စိတ္တဇ (၇)

သွေးသောက် ငအောင်မော်သည် ကိုယ်လုံး၊ လက်မောင်း၊ ပေါင်တို့တွင် သစ်သားပြားများ ကပ်စည်းထားလျက် ချပ်ဝတ် ဝတ်ကာ လှံရှည်ကြီးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားသောကြောင့် ဗိုလ်မင်းကြီးပုံ ပေါက်နေသည်။ လက်ျာဘီလူးက သူ့အား သေချာ မှာနေ၏ ။

"မင်း မသေရင် တပ်ဆီ တန်းပြန်နော်၊ ငါတို့နောက် လုံးဝ လိုက်မလာရဘူး။ ကြားလား"

"ဟုတ်ကဲ့ပါတပ်မှူး၊ ပြန်ပါ့မယ်ဆို"

"အဲဒီနားမှာပဲလည်း နေမနေနဲ့၊ ဟိုက ပြန်လှည့်လာရင် အသေပဲ ရှိတယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် မရှိနိုင်တော့ဘူး"

"ကျုပ် နားလည်ပါတယ် တပ်မှူးရယ်၊ ငသူရိန်တို့ ငရွှေတို့ကိုပဲ ပူစမ်းပါဗျာ"

"ဟေ့.. ငါ့ကိုတော့ မပူရဘူးလား"

ငခေါင်းဖြူ လှမ်းမေးရာ အောင်မော်က

"ခင်ဗျားကြီးကတော့ တပ်မှူးကို မတူဘဲ လိုက်တုနေတာ သေ အေးရောဗျာ"

"ဘာကွ.. ခွေးမသား ငအောင်မော်၊ ငါ့လက်နဲ့ သေချင်သလား"

သူတို့ ကျီစယ်နေကြခိုက် ငသူရိန်ကတော့ ဆန်ဝါး၍ မြင်းရည်တက်ရွေးခဲ့သော တပ်မှူး၏ လုပ်ပုံကို တွေးကာ ရယ်ချင်နေသည်။ ထိုသို့ သူရဲရွေးပုံမျိုး မကြားဖူးသဖြင့်လည်း ကြံကြံဖန်ဖန် မဆိုင်သည်ကို ဆွဲယူအသုံးချသွားခြင်းအား မှတ်သားလိုက်မိသည်။

သေမှာ မကြောက်သူကို ရွေးခဲ့သည် ဆိုငြား အရည်အချင်းမှာ ကွာခြားနေသဖြင့် ရန်သူကို ဤသူရဲများ ရင်ဆိုင်နိုင်စွမ်း ရှိပါ့မလား ဟုလည်း လေးလေးနက်နက် တွေးနေ၏ ။

"ကျုပ်တို့ မျှော်လင့်ထားသလို ဖြစ်မလာရင်ရော တပ်မှူး"

"မီးစင်ကြည့် ကရတာပေါ့ ငသူရိန်၊ ငါ့ကို ယုံတယ်မဟုတ်လား"

"ယုံလွန်းလို့ ခက်နေတာ၊ တပ်မှူး တစ်ခုခု ဖြစ်သွားလိမ့်မယ် လို့ကို ယုံနေတာ"

သူ့စကားကြောင့် ရယ်လိုက်ကြသည်။

"ကြံထားတဲ့အတိုင်း မဖြစ်ရင် တပ်မှူးက.."

လက်ျာဘီလူးက ချောင်းဟန့်ကာ

"ဒီအရေးက အများကြီး တွေးလို့ မရဘူး ငသူရိန်၊ လုပ်ကြည့်မှ သိမှာပဲ။ ရန်သူက စိတ်ပုံမှန် မဟုတ်လို့ ငါတို့ပရိယာယ်ကို မသိရင်တောင် ခန့်မှန်းမရတဲ့သူမို့ ကြိုတင်တွက်ဆထားလို့လည်း မရဘူးလေ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ"

သူတို့ငါးဦး မြင်းကိုယ်စီနှင့် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ မကြာမီ ငခေါင်းဖြူနှင့် ငရွှေ ခွဲထွက်သွား၏ ။ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းကြီး ဖြစ်နေသော ငအောင်မော်ကို ခြံရံလျက် လက်ျာဘီလူးနှင့် သူရိန်တို့ တဟေးဟေး အော်လာခဲ့၏ ။ သူတို့၏ စိန်ခေါ်သံကို စိတ္တဇလူ ကြားနိုင်လောက်သည်အထိ အသံကို မြှင့်ရင်း တောနက်သထက် နက်လာသည်။

လက်ျာဘီလူး ခန့်မှန်းခဲ့သည်မှာ ထိုသူသည် ဝေးဝေးသို့ ပြေးမည်မဟုတ်ဘဲ သတ်စရာရှိနေလျင် ဤအရပ်၌ တဝဲဝဲလည်နေလိမ့်ဟု ဆိုခဲ့သည်။ ယခုလည်း နာရီတစ်မောင်းကျော်ကြာ အသံပေးလာသည့်အခါ တရုန်းရုန်း ပြေးလာသံကို စတင်ကြားကြရပြီ။

ခြေသံရှင်သည် သူတို့ကို မြင်သွားပုံ ရ၏ ။ ချက်ချင်း ဝင်မလာဘဲ သစ်ပင်များအပြင်မှ ပတ်နေသေးသည်။ သူတို့သုံးဦးသားလည်း သတိမလွတ်စေဘဲ အသံကြားရာသို့ မျက်နှာမူထားကြလေသည်။ အတန်ငယ်ကြာမှ ထိုသူ ပေါ်လာ၏ ။ လက်နက်မပါ လက်ချည်းသက်သက်ဖြစ်သည်။

သူတို့နှင့်အတူ အခြားသူ မပါမှန်း သိရှိသွား၍ ခပ်ရဲရဲပင် တိုးလာနေသည်။ လက်ျာဘီလူးက ငအောင်မော် လက်ထဲမှ လှံကို ဆွဲယူလျက် ရလိုရငြား ထိုးကြည့်သေးသည်။ ထိုလူက လှံလာနေသည်ကို မရှောင်ဘဲ စိုက်ကြည့်နေပြီး အနီးရောက်မှ ဆတ်ခနဲ ဖမ်းလိုက်သည်နှင့် လက်ျာဘီလူးတို့ ချက်ချင်း မြင်းပေါ်တက်လိုက်ကြ၏ ။

မြင်းနှစ်စီးက ဘယ်ညာ ခွဲသွားကြသဖြင့် ပြန်ပစ်ရန် အားယူနေသော ဘုန်းခေါင်သည် အလယ်မှ ကုန်းကုန်းကွကွနှင့် မြင်းပေါ်တက်ရန် ပြင်နေသူ ငအောင်မော်အား ချိန်ရွယ်လွှတ်လိုက်ရာ ကျောကို စိုက်ဝင်သွား၍ ငအောင်မော် မြင်းပေါ် မတက်နိုင်တော့ဘဲ ဒယီးဒယိုင် လျှောက်လာပြီးနောက် လဲကျသွားလေသည်။

လက်ျာဘီလူးတို့ကတော့ ငအောင်မော် ထိသည်ကို မြင်းရပ် ကြည့်လိုက်ကြပြီး ထိုသူ ပြေးလိုက်လာသောကြောင့် ဆက်ပြေးသွားကြသည်။ ထိုလူကလည်း စီစဥ်ထားသည့်အတိုင်း ငအော်မော်၏ မြင်းပေါ် လွှားခနဲ ခုန်တက်လိုက်ပြီး ထောင်လျက် စိုက်ဝင်နေသော လှံကို ဆွဲနုတ်ယူသွားသည်။

သို့ရာတွင် ရှေ့မှ လှည့်ပတ်ပြေးနေကြသော မြင်းနှစ်စီးမှာ လှံတစ်ကမ်းစာမက ဝေးကွာနေ၏ ။ သူကလည်း မမိလိုက်သည့် ဗိုလ်ကို အရယူမည်ဟု ဒုန်းစိုင်းလိုက်နေသည်။ ကြည့်နေရင်း မြင်းနှစ်စီးသည် သုံးစီး ဖြစ်သွား၏ ။ မည်သည့်နေရာမှ ပေါ်လာမှန်း မသိသည့် မြင်းတစ်စီးက သူ့ကို ခေတ္တရပ်ကြည့်နေခိုက် သူက လှံနှင့် ထိုးလိုက်ပြန်သည်။

တပ်သားငရွှေသည် လက်ျာဘီလူးတို့အား လမ်းပြရန် လာခေါ်ရင်း အနောက်ရှိ လူကို တစ်ချက် မျှော်ကြည့်လိုက်မိသဖြင့် မြင်းတုံ့သွားခိုက် လှံကြီးက လျင်မြန်စွာ ရောက်လာကာ သူ့ခန္ဓာကို ထုတ်ချင်းခတ် ဖောက်ထွက်သွားသည်။ လက်ျာဘီလူးတို့ မြင်းလွန်သွားကြပြီး လှည့်ကြည့်သော် လှံတန်းလန်းနှင့် ငရွှေကလည်း သူတို့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်သည့် ဟန်ဖြင့် လှမ်းကြည့်နေလေသည်။

"ဟာ.. သွားပြီ"

ရန်သူမွန်တပ်အနီး ပုန်းအောင်းနေသည့် ငခေါင်းဖြူက မြင်းခွာသံများ ကြားသည့်ဘက်သို့ လာခဲ့ရာ မြင်းနှစ်စီးကိုသာ တွေ့ရသည်။

"ဒီဘက်မှာ တပ်မှူး၊ အနောက်ဘက်က ဖြတ်ကွင်း ကျဥ်းတယ်၊ တောနဲ့နီးတယ်။ ဒါနဲ့ ငရွှေရော"

ဟု ပြေးရင်းလွှားရင်း မေးလာ၏ ။

"ငရွှေ ကျနေခဲ့ပြီ။ ခင်ဗျားလည်း ခြေမလျော့စေနဲ့။ တစ်ချက်နှေးရင် တစ်သက်ပေးလိုက်ရလိမ့်မယ်။ ဝင်ရမယ့်ဘက်ကို အမြန်ပြေး"

သူရိန်က အော်ပြော၍ ငခေါင်းဖြူနောက် လိုက်သည်။ ငခေါင်းဖြူ တောက်ခေါက်လိုက်ပြီး သူ ကြိုတင်ကြည့်ရှု လေ့လာထားသော မွန်တပ်အား ရှောင်တခင်ထိုးဖောက် ဝင်ရောက်နိုင်မည့် နေရာသို့ ခေါ်သွားသည်။ အနောက်မှလူလည်း ကွေ့လာနေပြီ။ သူတို့သည် ရန်သူတပ်တည်နေသည့် အတွင်းသို့ ရူးရူးမိုက်မိုက် ပြေးဝင်သွားကြ၏ ။

"ဟာ... မြန်မာတွေဟေ့"

"ရန်သူတွေ ဝင်လာတယ်ဟေ့"

"မြန်မာရူးတွေ မြင်းသုံးစီး ဝင်လာတယ်၊ ပိတ်ဆို့ပြီး ဖမ်း.. ဖမ်း။ သုံးစီး မဟုတ်ဘူး လေးစီးပဲ။ တစ်ကောင်မှ မလွတ်စေနဲ့ဟေ့"

မွန်တို့ ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားကြသည်။ သေနတ်သားများ ယမ်းထိုးနေခိုက်မှာပင် လက်ျာဘီလူးတို့ ဝေါခနဲ ကျော်ဖြတ်သွားကြလေ၏ ။ ဘုန်းခေါင်ကို ပစ်ကြသော်လည်း မထိ။ ရန်သူ့တပ်တွင်း ရောက်၍ နောက်မှလူကို လှည့်ကြည့်ရာ မွန်တို့ကို မထိုးမပစ်၊ သူ့ထံသို့သာ သဲသဲမဲမဲ လိုက်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ပြဿနာပဲ"

လက်ျာဘီလူး ဗျာများသွား၏ ။ ရန်သူသည် မွန်တို့ကို ဂရုမစိုက်။ အခြားသူများကို မလိုဘဲ မိမိကိုသာ သတ်လိုကြောင်း နားလည်လိုက်မိသည်။ သို့ဆိုလျင် ငသူရိန်တို့လည်း ဘာမှ တတ်နိုင်မည် မဟုတ်။

"ငသူရိန်၊ ငခေါင်းဖြူ.. ဖောက်ထွက်တော့။ နောက်လှည့်မကြည့်နဲ့။ ကိုယ်လွတ်ခွာပြီး ငရွှေကို ကောက်ပြန်ကြတော့"

ငသူရိန် ထင်သည့်အတိုင်း ဖြစ်လာခဲ့လေပြီ။ လက်ျာဘီလူးသည် မြင်းပေါ်မှ ဆင်းပြီး ဓားမထုတ်ဘဲ မွန်အများကြား ပြေးဝင်ပျောက်ကွယ် ကျန်ရစ်၏ ။ ငသူရိန်တို့က ပိတ်ဆို့လာသမျှကို တိုးတိုက်ပစ်ရင်း အပြင်းထိုးဖောက်သွားကြသည်။

ဘုန်းခေါင်သည်လည်း လက်ျာဘီလူးကို လိုက်ရှာရင်း ရန်သူများအကြားသို့ ရောက်သွားရလေသည်။ သူ့လက်၌ ငရွှေကိုယ်မှ လှံ ပြန်ပါလာသဖြင့် မည်သူမျှ အနားမကပ်နိုင်၊ မွန်တို့ အံ့သြခြင်းကြီးစွာ ဖြစ်နေကြရသည်။

လက်ျာဘီလူးကတော့ အတင်းရုန်း၍ ပြေးသော်လည်း မလွတ်ဘဲ မွန်နှစ်ဦးက သူ့ကို ဖမ်းချုပ်မိလိုက်သည်။ ဘုန်းခေါင် သောင်းကျန်းနေ၍ သူ့အား ချုပ်ကိုင်ထားသူများ ငေးကြည့်နေကြခိုက် အလစ်တွင် အခွင့်ကောင်းယူလျက် မွန်နှစ်ဦးအား လှဲသိပ်လိုက်၏ ။

ဘုန်းခေါင်က သူရှိရာဘက် လာနေသည်။ တားဆီး ရပ်ခံနေသူ မှန်သမျှလည်း တစ်ဦးလျင် လှံတစ်ချက်နှုန်း ရရှိခံစားနေကြရ၏ ။ လက်ျာဘီလူးက ကိုယ်ကို ကုန်းကာ လှည့်ပတ်ပြေးရာ ဘုန်းခေါင် ပစ်လိုက်သည့် လှံသည် သူ့အနောက်မှ မွန်တစ်ဦးအား စိုက်ဝင် ကျန်ခဲ့လေသည်။

တိမ်ပျံ ပြန်ပြေးလာသောကြောင့် တစ်ဖက်မှ ဖက်လိုက်ရင်း ခေါင်းထောင်ကြည့်သော် ဘုန်းခေါင်မှာ မွန်အများကြား၌ ကျန်ခဲ့သည်ကို တွေ့ရ၏ ။ သူလည်း ကံကြီးသဖြင့် အနိုင်နိုင် ခွာပြီး လွတ်လာခဲ့လေသည်။

ငခေါင်းဖြူက ဘုန်းခေါင်အား မြင်းပေးလိုက်ရသည့် ငအောင်မော်ကို ရှာ၍ တင်လာပြီး ငသူရိန်ကတော့ ငရွှေ၏ ကိုယ်ကို သူ့ရှေ့တွင် ပိုက်ထားရင်း မြင်းကို ထိန်းစီးလာရာမှ ငတိုက်မောင်း မေးဖူးသော စကားတချို့ကို အမှတ်ရနေမိပြန်သည်။

"တပ်မှူးက ကိုယ်ရမယ့် အခွင့်အရေးတွေကို သူများပေးပစ်ပြီး အခြားသူတွေအတွက် အနစ်နာခံပေးရင် ကုသိုလ်ရမယ် ထင်လို့လား"

ဟု လက်ျာဘီလူးအား မေးခဲ့ဖူးသည်။

"ဟဲ့.. ငတိုက်မောင်း၊ ဘယ်လို မေးလိုက်တာလဲ။ ကုသိုလ် အကုသိုလ် စတဲ့ တရားဓမ္မ သဘောတရားတွေ ငါနဲ့ မနီးစပ်။ ကိုယ် လုပ်နိုင်တာကို လုပ်ပေးတာပဲ။ တခြား ကောင်းတာတွေ မလုပ်နိုင်ရင်တောင် ငါ့လူတွေအတွက် ကောင်းမယ်ထင်တာကိုတော့ လုပ်နိုင်သလောက် လုပ်ပေးရုံပဲလေ"

ဟူ၏ ။ ယခုလည်း သူ့လူများ ထွက်နိုင်ရန် သူက ချန်နေရစ်ခဲ့ရသည်။ သူသာ မနေခဲ့လျင် ဘုန်းခေါင် ထပ်ချပ်လိုက်လာမည်မှန်း ငသူရိန်လည်း သိနေသည်။ တပ်မှူးအား ပြန်သွားကယ်ရန်အတွက် ဦးတွန် နှင့် ဦးကောင်းတို့ တပ်များသို့ ချက်ချင်း အကြောင်းကြားစေရသည်။

             ထိုအခါ သေနတ်ဝန် ဦးကောင်းလည်း အလောင်းမင်းကြီးလူ ရန်သူတို့လက်၌ ကျန်ရစ်သည်မှာ အရေးကိစ္စကြီး ဖြစ်ပေသည်၊ မင်းထင်နော်ရထာသည် နှယ်နှယ်ရရ သာမညဗိုလ်မဟုတ်။ အရှေ့ဝင်းမှူးလည်း ဖြစ်၏ ။ မင်းတရားကြီးထံ အလျင် သံတော်ဦးတင်မှ ဖြစ်မည် ဟု နောက်တပ်မကြီးသို့ ပြန်လျက် ခြေတော်ရင်းအရောက် ဝင်ကာ လျှောက်တင်လိုက်လေသည်။

(ဆက်ရန်...) စိတ္တဇ (၈)

Written by သင်္ခရာဇာ

End date: May 10, 2022