ဆိုင်ထဲမှ လူများ ဝရုန်းသုန်းကား ပြေးထွက်လာကြသည်။ အချို့က 'ထိုးကုန်ကြပြီ.. သတ်ကုန်ကြပြီ' ဟု အော်လျက် ခြေဦးတည့်ရာ ပြေး၏ ။ အများစုကတော့ ဆိုင်ပြင်ရောက်မှ ဆက်မပြေးဘဲ ပြန်လှည့်ကြည့်နေကြသည်။ မြင်ကွင်းကား သွေးပျက်ချင်စရာ။
မိန်းမငယ်တစ်ဦးသည် ငရွှေမှိတ် ကာနေသည့်ကြားမှ ဓားနှစ်လက်ဖြင့် အဆက်မပြတ် အငြိုးတကြီး ဆက်တိုက်ထိုးနေ၏ ။ လက်မြန်လှသောကြောင့် ကာမိသည်ထက် တစွပ်စွပ် ထိုးမိသည်က များလေသည်။ ဆယ်ချက်ကျော် ထိလျင် ငရွှေမှိတ် လဲတော့သည်။ အမျိုးသမီးကတော့ တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားသော ငရွှေမှိတ်ကို ဒူးနှင့် ဖိထားရင်း သေချာကြည့်နေသေးသည်။ ပြီးမှ ထောင့်ကပ်ကာ ကြက်သေ သေနေသော ရှင်သဲဘက် လှည့်လျက်
"ရွှေဘိုသားကို ထိဝံ့သလား"
ဟု မေးလိုက်သည်။ ရှင်သဲ အကြောက်လွန်ကာ နှုတ်ဆွံ့နေ၏ ။
"ပြောလိုက်စမ်း၊ နင့်သခင်ဆီ မကြာခင် ငါလာမယ် လို့"
ဓားနှစ်လက်ကို တရွှမ်းရွှမ်းမြည်အောင် အချင်းချင်းပွတ်တိုက် သွေးသုတ်ရင်း ထထွက်သွားသည်။ ငဘိုးသောင်တို့အား ရှိသည်ဟုပင် မထင်။ ငရွှေမှိတ် လူများလည်း အဝေးမှသာ ကြည့်နေကြသည်၊ မည်သူမျှ မကပ်ရဲ။
"အဲဒါ သုတ်သင်သူ လား"
"သူပဲ ဖြစ်မှာပေါ့၊ မိန်းမငယ်လေးပဲ ရှိသေးဟ"
"ဘယ်လိုမှ ထင်စရာ မရှိဘူး"
"မိန်းမသူမို့ပဲ၊ အတော်ကြီးကို ရက်စက်လွန်းပါတယ်ကွာ"
အပြင်မှ ကြည့်နေကြသည့် လူအုပ်မှာ တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ပြောဆို ဝေဖန်ရင်း အမှောင်ထဲသို့ ငေးကျန်ခဲ့ကြလေ၏ ။
"ကြောက်စရာကြီး အရှင်မရယ်"
ခင်ဘုန်းမျက်နှာက ခက်ထန်နေသည်။ ရှင်သဲ ပြောသည်ကို နားထောင်ရင်း စဉ်းစားနေ၏ ။ သူ့အကြံကို ဖျက်ရုံမက သူ့ကိုပါ ကြိမ်းဝါးသွားသော အမျိုးသမီးသည် မည်သူနည်း။ အဘယ့်ကြောင့် သုတ်သင်သူ ဟူသည့်တစ်ယောက် ပါဝင်ပတ်သက်လာရသနည်း.. သူ စဉ်းစားမရ။ မြန်မာတို့ဒေသ၌ ခိုက်ရန်မီးပွား မရှိခဲ့ဘဲ ယခု ရန်ကုန်ရောက်မှ ရန်သူနှင့် ကြုံနေရသည်။
ရန်သူကလည်း တစ်ကြိမ်မျှ မတွေ့ဖူးသည့် မွန်လူမျိုးတစ်ဦးဟု သိရသည်။ မည်သို့ဆိုစေ ကြုံလာသည်ကို ရင်ဆိုင်ရမည် ဖြစ်သည့်အပြင် ကြံမိသည်ကိုလည်း လုပ်ဖြစ်အောင် လုပ်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။ လက်ျာဘီလူး၊ သင်းကို လက်စားချေရမည်။ မည်သည့် အတားအဆီး ရှိသည်ဖြစ်စေ သူကတော့ လုပ်မည်သာဖြစ်၏ ။
ထိုအချိန်တွင် မိစောမွန်သည် လူတစ်ယောက်ထံ ရောက်လာ၏ ။ ထိုသူ၏ အိမ်အောက် ကြမ်းကြားမှ အချက်ပေးလိုက်ရာ အိမ်ပေါ်၌ ထိုင်စောင့်နေသူ ဆင်းလာလေသည်။ အိမ်အောက် မှောင်ရိပ်ထဲအရောက်
"ပြီးခဲ့ရဲ့လား နှမ"
"ပြီးခဲ့တယ်၊ ဒါပေမယ့် ငွေနှစ်ရာ မယူဘူး။ တစ်ရာပဲ ယူတော့မယ်"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ပုံမှန် တစ်ခေါင်း ၂၀၀ ပဲလေ"
"ဟုတ်တယ်၊ ခုတစ်ကြိမ်က အလုပ်ရှင် နှစ်ဦး ဖြစ်နေလို့"
"သြော၊ ငရွှေမှိတ်ကို အခဲမကြေသူ နောက်တစ်ဦးကလည်း အလုပ်အပ်သလား နှမ"
"မဟုတ်ပါဘူး၊ သည်တစ်ခါ အလုပ်အပ်တာ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ပါပဲ။ ကျွန်မအတွက်ပါ ရောလုပ်လိုက်တဲ့အတွက် တစ်ဝက်ကြေးပဲ ယူတာ"
"သြော်.. သြော်"
အိမ်ရှင်က ဆွဲလာသည့် အထုပ်နှစ်ခုအနက် တစ်ထုပ်ကို မိစောမွန်ထံ ကမ်းပေးသည်။ မိစောမွန်က ပခုံးပေါ် လွှဲတင်လိုက်ပြီး အနောက်ပေါက်မှ ပြန်ထွက်သွား၏ ။
"ဘယ်တော့ လာဦးမလဲ"
အိမ်ရှင်က တိုးတိုးအုပ်အုပ် လှမ်းမေးရာ မိစောမွန်က လှည့်မကြည့်ဘဲ လက်ခါပြသွားသည်။
လက်ျာဘီလူးတို့အဖွဲ့သည် ပူလောင်လှသော နေရောင်အောက်၌ မြင်းစာမြက်ရိတ်နေကြလေသည်။ တပ်သားတစ်ဦးက မြက်များ လိုက်ထုံးနေရင်း သူ့အနား ရောက်လာပြီး
"အရှင် ခဏ နားချင် နားပါ၊ ကျွန်တော်မျိုးတို့ တက်ညီလက်ညီလုပ်ရင် မကြာခင် သည်တစ်ခင်းတော့ ပြီးပါတယ်"
ဟု ပြော၏ ။ သူက ပိန်လှီမွဲခြောက်နေသော လက်ျာဘီလူးကို ကရုဏာသက်ဟန် ရှိသည်။
"ရပါတယ်ကွာ၊ ငါ မင်းကြီး မင်းထင်နော်ရထာလည်း မဟုတ်တော့ပါဘူး။ အခု မင်းတို့နဲ့ လုပ်အတူ ခံစားအတူ ဖြစ်နေပါပြီ"
"ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်မျိုးတို့လောက် ခွန်အားမပြည့်သေးဘူးလေ"
"နားနားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ရိတ်တာပေါ့"
ထိုအခိုက် ကွင်းစပ်မှ ရဲမက်တစ်ဦး ပေါ်လာပြီး လှမ်းဟစ်လိုက်၏ ။
"ဗျိုး.. ကွင်းထဲက ယောက်ဖတွေ၊ အဲဒါပြီးတာနဲ့ လှေဆိပ်မှာ ရိက္ခာဆန်စပါးတွေ ချဖို့ အမြန်လာခဲ့ကြပါတဲ့။ သည်အခင်းက လူအားလုံး တဲ့"
"ဟေ့.. အပြောအဆို ဆင်ခြင်ကွ။ မင့်နှမလင် မင်းထင်နော်ရထာ ပါတယ်၊ ဇက်ပြုတ်ချင်လို့လား"
တစ်ဖက်မှ ရဲမက် ခေတ္တ အသံတိတ်သွားသည်။ နောက်မှ
"ကန်တော့ဗျို့၊ ကျုပ်ကို အကြောင်းကြားခိုင်းလို့ပါ"
ပြောရင်း ဆိုရင်း ထိုသူ ကွင်းထဲ ဆင်းလာသည်။ ရိုးပြတ်များကို နင်းလျှောက်ရင်း အနီးဆုံး တပ်သားတစ်ဦးအား
"ဒါနဲ့ မင်းကြီး မင်းထင်နော်ရထာ ဆိုတာ ဘယ်ဟာလဲဗျ"
"ဟော ဟိုက အသားနီနီနဲ့ ဆံပင်စည်းထားတဲ့သူ"
"ခမောက်နဲ့ဟာလား၊ သူက ကွင်းထဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ဟ.. မြက်ရိတ်နေတာ မမြင်ဘူးလား"
"မြင်ပါတယ်ခင်ဗျာ.. မြင်ပါတယ်။ နို့ပေမယ့် မင်းထင်နော်ရထာ ကိုယ်တိုင် မြက်ရိတ်ဆင်းတယ်လား"
"ဒီအကောင်တော့ တကယ် နာချင်နေတာပဲ။ သွား.. သွား၊ စပ်စပ်စုစု မလုပ်နဲ့"
လက်ျာဘီလူး သူတို့ဘက် လျှောက်လာပြီး
"မင်းက ဘယ်တပ်ကလဲ"
"မိဖုရားခေါင်ကြီးဘုရား အစောင့်တပ်ကပါ"
"မင်းကို ဘယ်သူက ပြောခိုင်းတာလဲ"
"ခေါင်ကြီးဘုရား ရံရွေတော်တစ်ပါး လာပြောတာ"
"မင်းက ငါ့ကို မသိဘူးလား"
"မသိပါဘူး၊ ကျွန်တော်မျိုး ယခုတစ်ခေါက်မှ မြေထဲမြို့က လိုက်လာသူပါ"
"ယခုမှ ပါလာသူက မိဖုရားကြီးရဲ့ အစောင့် ရတယ်တဲ့လား"
"ကျွန်တော်မျိုးကို ရိုးသားယုံကြည်ရတယ် ဆိုပြီး နန်းတွင်းမှာ သုံးမယ် ကြားပါတယ်"
"အင်း အင်း၊ ကောင်းပြီ။ မင်း သွားတော့"
ရဲမက် ပြန်သွားသောအခါ တပ်သားများ ညည်းတွားကြကုန်၏ ။
"ကုန်းဘောင်တပ် ဆိုသမျှမှာ ငါတို့တစ်စု အလုပ်အများဆုံး ဖြစ်မှာပဲ။ နားရတယ်ကို မရှိဘူး.. ဝှီး"
"အေးလကွာ၊ ဒါလေးပြတ်ရင်တော့ မြက်ခင်းပြင်ပေါ် ခဏ နှပ်လိုက်ဦးမလို့ တွေးထားတာ"
"ငါဆို ဟိုအပင်ကြီးအောက်တောင် အထုပ်ချပြီး ဦးထားခဲ့တာကွ"
သူတို့ဗိုလ် နန္ဒသီရိကျော်သူ ရောက်လာကာ လက်ျာဘီလူးအား ပြောသည်။
"ကျွန်တော်တို့ သွားလိုက်မယ်၊ သွေးသောက်နဲ့ လူနှစ်ယောက်က ပြန်ပြီး ချက်ပြုတ်ပြင်ဆင်ထားချေပါ"
"မဟုတ်ဘူး၊ ရိက္ခာစပါးအိတ်တွေ ချဖို့က ကျွန်တော့်ကို ရည်ရွယ်တာ။ ကျွန်တော် လုပ်စေချင်လို့ လွှတ်လိုက်တဲ့ လူပဲ။ အခြားသူတွေကို ပြန်လွှတ်လိုက်ပါ"
"ဒါပေမယ့် သွေးသောက်ကို ကြည့်ရတာ အားမရဘူး၊ (ခေတ္တ ဆိုင်းနေလျက်) အမှန်တိုင်း ပြောရရင် ကျုပ်တို့ မင်းကြီးကို သည်လို ပင်ပန်းတာ မကြည့်နိုင်ပါဘူး"
"အို.. မပူပါနဲ့၊ အရင်တုန်းကဆို စိတ်ရောလူပါ ပင်ပန်းခဲ့တာ။ အခုမှ စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာ အလုပ်လုပ်ရတာမို့ ပန်းတယ်တောင် မထင်ပါဘူး"
ဗိုလ်နန္ဒ အပင်အောက်သို့ ပြန်လှည့်သွားပြီး မြင်းပေါ် အထုပ်များ တင်နေရာ သူ့မြင်းကြီး တိမ်ပျံကို လက်ျာဘီလူး သတိရသွားသည်။ တိမ်ပျံမှာ အခြားတပ်တွင် ဗိုလ်တစ်ဦး စီးနေသည်ဟု သိရ၏ ။ မင်းသားများကိုပင် မပေးခဲ့ရသော မြင်းကောင်းကြီးမို့ ယခုလို လက်လွှတ်လိုက်ရသည်ကို စိတ်မကောင်း။
ကံကောင်းသည်မှာ ငကံတို့၊ သူရိန်တို့ လူစုနှင့် ပြန်တွေ့ကြရခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ သူနှင့် သူရိန်မှာ အဆင့်တူ၊ တပ်တူ ဖြစ်နေလေပြီ။ ငကံကလည်း မည်သို့ ကြိုးပမ်းလာသည်မသိ၊ သူ့ဆီ ရောက်လာသည်။ သူ့တပ်သားများ တဖွဲဖွဲ ရောက်လာသည်ကို ဗိုလ်ကလေး နန္ဒသီရိကျော်သူ သဘောထားကြီးသဖြင့် အတူပြန်တွဲဖက်ခွင့် ရခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏ ။
ရန်ကုန်ရောက်ခိုက် မိစောမွန်၏ သတင်းကို စုံစမ်းလိုသော်လည်း အခွင့်မရ၊ အားလပ်ချိန် နည်းလှသည်။ ရွာပြန်သွားသည်ဟုသာ နောက်ဆုံး သိရပြီး ဘာသတင်းမှ မကြားတော့။ မိစောမွန်အတွက် စိတ်အေးရပြီမို့ သူ့အဖို့ ကသည်းမင်းသမီး၏ အငြိုးကိုသာ ရင်ဆိုင်ရန် ကျန်တော့ပြီ။ ရွှေစိတ်တော်မှားယွင်း၍ အမုန်းဖက်နေသော သူငယ်မလေး၏ ဒေါသမျက်နှာကို မြင်ယောင်ရင်း ပြုံးမိလိုက်သေးသည်။
(ဆက်ရန်...) ကလဲ့စား (၅)
Written by သင်္ခရာဇာ
End date: December 27, 2021
No comments:
Post a Comment