွေးသည် သူ့အား လုံးဝ မမှတ်မိ။ အတိတ်ဘဝအကြောင်း ဘာမှ မသိချေ။ ရှေ့တွင် ဒီပ တစ်ကိုယ်လုံးကို မြင်နေသည့်တိုင် အစ်ကိုဟူသည့် အမှတ်သည်းခြေ မရှိမူဘဲ ရန်သူလော မိတ်ဆွေလော ဟုသာ ဆန်းစစ်နေကြောင်း သိရသည်။

ထို့ပြင် ဒီပ မည်သို့ လှုပ်ရှားလာပါက မည်သို့ တုံ့ပြန်မည်ဟူသည်များကို အဆက်မပြတ် တွေးနေရာ ဒီပ ရယ်ချင်လာသည်။ အားမတန်သော်လည်း မာန်မလျှော့ဘဲ သူ၏ လည်စေ့ကို ထိထိမိမိ တိုက်ခိုက်နိုင်လျင် ဤအကောင်ကြီး ခံနိုင်မည်မဟုတ်ဟု အားနည်းချက်ကို ရှာနေလိုက်သေးသည်။ သို့သော် တစ်ချိန်တည်းမှာ သူ့တိုက်ခိုက်မှုများ ထိရောက်မည် မဟုတ်မှန်းလည်း သိလာသဖြင့် လက်ဖျားခြေဖျားများ အေးစက်လျက် ပိုမိုတည်ငြိမ်လာသည်ကို တွေ့ရ၏ ။

သူ့ညီ ဘာဆက်တွေးမလဲ သိချင်၍ ဒီပ မလှုပ်မရှား ငြိမ်နေလိုက်သည်။ အတန်ကြာသည်အထိ ငြိမ်နေသည်ကို ထောက်သော် အန္တရာယ်ပြုချင်ဟန် မတူဟု ညီထွေးက စဉ်းစားလာ၏ ။ ထိုအခါ မည်သူဖြစ်သနည်း၊ ထောင်သားအသစ်လော၊ မိမိအား နှိမ်နင်းမည့်သူလော၊ ယိုးဒယား အာဏာပိုင်တစ်ဦးဦးလော ဟု စစ်ကြောနေပြန်သည်။

ချက်ချင်း ညီထွေး စိတ်ပြောင်းသွား၏ ။ အမြင်ကို တည်၍ အတွေးလမ်းကြောင်း ပြောင်းသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဤမျှ ကြီးမား ဖွံ့ထွားလွန်းသူသည် လူမှ ဟုတ်ပါမည်လား ဟူသည့် လမ်းစပေါ်သို့ ရောက်လာသည်။ သူ့အခန်းထဲ မည်သို့ ရောက်လာသနည်းဟု တွေးတောစ ပြုပြီ။ ညီထွေး၏ ဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းကို သိလို၍ ဒီပ စောင့်ကြည့်နေ၏ ။

လူနှစ်ဦးသည် အခန်းတစ်ခုအတွင်း အသက်မရှိသော အရုပ်များ ချထားသကဲ့သို့ တစ်ဦးက တစ်ဦးကို လေ့လာလျက်၊ ကျန်တစ်ဦးက သူ့အား လေ့လာနေသူကို စောင့်ကြည့်လျက် ရှိနေကြသည်။

အခန်းထဲသို့ အစောင့်များက ပို့လွှတ်သည်၊ ထားသွားသည် ဆိုလျင် ယခုရက်ပိုင်းအတွင်း အလွန်နိုးကြား ထက်မြနေသည့် သူ့အာရုံက သိရမည်။ ယခု အစောင့်များလည်း သိဟန်မရှိ။ မည်သူမှလည်း သတိမထားမိဘဲ မည်သူမျှ မနေဝံ့သော မိမိအခန်းသို့ သော့ပိတ်လျက်သား လူတစ်ဦး ရောက်ရှိ ဝင်ထိုင်နေခြင်းမှာ လူမဟုတ်တန်ရာဟု ယူဆရတော့မည်။

ယင်းအတွေးကို ဒီပကလည်း နှစ်ခြိုက်၏ ။ အဖြစ်မှန် ရောက်သည်အထိ တွေးတောစေလို၏ ။ လက်ျာဘီလူးကလည်း ငြိမ်၍ စဉ်းစားနေလေ၏ ။ ထောင်တွင်းမှ ပရလောကသား တစ်ဦးလား၊ အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ရောက်လာသူလား။ ယခုချိန်ထိ အေးအေးလူလူ ထိုင်နေပုံထောက်၍ မတော်တဆ လမ်းကြုံဝင်လာခြင်းတော့ မဟုတ်နိုင်ဟု သူ မြင်သည်။

မူလ ရှိခဲ့သူ၊ ထောင်တွင်းသားဆိုပါက အမျှအတန်း လို၍လော၊ တစ်စုံတစ်ရာ သတိပေးလို၍လော စဉ်းစားရပေမည်။ ထိုသူ၏ ဟန်မှာ အမျှအတန်း လိုချင်သည့်ဟန်လည်း မဟုတ်၊ သတိပေးမည်ဆိုလျင် ယခုချိန်ထိ မလှုပ်သေးခြင်းက ထူးခြား၏ ။ ဧကန္တ ဤနေရာသည် သူ့နေရာ၊ ဤအခန်းသည် သူ့အခန်း ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု တွေးရ၏ ။

ဒီပက အသံပြုလာသည်။

"သည်မှာ နေရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား"

အသံအက်အက်၊ သြသြ၊ သြဇာပါသည်။ အလောင်းမင်းတရား အသံမျိုး ဖြစ်၏ ။ စကားအရ သူ့အခန်း မဟုတ်ကြောင်း သိသာသွားစေ၏ ။ အခန်းတွင်း ရှိနေခဲ့သူ ဆိုလျင် မိမိ အဆင်ပြေ မပြေ သိနေပေလိမ့်မည်။ သို့ဆိုလျင် မည်သူနည်း။ မိမိအား စောင့်ရှောက်နေသည့် အစောင့်အရှောက်များလား။

"မင်း မဆိုးဘူး။ ဉာဏ်ကောင်းတယ်"

အဆက်စပ်မရှိသည့် စကားစကြောင့် လက်ျာဘီလူး လန့်သွားသည်။ သူ့အတွေးကို သိရှိနိုင်သလား ဟုလည်း သံသယ ဖြစ်လာသည်။ ဒီပက ဟက်ခနဲ တစ်ချက်ရယ်လျက် ထ ရပ်လိုက်၏ ။ ထိုအခါမှ အလွန်မြင့်မားသော အရပ်နှင့် ကြီးစွာသော ခန္ဓာကို သေချာမြင်ရသည်။ လူ့ဘီလူးကြီးပါတကား။

"မကြောက်ပါနဲ့။ မင်းကို ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး"

'မကြောက်ပါဘူး။ ဘယ်သူလဲ လို့ပါ"

လက်ျာဘီလူး၏ ပထမဆုံးစကား။ အစ်ကိုကို ပြောလိုက်သည့် ဦးဆုံးသော စကားမှာ မသိစိမ်းကားခြင်း ဖြစ်နေ၍ ဒီပ အနည်းငယ်တော့ အောင့်သက်သက် ဖြစ်သွားရသည်။

"ငါ့နာမည် ဒီပ"

"ကျွန်တော်က လက်ျာဘီလူးပါ"

"ငါသိပါတယ် ညီထွေးရယ်.."

ထိုသူ၏ အပြောက ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လိုဟန် ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် သတိထား၍ အလိုက်အထိုက်ပင်

"အစ်ကိုက ကျွန်တော်နဲ့ ဘယ်လို ပတ်သက်လဲ"

မေးတော့လည်း တည့်ပါလား ဟု ဒီပ ပြုံးသွားသည်။ ကြောက်စရာ စူးရဲခက်ထန်သည့် အပြုံးဖြစ်၍ လက်ျာဘီလူး ငေးနေ၏ ။ သို့သော် လူညိုထွားကြီးအား ကြောက်ရွံ့ခြင်း မဖြစ်မိ။

"ငါ့ကို အစ်ကိုတစ်ယောက်လိုပဲ သတ်မှတ်ပါ။ မင်းအတွက် သတိပေးဖို့၊ စောင့်ရှောက်ဖို့ လာတာ"

"ဟုတ်ကဲ့၊ ပြောပါ"

"နံနက် မိုးသောက်ရင် ဒီထောင်ကြီးတစ်ခုလုံး ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်မယ်။ ကြွက်ကြွက်ဆူမယ်။ ကြိမ်မီးအုံးသလို ဖြစ်လိမ့်မယ်"

"မီးလောင်တာလား"

"မီးလောင်တာ ဆိုရင် တော်သေးတာပေါ့ကွာ။ ပြေးနိုင်ရင် လွတ်သေးတာပေါ့။ ခုဟာက လောင်မီးကျမှာ။ ပြေးလည်း မလွတ်ဘူး။ ကိုယ်ပြုတဲ့ကံ ပြန်ခံကြရမှာ။ ငရဲပွက်သလိုဖြစ်မှာ။ လူတွေ အတိဒုက္ခ ရောက်ကြလိမ့်မယ်။ ငါလည်း နောက်ဆို လာနိုင်မှာ မဟုတ်လို့ မင်းကို တစ်ခါတည်း သတိလာပေးတာ"

လက်ျာဘီလူး သိပ်နားမလည်ချေ။ သို့သော် မည်သို့မျှ ပြန်မပြောဘဲ မှတ်သားထားလိုက်သည်။ လာမယ့်ဘေး ပြေးတွေ့ရုံသာဟု သဘောပိုက်ထားလိုက်၏ ။

"သတိပေးမယ် ဆိုတာက အဲဒီဘေးလား"

"မဟုတ်ဘူး။ မင်းရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန် ရောက်ရင် ငါ့ကို တောင့်တလိုက်။ စိတ်ထဲက ပြင်းပြင်းပြပြ သတိရရင်ကို ငါ လာမယ်။ လိုအပ်ရင် ငါ့ကို ရည်မှန်းပြီး နာမည် ခေါ်လိုက်ပါ"

"ကျေးဇူးပါပဲ။ မလိုအပ်လောက်ပါဘူး။ ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ရဲ့ အစောင့်လား"

"ဟုတ်တယ်"

"တခြားသူများရော ရှိသေးလား"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"တစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်နိုင်ဘူးထင်လို့"

"ဟုတ်တယ်၊ တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘူး။ မင်း ဘယ်လို သိလဲ"

"ကျွန်တော် ကြုံဖူးတယ်"

"ငါတို့က လေးယောက်"

ဟု ဆို၍ နာမည်တစ်ခု ခေါ်လိုက်သည်။

"ဘမရ"

လက်ျာဘီလူး လန့်သွားပြန်သည်။ သူ့အနားမှာ နောက်ထပ် လူတစ်ဦး ပေါ်လာသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဒီပထက်ပင် ကြီးမား ထွားကျိုင်းလှ၍ အခန်းနှင့် မလွတ်သဖြင့် ကိုယ်ကို ငုံ့ကိုင်းထားရ၏ ။ ထိုသူကလည်း သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

"ဝေလုက၊ ဗျဂ္ဂ"

အခန်းကျဉ်းကလေးသည် လူထွားကြီးများနှင့် ပြည့်သွားသည်။ သူတို့သည် ထောင်အခန်းတိုင်း နံရံတိုင်းကို ဝင်ထွက်၍ ရဟန်တူ၏ ။ ပေါ်လာကြပြီးသည်နှင့် ခဏအကြာ ပြန်ပျောက်သွားကြရာ အခန်းထဲ၌ လက်ျာဘီလူးနှင့် ဒီပသာ ရှိတော့သည်။

"ကြောက်စရာကြီးတွေပါလား"

"မင်း ကြောက်လို့လား"

"မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီလောက် အစောင့်ကြီးတွေ ရှိနေတာ မသိခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် မလိုအပ်ပါဘူး။ ကိုယ့်အားကိုယ် ကိုးပါရစေ"

"ကိုးရမှာပေါ့။ ငါလာတာ ဒါနောက်ဆုံးပဲလေ။ ရှေ့လျှောက် မင်း ကိုယ့်အားကိုယ် ကိုးရတော့မှာ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ မဟုတ်သေးဘူး"

          ဟု ဆိုလျက် ဒီပက လက်ျာဘီလူးထံ လျှောက်လာပြီး သူ့ကိုယ်ထဲ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

  (ဆက်ရန်...)  အစောင့်(ဇာတ်သိမ်း)

 Written by သင်္ခရာဇာ

End date: December 8, 2021

အစောင့် (၅)

နတ်ဆေး၏ အစွမ်း၊ ဆရာတော်၏ မေတ္တာ စေတနာတို့ကြောင့် သူတို့ညီထွေး ထူထူထောင်ထောင် ဖြစ်လာတော့မှ ဘမရက ပူးကပ်နေသည်မှ ထွက်လိုက်သည်။ ငစံ မသေနိုင်တော့။ စိတ်ချရပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဘမရသည် အနားမှ မခွာချေ။ အထူးသဖြင့် ထောင်တွင်း၌ ညီထွေးအား အန္တရာယ်ပြုချင်သည့် သူ များပြားလှခြင်းကြောင့် မထနိုင်သေးသည့် ညီထွေးကိုယ်တွင် ဘမရက ပူးတုံခွာတုံ ပြုလျက် သန်စွမ်းကျန်းမာဟန် သွားလာလှုပ်ရှား ပြနေ၏ ။

၃ ရက်ခန့် ရှိလျင် လူသားအသွင်ဖြင့် ဆရာတော်ကျောင်း၌ ဝတ်ဖြည့်နေကြသော ဒီပတို့ ရှိရာ ဘမရ ရောက်လာသည်။ အခြား ညီနောင်များက "ညီထွေးကို ထားခဲ့ပြီလားဟ" ဟု လှမ်းစနေကြသော်လည်း တုံ့ပြန်ပြောဆိုခြင်း မပြုဘဲ ရေခပ်နေသော ဒီပထံ တန်းတန်းမတ်မတ် လျှောက်လာ၏ ။ ဒီပကလည်း ဘမရ၏ မျက်နှာ အမူအရာ ပျက်ယွင်းသည်ကို မြင်၍ ရေပုံးများကို ချထားပြီး

"ဘာဖြစ်လာသလဲ ဘမရ၊ ညီထွေး အကြောင်းထူးလို့လား"

"ထူးတယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး"

ဒီပက ကျောက်တုံးပေါ် သွားထိုင်လိုက်သည်။ ဘမရက သူ့ရှေ့ ရပ်နေ၏ ။ ဤပုံစံသည် ဒီပ တရားစီရင်သည့်ဟန်၊ ဆုံးဖြတ်ချက် ချဟန်ဖြစ်ပြီး အမှားအယွင်းရှိသူများက သူ့ရှေ့ ရပ်နေလေ့ ရှိသဖြင့် ကျန်ညီနှစ်ဦးပါ ချည်းကပ်လာကြသည်။

"ဘာဖြစ်လာသလဲ ဘမရ"

ဗျဂ္ဂ၏ အမေးကို ဘမရက

"ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးကွာ"

ဟု မရေမရာ ဖြေပြန်သည်။ ဒီပက

"မင်းတို့ ဖြတ်မမေးနဲ့။ သူ့ဘာသာ ပြောလိမ့်မယ်"

ဘမရက တော်တော်နှင့် မပြော။ မည်သို့ စပြောရမည်မသိ ဖြစ်နေပုံ ရသည်။ အတန်ကြာ စကားစ ရှာနေပြီးမှ

"ညီထွေးကတော့ မထူးခြားပါဘူး။ အခြေအနေ မသိမသာပဲ တိုးတက်လာတယ်။ ဒဏ်ရာတွေတော့ ကျက်လုပါပြီ"

"အင်း"

"အဲဒါဆို မင်း ဘာလို့ ထွက်လာလဲ"

"ဝေလုက"

ဒီပက ဟန့်လိုက်၏ ။ ဝေလုက ငြိမ်သွားသည်။

"ဖြစ်ပုံက..."

ဝန်းကျင်သည် ပုရစ်အော်သံ တချို့မှအပ တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ဘမရက အားယူ ဆက်ပြော၏ ။

"စံနက်ကျော်ကို အစောင့်တွေက လူကောင်းထင်ပြီး ရေချိုးဖို့ အပြင်ထုတ်ရာမှာ စ တယ်"

"ညီထွေး ဘာဖြစ်သလဲ ဘမရ"

"ညီထွေး ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ သူ့ကို ထောင်သားတွေက ဝိုင်းလှောင်ပြောင် ရန်စကြတယ်။ ညီထွေး မထနိုင်လို့ ကျွန်တော် သူ့ကို ထူပြီး ဟန်မပျက် သွားတုန်းမှာ.."

"လူတစ်ယောက်က ညီထွေးကို ဝင်တိုက်လိုက်တယ်။ ညီထွေး လဲသွားတယ်။ ဟိုကောင်က တံတွေးနဲ့ ထွေးတယ်။ ညီထွေး ဘာမှ ပြန်မလုပ်ဘူး။ သည်းခံနေတယ်"

"တောက်.. သတ္တိတွေကတော့ ကွာ"

"အင်း.. အဲဒါနဲ့"

"အစောင့်တွေကလည်း ကြည့်နေကြတယ်။ ထောင်သားတွေက ဝိုင်းမြှောက်ပေးတယ်။ ဟိုလူက ရောင့်တက်ပြီး လဲနေတဲ့ ညီထွေးကို သေးနဲ့ ပန်းမလို့ ပြင်တယ်"

"မင်း ဘာမှ မလုပ်ဘူးလား ဘမရ.. ဟင်"

ဗျဂ္ဂက ဒေါသတကြီး ထ မေး၏ ။

"ငါ ညီထွေးကို ဝင်ပူးပြီး သူ့ကို ကိုက်သတ်ခဲ့လိုက်တယ်"

"အေး.. ကောင်းတယ်၊ အဲလို ဖြစ်နေရမှာ"

ဒီပကတော့ ငြိမ်သက် စဉ်းစားနေသည်။ သည်အရေးသည် ညီထွေးအတွက် ရှေ့ရေးခက်သွားနိုင်မလား မသိ။ ညီထွေးသည် လက်ရုံးတွင် သူမတူအောင် စွမ်းသည်မဟုတ်။ သူ၏ ပညာလက်နက်မှာလည်း ကျဉ်းကြပ်လွန်းသည့် ထောင်အတွင်း၌ မည်မျှ ထုတ်ယူသုံးစွဲနိုင်ပါမည်နည်း။ ထောင်သားတို့သည် အကောက်များလှ၏ ။ အင်အားရှိလာပါက ညစ်သူချည်း။

ဒီပ မည်သို့မျှ မဆိုသဖြင့် ဘမရ အနေရ ကြပ်လာသည်။ အခြားသူများလည်း နေရထိုင်ရ ခက်နေကြဟန် ရှိ၏ ။ သို့သော် ဒီပက ကျောက်ရုပ်ကဲ့သို့ ထိုင်မြဲ ထိုင်နေသည်။

"ငါမှားသွားလား ဒီပ"

ဒီပ ပြန်မဖြေ။ ကြည့်လည်းမကြည့်။ တစ်စုံတစ်ရာကို လေးလေးနက်နက် တွေးနေသောကြောင့် ဘမရ ဆက်မမေးဝံ့။ ရုတ်တရက် ဒီပ ထရပ်ပြီး

"ငါတို့ ဆရာတော်ဆီ သွားရမယ်"

ဒီပနောက် ညီသုံးယောက် လိုက်သွားကြသည်။ ဆရာတော်က ညီအစ်ကိုလေးယောက်အား

"ဒကာကြီးတို့ လူစုံတက်စုံနဲ့ ဘာလျှောက်စရာ ရှိလို့လဲ"

"တင်ပါ့ဘုရား၊ အရှင်ဘုရား ဘီလူးပုံ အစီအရင်များကို မှတ်မိပါသေးလား ဘုရား"

"အိမ်း.. မှတ်မိသကွဲ့"

"အဲသည် ဘီလူးရုပ်များဟာ ထိုးနှံသူတွင် လိုအပ်လာပါက ဘီလူးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ခွန်အားကြီးမား အစွမ်းထက်နိုင်ပါတယ်။ စိတ်မလျှော့သမျှ လုပ်ကြံ သတ်ဖြတ်၍ မရ၊ အပြီးအစီး အကာအကွယ် လုံပါတယ်။ ဗိုလ်ခြေ အထောင်အသောင်းကို ခြောက်ခြားချေဖျက်နိုင်တဲ့ အစွမ်းတွေ ရှိပါတယ်ဘုရား"

"ဟေ.. တယ်စွမ်းပါကလားကွဲ့"

"ဟုတ်ပါတယ်ဘုရား၊ တပည့်တော်တို့ ညီထွေးကို အဲသည် အစီအရင်များ ထိုးနှံပေးပါရန် လာရောက် ပန်ကြားရခြင်းပါဘုရား"

"နင်တို့ ညီက ထတောင် မထနိုင်သေး"

"အခု သူ့မှာ အသက်ဘေးအန္တရာယ်များ ဝိုင်းနေပါပြီဘုရား"

"အိမ်း.."

ဆရာတော် သဘောပေါက်သွားပြီ။ တစ်ပြည်သားအတွက် ထောင်အတွင်း နေစရာမရှိသည် ဖြစ်မည်။ ထို့ကြောင့်

"လိုအပ်သော ပစ္စည်း ဆေးဝါးများကို ဒကာတို့ ရှာပေးနိုင်မလားကွဲ့"

"ယခုချက်ချင်း လူခွဲ၍ ရှာပေးပါ့မည်ဘုရား"

"အေးအေး.. ကောင်းပြီ"

ဒီပတို့ နတ်မြင်းလေးစီးဖြင့် ထွက်ခွာသွားကြသည်။ ဆေးဒါန်း၊ ဟင်္သာပြဒါး၊ သံရှင်၊ ဒုတ္ထာ၊ ကျောက်ဆေးအိုးများထဲမှ မြေနီမြေဝါ၊ ဂမုန်းနက် အစရှိသည်တို့ကို လှည့်လည် ရှာဖွေခဲ့ကြလျက် ဆရာတော်ထံ အပ်ကြရာ ဒီပ ရှာသမျှမှာ အများဆုံး ဖြစ်သည်။ ဆေးအရောင်မျိုးစုံ ရရန် စပ်ပြီးနောက် ဆရာတော်က ထောင်တွင်းသို့ ကြွ၍ သီးသန့် ခွဲထားသည့် လက်ျာဘီလူးထံ ဝင်၏ ။ ထောင်အာဏာပိုင်များမှာ မြန်မာတစ်ဦးအား ဆေးထိုးပေးမည့် ဆရာတော်ကို တားမြစ်ချင်ကြသော်လည်း မင်းဆရာမို့ မတားဝံ့။

ဘမရက ညီငယ်ကို ထူ၍ ကျန် ၃ ဦးက အလင်းရောင် ပြကြသည်။ ညအချိန်များတွင်သာ ထိုးနှံရသည်မို့ အစောင့်များအနေဖြင့် အထူးအဆန်း ဖြစ်နေ၏ ။ သို့သော် ဘီလူးကိုယ်များနှင့် ကွယ်ထားကြ၍ မမြင်ကြရ။ ဆရာတော် အမှောင်အတွင်း ထိုးနှံနေသည်ဟုသာ ထင်နေသည်။

၉ ရက်ခန့် ကြာလျင် အလွန် လက်ရာမြောက်သော ဘီလူးပုံနှစ်ခုသည် ကြွရွတောက်ပစွာ ကျောနှင့် ရင်တွင် ထင်ကျန်ရစ်သလို လက်ျာဘီလူးလည်း အခိုးအငွေ့ ချောင်းချောင်းထလျက် မတ်မတ်ရပ်နေပြီ။ သူ့အား သီးသန့်ခန်းမှ ထုတ်လာသောအခါ ထောင်သားများမှာ နီရဲနေသော ကိုယ်အား ကြည့်ပြီး အကဲခတ်နေကြ၏ ။ မည်သူမျှ အနားမကပ်ရဲ။ လူစိတ်ပျောက်၍ ကိုက်လိုက်မည်ကိုလည်း ကြောက်နေကြသည်။

သူနှင့်အတူ မည်သူမျှ မနေရဲသောကြောင့် တစ်ယောက်တည်း ထားရ၏ ။ သူကလည်း အိပ်မနေလျင် ငူငူငိုင်ငိုင်နှင့် ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေတတ်သည်။ တစ်ည သန်းခေါင်အချိန် လက်ျာဘီလူး နိုးလာ၍ သူ့အခန်းတွင်း လူတစ်ယောက် ရောက်နေသည်ကို မြင်လျင် ထထိုင်လိုက်၏ ။

          ထိုသူသည် အမှောင်တွင်းမှ လူလွတ်နေသည့် ညောင်စောင်း၌ ကျောက်ရုပ်ကဲ့သို့ မလှုပ်မယှက် ထိုင်နေသည်။ လူနှစ်ဦးသည် အတန်ကြာသည်အထိ အသံမပြု စကားမဆိုကြဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်ရင်း ငြိမ်သက် အကဲခတ်နေကြ၏ ။ ထောင်သားများ အားလုံး အိပ်မောကျနေကြပြီး ဟောက်သံအချို့ ကြားနေရသည်။ အပြင်ရှိအစောင့်များဆီမှ မီးရောင်ကအပေါက်ဝရှေ့ နံရံ၌ ဟပ်နေ၏ ။

  (ဆက်ရန်...)  အစောင့် (၆)

 Written by သင်္ခရာဇာ

End date: December 7, 2021

အစောင့် (၄)

ယင်းသို့ ပြုမူခဲ့ကြသည့်အတွက် ခမည်းတော်က သူတို့ ညီနောင်လေးဦးကို ခေါ်ဆူခြင်း ခံလိုက်ရသေးသည်။ နောက်နောင် ထိုသို့ မပြုပါဟူသည့် ကတိလည်း ပေးခဲ့ရ၏ ။ သို့သော် နန်းတော်မှ ပြန်ထွက်လာသည်နှင့် သူ့ညီများက စပ်ဖြဲဖြဲ၊ 'တယ်ပျော်ဖို့ ကောင်းတာဗျ' ဟု ဆိုလိုက်ကြသည်။

ထိုနောက်များတွင် ညီထွေးထံ ဒီပ ကြိုကြား ကြိုကြားသာ ရောက်တော့သည်။ ညီထွေး၏ စွမ်းရည်ကလည်း တက်လာပြီ။ သူတို့ စောင့်ရှောက်နေရန်ပင် မလိုတော့။ မည်သည့် ရန်သူကိုမဆို ရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်း ရှိနေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် လွှတ်ထားလိုက်ကြသည်။

ယခုအခါ ညီထွေးသည် သူ၏ ချစ်လှစွာသော နောင်တော်များအား လုံးဝ မေ့လျော့နေလျက် သူ့အရှင်သခင်သစ်ထံတွင် အမှုတော်ကို စိတ်ရောကိုယ်ပါ ကြိုးစား ထမ်းရွက်ရင်း သူ့တပ်သားများအကြား၌ ပျော်မွေ့နေလေပြီ။ ထို့ကြောင့် ဒီပတို့ အလိုက်သိစွာ ဖဲခွာခဲ့ကြသည်။ ဒီပသည်လည်း သူနေထိုင်ရာ ပဉ္စလရာဇ်နယ်စပ်ရှိ ဘီလူးတောင်တွင် အနေများလာသည်။ တစ်ခါတစ်ရံမှသာ အခြား ညီအစ်ကိုတော်တို့၏ သတင်းကို ကြားရ၏ ။

အဘယ်မျှ ကြာသွားသည်မသိ။ ညီတော် လေးပါးလုံး စုရုံး ရောက်ရှိလာမှသာ ဒီပ ညီထွေးကို သတိရ စိုးထင့်သွားမိသည်။ သူထင်သည့်အတိုင်း သတင်းက မကောင်း။ ညီထွေး၏ အရှင် ဘုန်းကံရှင်အောင်ဇေယျ ကံကုန်သွားပြီ ဖြစ်သလို ညီထွေးသည်လည်း အယုဒ္ဓယ၌ သေလုမျောပါးဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့သတဲ့။

ထို့ကြောင့် ဒီပ ချက်ချင်း ထ လိုက်သွား၏ ။ အယုဒ္ဓယမြို့ရိုးဆီ ရောက်ချိန်၌ နေဝင်လုဆဲဆဲ။ မြို့တွင်းသို့ ဝင်မရ။ သူတို့၌ ခွင့်ပြုမိန့် မပါခဲ့သဖြင့် မြို့စောင့်နတ်ကြီးများက အဝင်မခံကြချေ။ မြို့ပြင်တွင် နည်းလမ်းရှာကြသည်။ ဝေလုကသည် မြင်းဖြင့် မြို့ကို ပတ်ကြည့်ရင်း မြို့ပြင်တစ်နေရာမှ ဘုန်းကြီးကျောင်းကြီးတစ်ဆောင်ကို တွေ့ခဲ့၏ ။

ယင်းကျောင်းမှာ မင်းဆရာတော် သီတင်းသုံးနေသည့် မင်းကျောင်းကြီးမှန်း အုတ်ရိုးပိတ်လှေကားကို ကြည့်၍ သိရှိသဖြင့် ဒီပတို့အား လာခေါ်လေသည်။ မှန်၏ ။ သီလ အကျင့်စာဂနှင့် ပြည့်စုံသော ဆရာတော်တစ်ပါးသည် တံမြက်လှည်းရင်း တရားတော်များ စီးဖြန်းသရဇ္စျာယ်နေသည်။ မင်းဆရာတော်ကိုသာ ကပ်ကြရန် သူတို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။

ညဉ့်တွင် ဆရာတော် ကျိန်းစက်နေရာသို့ ဝင်၍ အိပ်မက်ပြုကြသည်။ ညီထွေး၏ နတ်ဘီလူးပုံရိပ်နှင့်တကွ ပြကာ ဆရာတော် ကယ်မ စောင့်ရှောက်ပါမည့်အကြောင်း တောင်းပန်ကြရ၏ ။ ဆရာတော်မှာ မမြင်ဖူးသဖြင့် အံ့အားသင့်နေသော်လည်း သူတို့ ပြောသမျှ ပြသမျှကို မှတ်မိနေလေသည်။

ဒီပက နတ်ဆေးတောင့်တစ်တောင့်ကို လည်းကောင်း၊ ဘမရက အသက်ရှည်စေသည့် အင်းတစ်ခုကို လည်းကောင်း၊ ဗျဂ္ဂက နတ်ဘီလူးတို့သာ သိအပ်သော တောသုံးတောင်ကို အစိုးရသည့် မန္တာန်တစ်ခု နှုတ်တိုက်ချပေး၍ လည်းကောင်း၊ ဝေလုကသည် ဆရာတော်၏ ဝါသနာနှင့် အစွမ်းကို လေ့လာမိသည့်အလျောက် ညီထွေးရင်နှင့် ကျောပေါ်မှ ဘီလူးရုပ်များအား ပိုမိုအစွမ်းထက်သည့် အစီအရင် ဆေးများ ညွှန်ပြ၍ လည်းကောင်း၊ ညီထွေးကတော့ ထောင်တွင်း ကျဉ်းကျနေ၍ ယခု ပေးစရာမရှိ၊ ပတ္တမြားကျောက်စီ ဆောင်ဓားမြှောင် ပေးပါလိမ့်မည်ဟုသာ လျှောက်ခဲ့ကြသည်။

ဆရာတော်လည်း ဆန်းကြယ်သည့် အိပ်မက်ကြောင့် နိုးလျင်နိုးချင်း ဒီပ ထားခဲ့သည့် ဆေးတောင့်နှင့်တကွ မြေပေါ်မှ အင်းကို မြင်ရာ အိပ်မက်မှာ အမှန်ဖြစ်သည်ဟု သိရှိသွား၏ ။ မိုးသောက်လျင် နန်းတော်သို့ ဝင်၍ စုံစမ်း၊ သူတို့ ညီထွေးအသက်ကို အလှူခံခဲ့လိုက်သည်။ သို့သော် ညီထွေးသည် ပြင်းထန် များပြားလှသော သေနတ်ဒဏ်၊ မြား လှံတို့ စူးထားသည့် ဒဏ်ရာများဖြင့် ကယ်၍ မရတော့ဟု ထင်ရ၏ ။

ဒီပတို့မှာမူ အချိန်မဆိုင်းဘဲ ဖခင်ထံ ဝင်တွေ့ကြလျက် ညီထွေးအား ပြန်လည် ခေါ်ယူရန် အချိန်ကျရောက်ပြီ ဖြစ်ပါကြောင်း လျှောက်တင်ကြလေသည်။ ခမည်းတော်က

"ကုဝေရ နတ်မင်းကြီးသည် မေ့လျော့နေမည်မဟုတ်။ အကြောင်းရှိ၍သာ ပြန်ခေါ်ရန် မစေသေးသည် ဖြစ်မည်။ ခမည်းတော် အခစားဝင်၍ မေးမြန်းဦးမည်"

ဆိုသဖြင့် သူတို့ ညီနောင်များပါ လိုက်သွားကြ၏ ။

ဝေဿဝဏ်နတ်မင်းမှာ စတုမဟာရာဇ်ဘုံ၌ အကြီးဆုံး ဖြစ်သည့်အလျောက် အားလပ်ချိန် မရှိသလောက် ဖြစ်နေသည်။ သူ့ရှေ့တွင် အခစားဝင်သည့် စတုမဟာရာဇိကာဒေဝ အနွယ်ဝင် နတ်ဘီလူး ရက္ခိုက်များစွာ တွေ့ရသလို ကြီးမားသော ကိုယ်အဆင်းနှင့် ဂုမ္ဘာန်ကြီးများလည်း တလိမ့်လိမ့် တိုးဝှေ့နေကြသည်။ လောကသုံးပါးတွင် အစွမ်းဆုံး လက်နက်တစ်မျိုးဖြစ်သည့် သံတင်းပုတ်ကြီးမှာ နတ်မင်းကြီး ယာဘက်အပါး၌ ထောင်ထား၏ ။

သူတို့အလှည့် ရောက်ရန် အတန်ကြာ စောင့်ပြီးမှ ခမည်းတော် နတ်ဘီလူးမင်းက တင်လျှောက်ခွင့် ရသည်နှင့်

"ကျွန်ုပ်၏ သားတော်အထွေးမှာ တတိယနိုင်ငံတော် ထူထောင်ရန် စေလွှတ်ခံထားရသည့်အလျောက် ယခုအခါ တာဝန်များ ပြီးဆုံးပြီ ဖြစ်ပါ၍ ပြန်လည် ခေါ်ယူခွင့် ပြုပါရန် လျှောက်ထားတောင်းပန်အပ်ပါသည် အရှင်မင်းကြီး"

ကုဝေရနတ်မင်းသည် တစ်ချက်မျှ စောင်းငဲ့ကြည့်ပြီး ခေတ္တ စဉ်းစား၏ ။

"သင့်သား တာဝန် မပြီးသေးဘူး။ မြန်မာပြည်ကြီးကို ကာကွယ်ရန် ကျန်သေးတယ်။ အဲသည်အရေးပြီးမှ သည်နိုင်ငံတော် တည်တံ့မယ်ကွဲ့။ သူ အချိန်မတန်သေးဘူး။ အသက်ဆက်နိုင်အောင် လိုအပ်သည်များကို သားတော်တို့က ဝိုင်းဝန်းကူညီကြစေ"

ဒီပတို့ တပ်ဆုတ် ပြန်ခဲ့ကြရသည်။ သူတို့ လာသည်မှာ ညီထွေးအား ပြန်ခေါ်ရန်၊ ယခုတော့ သူတို့ပင် သွားရောက် ကူညီပေးရဦးမတဲ့။ မည်သို့ဆိုစေ ယခု သူတို့၌ နတ်မင်းကြီး၏ အမိန့်တော် ပါလာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

ထိုအမိန့်ဖြင့်ပင် အယုဒ္ဓမြို့တွင်း ဝင်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ စတုမဟာရာဇ တိုင်းသားတို့အား လူ့ပြည်မှ ဂန္ဓဗတို့က ရွံ့ကြောက်မြဲဖြစ်ရာ အမိန့်ပါသည် ဆိုသည်နှင့် တံခါးမရှိ အတားမရှိ ဝင်ထွက်ခွင့် ရပေပြီ။ စစ်လားဆေးလား လုပ်နေသော နတ်တစ်ဦးအား အထွားကျိုင်းဆုံးဖြစ်သည့် ဘမရက တိုက်ချလိုက်ပြီး ဝင်သွားရာ အခြား မည်သူမျှ စကားမဟရဲကြတော့။

ဦးစွာ ညီထွေး၏ အသက်ငင်နေသည့် ခန္ဓာသို့ ဘမရ ဝင်နေလိုက်သည်။ ကျန်သူများက ဆရာတော်ကို အားချင်း သွားခေါ်၍ ဆေးတောင့် သန်းခေါင်းမျှ ဖဲ့တိုက်ရန်၊ ဒဏ်ရာများ၌ သွေးလိမ်းပေးရန် တောင်းဆိုကြ၏ ။ ဆရာတော်လည်း နန်းတွင်းထောင်ကြီးသို့ ကြွလာရသည်။

         အယုဒ္ဓမင်းသို့လည်း ခြောက်လှန့်ပူးကပ်၍ ဆရာတော်အား အချိန်မရွေး ဝင်ထွက်ခွင့်ပြုကြောင်း အမိန့်ထုတ်ပြန်စေ၏ ။ ထောင်စောင့််နတ်များမှာကား ဒီပ ကြိမ်းဝါးသံယံသည်၌ ကြောက်လန့် ပြေးလိုက်ကြသည်မှာ အနားပင် မသီရဲ။ သူတို့ လေးဦးသာ ထောင်ကို ကြီးစိုးထားလေသည်။

(ဆက်ရန်...)  အစောင့် (၅)

 Written by သင်္ခရာဇာ

End date: December 7 , 2021

အစောင့် (၃)

 အရေးပြီးလျင် ညီထွေး တိမ်းရှောင်သွားသည်။ သုနကအား အစောင့်အရှောက် အပ်ခဲ့၍ ဘုန်းကံရှင် မင်းလောင်းကို ရှာရန်အတွက် ဒီပ ထွက်လာခဲ့သလို ကျန်ညီနောင်များလည်း ပြန်သွားကြသည်။

ဝေးဝေးလံလံတော့ မရှာလိုက်ရ။ ဘုန်းကံရှင်ကြီး နီးပါး ကိုယ်ရောင်ရှိန်ဝါ ခန့်ထည်သူတစ်ဦးအား မလည်အရပ်တွင်ပင် တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ အသက်မကြီးသေး၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ကျစ်လျစ် တောင့်တင်းလျက် တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ရှိသည်။ အရပ်မမြင့်ဘဲ ခပ်ကုပ်ကုပ်သာ ဖြစ်သော်လည်း ဘုန်းတန်ခိုးအာဏာ အလွန်ကြီးမည့်သူမှန်း သိသာနေ၏ ။

ထို့ကြောင့် ထိုသူအနားသို့ ဒီပ ချည်းကပ်စုံစမ်းသည်။ ထိုသူကလည်း ကိုယ်ကာယ ထွားကျိုင်းကြီးမားလှသော ဒီပကို သေချာစူးစိုက် ကြည့်နေသည်။ ဒီပ၏ စူးရဲသော မျက်လုံးဒဏ်ကို ခံ၍ အတန်ကြာ ပြန်ကြည့်နိုင်စွမ်း ရှိသည့် အာဂလူပင်။ သူတို့နှစ်ဦးပုံက ရန်လိုနေသည် မဟုတ်သော်လည်း ဆင်ရိုင်းနှင့်ကျွဲသိုး ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံမိနေသကဲ့သို့ ရှိ၏ ။

"နေပါဦး၊ ကျုပ်ဘယ်သူလဲ မေးမြန်းရအောင် မင်းကရော ဘယ်သူများလဲ။ သည်ရွာမှာ ယခင်က မတွေ့စဖူး"

"ငါက သည်ရွာကမှ မဟုတ်ဘဲ၊ ပဉ္စလရာဇ် တောတွင်းက လာတာ"

"သြော်၊ မင့်ကိုယ်ဟန် ထွားလှတယ်။ မင်းမှုထမ်းပါလား"

"မင်းမှုထမ်းဖို့ လာတာ မဟုတ်ဘူး။ ညီတစ်ယောက်ကို လာစောင့်ရှောက်ပေးနေတာ။ မင်းကိုလည်း သည်နယ်တစ်ကြောမှာ မမြင်ဖူးပါဘူး"

"ကျုပ်လည်း သည်အရပ်က မဟုတ်ဘူး။ ဟိုအထက် မုဆိုးချုံရွာက လာတာ။ သည်နယ်မှာ မင်းမှုထမ်းနိုင်မယ့် လူစွမ်းလူစ ရှိသူကလေးများ တွေ့ရမလား လာရှာတာပဲ ရောင်းရင်း"

"လူစွမ်းတွေက ရှိပါတယ်။ မင်းလိုလူနောက် လိုက်လိမ့်မယ် မဟုတ်ဘူး။ မင်းလောင်းမှန်မှ ခစားမယ့်သူတော့ ရှိတယ်"

"ဆိုပါဦး၊ နင့်လူ ဘယ်လောက်စွမ်းလဲ။ ကျုပ် လူရှာပေးနေတာကတော့ ဦးအောင်ဇေယျဆိုတဲ့ လက်ရုံးက သုံးကြိမ်သုံးခါ မီးတောက်သူ မင်းလောင်းစစ်စစ် နိမိတ်တဘောင်နဲ့ လာသူအတွက် ဖြစ်တယ်"

"မင်း.. ငမင်းသိုက်ဆိုတာ ကြားဖူးလား"

"အရင်က မကြားဖူးဘူး။ သည်နယ်ရောက်မှ ကြားဖူးတယ်။ ခု မရှိတော့ဘူးဆို"

"ဟုတ်တယ်၊ လူတစ်ယောက်က လုပ်ကြံလိုက်တယ်"

"သတင်းတွေကတော့ အမျိုးမျိုးပဲ။ တိုက်လှေကြီး တစ်စင်းပေါ်ကို တစ်ယောက်တည်း တက်တိုက်သွားတယ်လည်း ပြောရဲ့။ ဘိုးမင်းသိုက် ဘယ်လိုမှ သတ်မရဘူးလည်း ဆိုရဲ့၊ ဟော.. ခု မရှိတော့ဘူးလည်း ကြားရပြန်တယ်"

"မင်းကြားတာတွေအကုန် အမှန်ပဲ"

"မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ သည့်ပြင်ဟာ မှန်ချင်မှန်မယ်။ မွန်တပ်တစ်တပ် ပါတဲ့ တိုက်လှေပေါ် ဘယ်သူမှ တစ်ယောက်တည်း တက်မတိုက်နိုင်သလို ရေပေါ်မှာ ဘီလူးတွေ တိုက်ကြတယ် ဆိုတာ သာတောင် မဖြစ်နိုင်သေး"

"မဖြစ်နိုင်ဘူးပဲ ထားပါတော့။ ငမင်းသိုက်တော့ တကယ် သေပြီ။ လုပ်ကြံတဲ့သူကလည်း တခြားမဟုတ်ဘူး။ ငါ့ညီတစ်ဦးပဲ"

"ဟာ.. ဟုတ်ရဲ့လား"

ဟု ဆို၍ ဒီပကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်နေ၏ ။ ဒီပက ထိုသူ၏ အကြည့်ကို မနှစ်မြို့စွာ ခက်ခက်ထန်ထန် တုံ့ပြန်ကြည့်လိုက်မှ တွေဝေသွားပုံ ရသည်။ မြင့်မားလှသော အရပ်နှင့် သံတုံးသံခဲများအလား ကျစ်လျစ်တုတ်ခိုင်နေသည့် ခန္ဓာကိုယ် ကြွက်သားစိုင်တို့အား ကြည့်ပြီး ဟုတ်ချင်လည်း ဟုတ်မှာပေါ့ ဟု တွေးနေသည်ကို ဒီပ သိသဖြင့်

"ခုတော့ သူလည်း မွန်တွေ လိုက်ဖမ်းလို့ ရှောင်ပုန်းနေရတယ်။ သူ့ကို ရရင် မင်းတို့ ရှင်ဘုရင် အထွဋ်အထိပ် ရောက်ပြီး မင်းတကာတို့ရဲ့မင်း ရာဇာဓိရာဇ ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် မင်း ခေါ်လို့တော့ သူ လိုက်မယ်မထင်ဘူး"

"ကျုပ်လည်း ပြန်တော့မှာ၊ နင့်လူ တကယ်စွမ်းသည် မှန်ရင် ဦးအောင်ဇေယျကို ပြောပြီး တစ်ခေါက် ပြန်လာမယ်။ မွန်ကို ခံတိုက်ရဲတာနဲ့တင် ကျုပ်ကတော့ ကြိုက်နေပြီ"

"အေး.. ဒါဆို မြန်မြန်ပြန်လာ၊ မွန်တွေ ဖမ်းမိသွားရင် မတတ်နိုင်ဘူး။ ငါလည်း အလုပ်ရှိသေးတယ်"

"သူက ဘာအလုပ် လုပ်သလဲ"

"ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဘူး၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းသား"

မယုံနိုင်သည့် အငွေ့အသက်များ မျက်နှာတွင် ယှက်သန်းသွားသည်။

"ဘုန်းကြီးကျောင်းသားလေးက..၊ ဟုတ်လား"

"မင်း မယုံလည်း မတတ်နိုင်ဘူး။ ငမင်းသိုက်တော့ ဆုံးရှာပြီ။ မင်းတို့ တစ်ရန်အေးတာပေါ့။ သူ့အစွမ်းကလည်း အံ့မခန်းပဲ။ ခုလိုသာ စောစောစီးစီး ဇာတ်မသိမ်းရင် ငချစ်ညိုနဲ့ ပေါင်းမိလို့ကတော့ မင်းတို့ မလွယ်ဘူး"

"လက်ျာပျံချီကိုရော သိသလား၊ ကျုပ်နဲ့ ကျောင်းနေဖက်"

"မသိပါဘူး၊ လက်စွမ်း သိပ်ကောင်းတယ် ကြားဖူးတာ"

"ကျုပ်ကိုရော သိသလား"

"မသိဘူး"

"ကျုပ်နာမည် ငတွန်၊ မုဆိုးချုံရွာက"

"သြော်"

ဟု ဆို၍ ဒီပ စကားဖြတ်လိုက်သည်။

"ကောင်းပါတယ်။ အခါမနှောင်းခင် အချိန်မီရောက်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"

"ကောင်းပြီ၊ ကျုပ်ကို ခွင့်ပြုပါဦး"

ထိုသူ ပြန်သွားသည်။ ငတွန်ဟူသည့် သူ့ဇာတာမှာ ဘုန်းကြီး၍ လက်ရုံးကောင်းလှသူ ဖြစ်လာမည် မုချ။ အညံ့အချို့ ရှိသော်လည်း မင်းဧကရာဇ်အထိ ဖြစ်နိုင်သည့် ဘုန်းလက်ရုံး ရှိသည်။ ဒီပ ငတွန်၏ ဟန်ပန် သတ္တိကို သဘောကျသွားသည်။ အထူးသဖြင့် ဆင်နှင့် ဆိတ်ပမာ ဖြစ်သော်လည်း သူ့အား မကြောက်မရွံ့ ထီမထင်ဟန်ကို သဘောတွေ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

မကြာပါ၊ အရပ်ရှည်ရှည် သွယ်လျကျစ်လျစ်သော သက်လတ်ပိုင်း လူတစ်ဦးကို ခေါ်၍ ငတွန် ပြန်ရောက်လာသည်။ မထင်မရှားဟန် ဝတ်ဆင်ထားသော်လည်း ထိုသူမှာ မင်းလောင်းစင်စစ် ဧကန်ဖြစ်သည်ဟု ဒီပ နားလည်လိုက်၏ ။ အနေအထိုင် အပြောအဆို လှုပ်ရှားမှုမှအစ အများနှင့်မတူ ထူးခြားသိမ်မွေ့ကာ တည်ကြည်လေးနက်ခြင်း ရှိသည်။ ငတွန်နှင့် အဖက်ဖြစ်သည်။ မည်သို့ကြည့်ကြည့် ရှင်ဘုရင်ဟန် ပေါ်နေသည့် လူတစ်ဦး။

ထိုသူက ညီထွေးကို ကောင်းမွန်ချေငံစွာ ပြောဆိုလျက် ခေါ်သွားသောအခါ သူတို့ စိတ်အေးကြရပြီ။ ညီထွေးမှာ ငယ်ရွယ်လွန်းနေသော်လည်း သူ့အချိန် ကျရောက်နေပြီ ဖြစ်၏ ။ အမှန်တော့ ညီထွေးက နောက်ကျနေခြင်းသာ၊ အခြားသူများနှင့် အခြေနေ အရပ်ရပ်က အားလုံး အသင့်ဖြစ်နေကြချိန် ညီထွေးမှာ နောက်ကျမှ ရောက်လာသဖြင့် အချိန်အခါသင့်ချိန်တွင် အရွယ်မတန်သေးဘဲ ကျောင်းသားသူငယ် ဖြစ်နေ၏ ။

သူတို့သည် ညီထွေးအား စိတ်ချလက်ချ ထားခဲ့ကြရန် နောက်ဆုံးအနေဖြင့် စောင့်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ ပထမဆုံး တိုက်ပွဲတွင် ညီထွေးမှာ ကံကောင်းထောက်မစွာ အသက်ဘေးမှ ပွတ်ကာသီကာ လွတ်ခဲ့ပြီး အနိုင်ရလိုက်သည်၌ စစ်၏ သဘာဝကို နားလည် သဘောပေါက်သွားခဲ့၏ ။ တိုက်ပွဲဝင်လျင် သေနိုင်သည်၊ စစ်ဖြစ်လျင် နိုင်အောင် တိုက်ရမည်၊ လူအနည်းအများသည် အကြောင်းမဟုတ်၊ စီရင်တတ်လျင် နိုင်သည်ဟု သိရှိသွားလေပြီ။

သူတို့ စိုးရိမ်နေရသည့် တိုက်ပွဲကြီးမှာ ယခုမှ အစပြုရန် တာစူနေသည်။ မုဆိုးဖိုရွာ ထန်းလုံးတပ်ကို မွန်အင်အားများစွာ သောင်းသောင်းဖျဖျ လာရောက်ဝန်းရံထားသည်အား သူတို့ ညီအစ်ကို လေးဦး တပ်ထောင့်ကင်းစင်အမိုးများပေါ် ရပ်၍ ကြည့်နေကြ၏ ။ မင်းလောင်း ငအောင်ဇေယျက ထွက်မတိုက်သေးဘဲ တံ့တံ့စားစား ခံပြီးမှ သူရဲအားလုံး ထွက်၍ တညီတည်း ကြွေးကြော် တိုက်စေရာ မွန်တပ်ကြီး မခံနိုင်။ ရဲဝံ့လွန်းသူတို့၏ သတ္တိကြောင့် တပ်ပျက်လေသည်။

မွန်တပ်ကြီး အပျက်ကို ညီထွေးနှင့် ငတွန်တို့ ရှေ့ဆုံးမှ ဦးဆောင်၍ လိုက်ထပ်ကြသည်။ သူတို့ ညီနောင် ၄ ဦးလည်း မြင်းလေးစီးနှင့် တပ်ထောင့်များမှ လိုက်ကြ၏ ။ ညီထွေးက တပ်ပြေးချရပ် နားနေရာသို့ ညဘက်များပါ ဝင်စီးချင်သဖြင့် အရေးတော် လှစေရန် သူတို့က ကူညီ ခြောက်လှန့်ပေးကြသည်မှာ ပျော်စရာကြီး ဖြစ်သည်။

ဘီလူး ကြောက်လှသော မွန်တို့ရှေ့ မြင်းဖြူစီးလျက် ပကတိရုပ်သွင်ကို ပြလိုက်လျင်ပင် မရပ်မနား ပြေးကြသည်မှာ အချို့ အမောဆို့လျက် အသက်ထွက်သည်။ အချို့ မြစ်ကို ကူးပြေးရင်း နစ်မွန်းကုန်၏ ။ နေ့ဘက်များတွင်လည်း ဘုန်းကံနိမ့်သူများက သူတို့လေးဦးသား တပ်ထောင့်များ၌ ပါသည်ကို မြင်ကြ၍ ထိတ်လန့် ဖျားနာကြ၏ ။

ဒီပတို့ လိုက်လံခြောက်လှန့်သည်မှာ ရွှေဘိုမှ စ၍ စစ်ကိုင်းရောက်သည်အထိ။ မြစ်ခြားချောင်းခြား အင်းဝတစ်ဖက်ကမ်းကိုတော့ မြို့သန့်သည်နှင့် မလိုက်။ စစ်ကိုင်းဘက်မှသာ ရပ်ကြည့် ရယ်မော နေခဲ့ကြသည်။ 

(ဆက်ရန်...)  အစောင့် (၃)

 Written by သင်္ခရာဇာ

End date: December 6, 2021

အစောင့် (၂)

သူတို့ ရောက်တော့ ညီထွေးသည် တကောင်း မလည်အရပ်အနီး တောအုပ်ငယ်တစ်ခုအတွင်း ပုန်းအောင်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ သူတို့ ညီနောင်သုံးဖော်နှင့် ညီထွေးနယ်အား လာစောင့်ရသည့် သုနက တို့သည် တောအုပ်၏ အရပ်လေးမျက်နှာကို ခွဲဖြန့် စောင့်ကြပ်နေလိုက်ကြ၏ ။ ထိုစဉ် ညီထွေး၏ ကြည်လင်သော အသံကို သူတို့အားလုံး ကြားကြရသည်။

''ငါသည် လူမျိုးနှင့် ဘာသာအတွက် အသက်ပေး၍ စောင့်ရှောက်မည်။ ငါ့ဦးတည်ချက် မှန်ခဲ့သော် ယခု လုပ်ကြံမည့်အရေး အောင်မြင်၍ မိစ္ဆာအယူများ ကျဆုံးပါစေ။ သာသနာရောင်ဝါ နေသို့ထွန်းပါစေ"

ဒီပ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထသွားသည်။ ညီတော် ဝေလုက၏

''ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်.. သိပ်ကောင်းတယ်''

ဆိုသည့် ရေရွတ်သံကြောင့် ကျီးတစ်အုပ် ထပျံသွားကြသည်။ တောအလုံးလည်း ခြောက်ခြား၏ ။ လူသာမန်တို့ မမြင်မတွေ့နိုင်သည်များ ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်နေကြ၍ ငသုန်မှာ ဟိန်းဟောက်ကာ လိုက်ထိန်းနေရသည်။

ညီထွေးကတော့ လုပ်ချလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ သူ ပါရမီဖြည့်ရမည့် ဘုန်းကံရှင်က အလွန်အစွမ်းထက်သည့် သစ္စာ မပြုရသေးမီ သူက တစ်သက်လျင် တစ်ကြိမ်သာ သုံးနိုင်သည့် သစ္စာကြီးကို အစဦးမှာပင် အသုံးပြုလိုက်လေပြီ။

သို့သော် ညီထွေး သစ္စာပြုချိန် မှန်သည်ဟု ဒီပ ယူဆသည်။ သူ့အတွက် ဤတစ်ကြိမ်သည် အရေးအပါဆုံး မဟုတ်လား။ ယခု အခက်အခဲမှာ မမျှော်မှန်းနိုင်လောက်အောင် ကြီးမားလွန်းလှသောကြောင့် ဤအရေးကိုသာ မကျော်လွှားနိုင်ပါက ညီထွေး မည်သို့ တာဝန်ထမ်းဆောင်နိုင်ပါမည်နည်း။ စပင် မစရသေးမီ နိဋ္ဌိတံသွားနိုင်သည့် အရေးလည်း ဖြစ်နေသည်။

ဒီပတို့ ကူညီခွင့် ရသည်မှာလည်း ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းမဟုတ်။ ညီထွေး တစ်သက်တာတွင် သူတို့က ထိထိရောက်ရောက် တစ်ကြိမ် ကူညီခွင့်ရမည်၊ ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် တစ်ခါ စောင့်ရှောက်ခွင့်ရှိသည်။ တစ်ချိန်ချိန်၌ သိသာအောင် သတိပေးခွင့်ကိုမူ ဒီပသာ ရ၏ ။ ယခုအရေးသည် သူတို့ရသည့် အခွင့်အရေးများကိုပါ အသုံးချရမည်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။

ညီထွေးသည် သစ္စာပြု၍ အားရသွားသည်ထင့်၊ တည်ငြိမ်မှု ရသွားပြီး သမာဓိရှိစေရန် တရားထိုင်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ညရောက်သောအခါ မြစ်ကမ်းသို့ ဆင်းသွားကာ တံငါလှေငယ်တစ်စင်းကို ယူလျက် ထွက်သွားသည်။ မလည်အရပ်သည် သူတို့ စောင့်ရှောက်နေသဖြင့် လှေတက်သံမှတစ်ပါး အခြားအသံ မကြားရလောက်အောင် တိတ်ဆိတ်နေ၏ ။

မလည်ကမ်းပါးထိပ် လွန်သောအခါ ရှေ့တူရူဆီမှ တိုက်လှေကြီးတစ်စင်း စုန်ဆင်းလာသည်ကို တွေ့ရသည်။ လှေပဲ့စင်တွင် လူတစ်ဦးသည် ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါ တောက်ပစွာ ခန့်ခန့်ညားညား ရပ်နေသည်ကို မြင်သော် ရန်သူကို မြင်လိုက်ရသကဲ့သို့ ဒီပ သွေးများ ဆူဝေသွားသည်။ သို့သော် လျှပ်ပြက်လျင် ညီထွေးကို မြင်မည်စိုး၍ ငြိမ်နေရ၏ ။

ထိုသူသည် ညီထွေးကို တွေ့မြင်လေသည်။ ဂါထာမန္တာန် ရွတ်၍ ပရလောကသားအချို့အား ခေါ်နေသောကြောင့် ဒီပ ခရုသင်းထုတ်၍ မှုတ်ရာ ဒီပ၊ ဝေလုကနှင့် သုနကတို့ ရှိရာသို့ ဘမရ နှင့် ဗျဂ္ဂ ချက်ချင်း ရောက်လာ၏ ။ ပဲ့စင်ပေါ်မှ လူက မလည်ကမ်းပါးထိပ်သို့ လက်ညှိုးညွှန်ရာ ကမ်းပါးထိပ်မှ နတ်စိမ်းအများ မြင်းကိုယ်စီနှင့် ပေါ်လာကြသည်။

ထိုသူများသည် မျက်လုံးနီနီ၊ ရေများ စိုရွှဲလျက် ငစံအား စားတော့ဝါးတော့မတတ် ဝိုင်းကြည့်နေကြသဖြင့် တစ်ဖက်ကမ်းရှိ အမှောင်ရိပ်၌ သူတို့ မြင်းငါးစီး ရပ်နေသည်ကို မမြင်။ ညီထွေးဆီသို့သာ ဇောကပ်လျက် ကမ်းပါးထိပ်မှ ခုန်ဆင်းလာကြသည်။ ညီထွေးကလည်း ထိုသူများကို လှည့်ကြည့်ပြီး လှေကို ကြုံးလှော်နေ၏ ။

သူတို့ နတ်ဘီလူး ငါးဦးက ညီထွေးနှင့် နောက်မှ ရေပြင်ပေါ် ပြေးလိုက်လာသည့် မြင်းအုပ်ကြား ဝင်လိုက်ကြသည်။ ဒီပတို့ကို မြင်၍ နတ်စိမ်းများ ကြောက်လန့်တကြား ရပ်တန့်ကုန်ကြ၏ ။ ခေါင်းဆောင် သူကြီးနတ်အပါအဝင် မည်သူမျှ ရှေ့ဆက်မတိုးဝံ့။ ဒီပက ကြိမ်းလိုက်သည်။

"သယ်.. နင်တို့က ရာရာစစ "

မိုးခြိမ်းသံနှင့်အတူ ဝင်းခနဲ လျှပ်ရောင်များ အောက်ဝယ် မျက်လုံးနီနီ အရိပ်မည်းမည်းများ လွင့်ပါးကုန်သည်။ ဘုန်းတန်ခိုးချင်းမှာ မယှဉ်သာအောင် ကွာခြားနေ၍ တိုက်ရန်မလို။ ဒီပ တစ်ချက်ကြိမ်းရုံနှင့် အားလုံး လွင့်ပျောက်ကုန်ကြ၏ ။ ညီထွေးကတော့ နောက်မလှည့်တမ်း လှော်သွားပြီး တိုက်လှေကြီးပေါ် တစ်ယောက်တည်း တက်တိုက်နေပြီ။

ဗျဂ္ဂက ညီထွေး၏ သတ္တိကို ချီးကျူး၏ ။

"ဒါမှ ငါ့ညီကွ၊ ကြိတ်လိုက်စမ်း စံနက်ကျော်"

သုနကလည်း အံ့သြစွာ ရေရွတ်သည်။

"မဖြစ်နိုင်တာတွေတော့ လုပ်နေပြီ၊ ဒုက္ခပဲ"

တစ်ဦးက ပြန်ပြော၏ ။

"အဲဒါ ငါ့ညီရဲ့ ထုံးစံပဲ ငသုန်ရဲ့။ မင်း ကြည့်နေ၊ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာတွေကိုချည်း ခေါင်းအေးအေးနဲ့ လုပ်ပြသွားလိမ့်မယ်"

ဒီပကတော့ ညီမောင်၏ ဉာဏ်သွက်လက်မှုကို အံ့အားသင့်နေသည်။ မည်သို့မျှ ဘုန်းချင်း မယှဉ်နိုင်သည့် သူအား ဘုရားတရားနှင့် လောကပါလတရား၊ သစ္စာတရားတို့ အားကိုးဖြင့် တန်းညှိလိုက်ကာ ရန်သူကို ညံ့သွားအောင် စီရင်ခဲ့ပြီးမှ ယခု လက်ရုံးချင်းတွင် တစ်ယောက်ချင်း မနိုင်နိုင်သော်လည်း အများနှင့်တစ်ယောက် တက်တိုက်ကာ ဉာဏ်ကို လွှာသုံးလျက် သူအသာရမည့် ရေထဲ ဆွဲချသွားပုံကို လက်ဖျားခါနေရ၏ ။

ထို့ကြောင့်ပဲ ခမည်းတော်က သူ့အား ယုံကြည်စွာ လွှတ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်မည်။ အခက်အခဲ အကြပ်အတည်းကြားတွင်ပင် အားနည်းချက်၊ အားသာချက်များကို ချက်ချင်း ရှာဖွေမြင်တွေ့နိုင်စွမ်းသူသည် မည်သည့် လောကဓံ တိုက်ပွဲကိုမဆို အောင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါလား။ သူတို့သည် ညီထွေးအား ယုံကြည်စွာဖြင့် ကြည့်နေလိုက်ကြသည်။

မကြာမီ ညီထွေး ရေထဲမှ ပြန်တက်လာသည်။ သူ့ဘဝ၏ အကြီးမားဆုံးသော ရန်သူတော်၊ ကနဦး စမ်းသပ်ချက်ကြီးကိုတော့ အောင်မြင်စွာ ကျော်လွှားနိုင်ခဲ့ပေပြီ။ ဒီပတို့မှာ အားရလှ၍ လက်ခမောင်းပင် ခတ်မိသေးသည်။ မောပန်းနေသည့် ကြားမှ အသက်လုရှူရင်း အော်ဟစ်လိုက်သည့် ညီထွေး၏ အသံက မြစ်ပြင်ပြည့် လွှမ်းမိုးသွား၏ ။

"ဟေး... စည်းဖောက်ရင် အသက်ပျောက်တတ်တယ် ဆိုတာ မင်းတို့တွေ ကြည့်ထားကြ"

သူတို့၏ ဘီလူးစကားကို ညီထွေးက မှတ်မှတ်ရရ ကြုံးဝါးလျက် သူ တွန်းလှန်ရမည့် မွန်များကို ပထမဦးဆုံး စိန်ခေါ်လိုက်ခြင်းပေတည်း။

 (ဆက်ရန်...)  အစောင့် (၃)

 Written by သင်္ခရာဇာ

End date: December 1, 2021

အစောင့် (၁)

ဒီပသည် စတုမဟာရာဇိက ခေါ် နတ်ဘီလူးအနွယ်ဝင်ဖြစ်သည်။ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ ဝေဿဝဏ် (ဝေတ်သဝန်) နတ်မင်းကြီး၏ လက်အောက်ခံ နတ်ဘီလူးမင်းတစ်ပါး ဖြစ်ပြီး ဒီပတွင် ညီလေးဦး ရှိ၏ ။ သူတို့ ၅ ဦးသည် တစ်နယ်စီ အပိုင်စား ရကြ၍ ဒီပ စောင့်ရှောက်ရသော နယ်မှာ ပဉ္စလရာဇ်တိုင်းတွင် ရှိလေသည်။

တစ်နေ့သောအခါ ဖခင် ဘီလူးမင်းသည် သားငါးယောက်တို့အား ဆင့်ခေါ်၍

"သားတော်တို့ အပိုင်စားရတဲ့ နယ်တွေမှာ ဘုန်းတန်ခိုး အလွန်ကြီးသူတစ်ဦး ပေါ်ထွန်းလာတယ်။ သူဟာ အကွဲကွဲ အပြားပြား ဖြစ်နေတဲ့ တိုင်းတွေကို စုစည်းပြီး ယခင်လို မပြိုကွဲနိုင်တဲ့ နိုင်ငံတော်ကြီးတစ်ခု တည်ထောင်လိမ့်မယ်။ အဲဒီနိုင်ငံ မပြိုကွဲဖို့ဟာ ပံ့ပိုးမယ့်သူရဲ့ အစွမ်းသတ္တိတွေ အများကြီး လိုနေတယ်။ မဟုတ်ရင် သူတည်ထောင်ခဲ့တဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ နှစ်ပေါင်း ၁၀၀ ကျော်ကြာရင် ပြန်ပြိုကွဲမှာပဲ။ ဒါ့ကြောင့် ကုဝေရ နတ်မင်းကြီးရဲ့ အမိန့်အရ သားတော်တို့ရဲ့ နယ်နိမိတ် ပိုင်နက်မှာ ပေါ်ထွန်းလာမယ့် နိုင်ငံတော် တည်မြဲဖို့ သားတော်တို့ထဲက တစ်ဦးဦး စတေးရလိမ့်မယ်"

ညီအစ်ကို ငါးဦး ရှူးရှူးရှားရှား ဖြစ်သွားကြသည်။ အကြီးဆုံးနှင့် အကြမ်းတမ်းဆုံးဖြစ်သည့် ဒီပက ခမည်းတော်ကို ပြန်မေး၏ ။

"သားတော်တို့ အသက်ငယ်ပါသေးတယ်။ မစတေးဘဲ ဒီအတိုင်း ကူညီ စောင့်ရှောက်လို့ မရနိုင်ဘူးတဲ့လား"

"မဟုတ်ဘူး ငါ့သားတို့၊ လူအဖြစ်နဲ့ အလောင်းမင်းကို အနီးကပ် စောင့်ရှောက် ကူညီပေးရမယ်လို့ နတ်မင်းကြီး မိန့်တော်မူတာ။ အဲဒီ ပံ့ပိုးသူရဲ့ အာနုဘော် အဟုန်က အဲသည်နိုင်ငံ ဘယ်လောက်ခိုင်မြဲမယ်ဆိုတာ အဖြေပေးလိမ့်မယ်။ ကူညီသူဟာ လက်ရုံးစွမ်းထက်တာနဲ့အမျှ တိုင်းပြည်ဟာ စစ်အင်အား ထက်မြက်လိမ့်မယ်။ ပံ့ပိုးမယ့်သူက ရဲရင့်ရင် သည်နိုင်ငံမှာ မွေးသမျှ သူရဲကောင်းချည်း များမယ်လို့ ဆိုလိုတယ်"

သူတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ဖခင်က သူတို့သဘောကို သိ၏ ။

"သားတော်တို့ တိုင်ပင်စဉ်းစားဖို့ မလိုပါဘူး။ ခမည်းတော် ကြံစည် သုံးသပ်ပြီး ရွေးချယ်ထားပြီးပါပြီ"

ဒီပ ရှေ့သို့ ထွက်လိုက်ကာ..

"မသွားမဖြစ် သွားရမယ်ဆိုရင် သားတော် သွားပါရစေ"

"ဒီပ၊ မင်းက အစွမ်းကြီးတာနဲ့အမျှ သွေးအေးရက်စက်လွန်းတယ်။ မင်းရဲ့ နယ်သားတွေ မင်းလိုကလေးတွေ မွေးစေချင်လို့လား"

ထိုစကားတစ်ခွန်းနှင့်ပင် ဖခင် မည်သူ့ကို ရွေးချယ်ထားသည်ကို သူတို့အားလုံး သဘောပေါက်လိုက်သလို ရှိ၏ ။ သို့သော် ညီလတ်တစ်ဦး၏ အသံ သူ့နောက်မှ ထွက်လာပြန်သည်။

"ဒါဆို ကျွန်တော်မျိုး သွားပါရစေ ခမည်းတော်"

"မဖြစ်ပါဘူး၊ မင်းလည်း သတ္တိကောင်းတာနဲ့အမျှ ရဲဝံ့လွန်းတယ်။ တစ်ယူသန် တစ်ဇွတ်ထိုး လုပ်သူချည်း ဖြစ်ကုန်မယ်၊ ခမည်းတော် မြင်ထားတာတော့ မင်းတို့ ညီထွေးပဲ"

ဒီပတို့ အားလုံး သူတို့၏ ချစ်လှစွာသော ညီထွေးအား လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ညီထွေးကတော့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း မတုန်မလှုပ်၊ တည်ကြည်လျှို့ဝှက်လွန်း၏ ။ ဖခင်၏ စကားသံက ဆက်ထွက်လာသည်။

"သူက မင်းတို့ ညီနောင်ငါးဦးမှာ ဉာဏ်လျင်မြန်မှုနဲ့ မေတ္တာတရား သာတာ မင်းတို့အသိပဲ မဟုတ်လား။ လက်ရုံးထက်မြက်လွန်းရင် မကြာဘူး၊ ပြန်ပြိုကွဲတယ် ဆိုတာ သားတော်တို့ မကြာသေးခင်ကပဲ တွေ့ကြုံခဲ့ကြရပြီးပြီ။ လောကကို အဓွန့်ရှည်စေနိုင်တာက မေတ္တာတရားပဲ။ အဲဒီတရားကလည်း အစ်ကိုတော်တွေမှာ မရှိဘဲ သူ့ဆီမှာပဲ စုပြုံနေတယ်"

ဒီပက ခမည်းတော်ကို တစ်လှည့်၊ ညီထွေးအားတစ်လှည့် ကြည့်နေလေသည်။ သူ့မျက်နှာတွင် နှမြောတသခြင်းနှင့် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားခြင်းတို့ ရောယှက်ထင်ဟပ်နေ၏ ။

"ငါတို့ ဘီလူးတွေထဲမှာ မေတ္တာအားကြီးတဲ့ နတ်ဘီလူးဟာ ပေါ်ခဲပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့် ခမည်းတော်နဲ့ ဝေဿဝဏ်နတ်မင်းကြီးကအစ သူ့ကို နှမြောကြပါတယ် သားတို့...။ ဒါပေမယ့်..."

ဖခမည်းတော်၏ အသံက တိမ်ဝင်သွားသည်။ သူတို့အားလုံးနှင့်တကွ နန်းတစ်ခုလုံးလည်း တိတ်ဆိတ်နေ၏ ။ ထောင့်တစ်နေရာမှ ရှိုက်သံတစ်ချက် ထွက်လာသည်။ ဒီပ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျနေစဉ် ညီထွေးအသံကို စ ကြားရ၏ ။

"ကျွန်တော် သွားပါ့မယ် ခမည်းတော်။ မသွားခင် တောင်းဆိုစရာတစ်ခုတော့ ရှိပါတယ်။ ဖခမည်းတော်က အရှင် ကုဝေရ နတ်မင်းကို တောင်းဆိုပေးစေချင်ပါတယ်။ အမှုတော်ကို ထမ်းပြီးလို့ ဘုန်းကံရှင်မင်းလောင်း ကံကုန်ချိန်၊ တာဝန်ပြီးဆုံးတဲ့ အချိန်မှာ ဟောဒီ စတုမဟာရာဇ် မြောက်ပြင်ရဲ့ ဟောဒီ နန်းတွင်းမှာပဲ ဒီညီအစ်ကိုတွေနဲ့ ပြန်လည်ဆုံတွေ့ခွင့်"

ညီထွေးလည်း ပြောရင်း စကားမဆက်နိုင်တော့။ ခမည်းတော်က ဝမ်းသာအားရဖြင့်

"သားတော် တောင်းတဲ့ဆုကို ဝေဿဝဏ်နတ်မင်းကြီးဆီမှာ ခမည်းတော် ရအောင် တောင်းပေးပါ့မယ်။ သားတော်ကလည်း မမေ့မလျော့ အာရုံပြုပါ။ အချိန်ကျရင် သတိပေးဖို့ သားအစ်ကိုတော်တွေကို လွှတ်လိုက်မယ်။ သူတို့ကိုလည်း အားလပ်ချိန်တွေမှာ ငါ့သားကို စောင့်ရှောက်နိုင်ဖို့ ခွင့်တောင်းပေးမယ်"

သူတို့ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ဖြစ်သွားကြ၏ ။ ဘဝခြားသွားသော်လည်း ညီအစ်ကိုများ ပြန်ဆုံနိုင်မည့်အပြင် လူဖြစ်သွားသော ညီထွေးအား စောင့်ရှောက်ခွင့် ရကြလိမ့်ဦးမည် မဟုတ်လား။ သူတို့အားလုံးတွင် အနူးညံ့ အသိမ်မွေ့ဆုံးဖြစ်သည့် ညီထွေးအား အစ်ကို လေးဦးလုံးက ချစ်ကြသည်မို့ ညီထွေး တောင်းသောဆုနှင့် ဖခင် ခွင့်ပြုမည့် ဆုတို့မှာ သူတို့အတွက် အဖိုးတန်လှပြီ။

ထိုနေ့မှ စ၍ ညီထွေးသည် ဥပုသ်သီတင်း ဆောက်တည်၏ ။ သီလ သမာဓိ မြဲမြံစေ၏ ။ လိုအပ်သည်တို့ကို ရှာဖွေလေ့လာ မေးမြန်း၏ ။ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ကာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်စေရသည့်အတွက် သွားရမည့် အချိန်ထက် အနည်းငယ် နောက်ကျသွားသည်သာ ပြောစရာ ရှိသည်။ စတုမဟာရာဇိကအဖြစ်မှ စုတေလျက် သူ၏ ပိုင်နက် တကောင်းအရပ်တွင် ဝင်စားချိန်၌ ဘုန်းရှင်ကံရှင်မှာ အရွယ်ရောက်၍ အိမ်ထောင်ရက်သားပင် ကျနေပေပြီ။

ညီထွေး ဆင်းသွားသောအခါ သူတို့ ၄ ဦးလုံး လိုက်သွားကြသည်။ ရွာထိပ်အရောက် ဒီပက 'သွားပေတော့ ညီထွေး' ဟု နှုတ်ဆက်လိုက်ရာ လျှပ်များပြက်၍ မိုးခြိမ်းသွားသဖြင့် ကျန်ညီများက သတိပေးရသေး၏ ။ သူတို့သည် ညီထွေး၏ လူ့ဘဝ မိခင်ဖခင်တို့ အိမ်ရှေ့အရောက် မြင်းများဖြင့် လိုက်ပို့ခဲ့ကြပြီး ညီထွေး လူဖြစ်သွားတာ သေချာတော့မှ ပြန်ခဲ့ကြသည်။

ထို့နောက်တွင် သူတို့ ညီအစ်ကို လေးဦးသည် တစ်ယောက်တစ်လှည့် အားလပ်ချိန်တိုင်း ညီထွေးကို သွားကြည့်ကြ၏ ။ ညီထွေးမှာ နတ်ဘီလူးဘဝကအတိုင်း ငယ်စဉ်ကပင် တည်ငြိမ်သည်၊ ဉာဏ်ပြေးသည်။ မဟုတ် မမှန်သည်ကို မလုပ်တတ်၊ ညီလတ်က ဝင်ပူး၍ သွေးထိုးသွားသဖြင့် တဇွတ်ထိုး လုပ်တတ်သည့် အကျင့်တော့ ကူးသွားသည်။ နုနယ်အားနည်းလွန်းသည့် ကလေးငယ်အား ထိုသို့ မလုပ်ကြရန် အခြားသူများကို ဒီပ တားမြစ်ထားလိုက်ရသည်။

နောက်တစ်ကြိမ် ဒီပ သွားသည့်အခါ၌ ညီထွေးတွင် ငလက်တို ဟူသည့် ညီတစ်ဦး ရနေလေပြီ။ ညီထွေးကဲ့သို့ပင် မဟုတ်မခံ ဇက်ဇက်ကြဲကလေး ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့ဇာတာမှာ မကောင်းလှ၊ အသက်တိုမည့်သူ ဖြစ်နေသည်။ ညီထွေးမှာ ဘုန်းကြီးကျောင်း ရောက်သွားသဖြင့် ငလက်တိုနှင့် ကြာရှည် မတွဲလိုက်ရ။ ညီအစ်ကိုနှစ်ဦးမှာ သူတို့နှင့် ညီထွေး ဝေးသလိုပင် ဝေးနေကြလေ၏ ။

ညီထွေး အရွယ်ရလာသောအခါ သူတို့လည်း မကြာမကြာ မရောက်ဖြစ်တော့ပေ။ တစ်ရက်တွင် ဒီပထံသို့ ညီတော် နှစ်ဦး ရေးကြီးသုတ်ပြာ ရောက်လာကြသည်။

"နောင်တော်ရေ.. စံနက်ကျော်တော့ ဒုက္ခတွေ့နေပြီ"

"ဟုတ်လား၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

စံနက်ကျော် ဆိုသည်မှာ ညီထွေးအား သူတို့ညီနောင်များသာ ခေါ်သည့် နာမတစ်ခုဖြစ်သည်။ ညီထွေး၏ လူ့ဘဝအမည်က ငစံ ဖြစ်၍ နတ်ဘီလူးဘဝက အနက်ရောင်သာ ဝတ်ဆင်လေ့ရှိသည် မဟုတ်ပါလား။

"အောက်ပြည်က တက်လာတဲ့ မွန်တွေနဲ့ ပြဿနာ ဖြစ်ပွားကြသတဲ့။ သူနဲ့ အချင်းများသူဟာ လူစွမ်းကြီးတစ်ဦးလို့ သိရတယ်။ နတ်တွေကို ပင့်နိုင်စွမ်းရှိပြီး ပရလောကသားတွေနဲ့ တိုက်တတ်လေ့ရှိတယ်လို့ ညီထွေးပိုင်နက်ကို စောင့်ရတဲ့ ငသုန်က လျှောက်လာတယ်"

"ဒါဆို သူ မလွယ်ဘူးပေါ့။ သူ့မလည်း လူဖြစ်မယ် မကြံသေးဘူး၊ ထီခနဲ စတာနဲ့ ပွဲကြီးတန်းတွေ့သကိုး။ ငါတို့ လိုက်ကြမှ သင့်မယ်။ ဒါနဲ့ ဟိုနှစ်ကောင်ရော"

"သူတို့ မအားလို့ မလာနိုင်ဘူး။ အရေးရှိလို့ နောင်တော်က ခေါ်ရင်တော့ ချက်ချင်း လာမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်"

"ဟုတ်ပြီလေ၊ ငါတို့ ၃ ဦးပဲ သွားကြစို့"

(ဆက်ရန်...)  အစောင့် (၂)

 Written by သင်္ခရာဇာ

End date: December 4, 2021