ရှမ်းမင်းသား (၆)

          ညရောက်သောအခါ ငသူရိန်က ဖောက်ထွက်ကြရန် တင်ပြ၏ ။ လက်ျာဘီလူး လက်မခံ၊ မြင်းများ သူ့လက်၌ ရှိသေးသည် ဟုသာ ဆိုလေသည်။ ကြံစည်နိုင်လျက်နှင့် မကြံဘဲ အဖမ်းခံနေသော တပ်မှူးအား ငသူရိန် နားမလည်သော်လည်း စောဒက မတက်တော့။ သေလိုက သေစေ၊ ဖြစ်သမျှ ရင်ဆိုင်ရုံသာ ရှိတော့သည်ဟု နေလိုက်သည်။

ညစာထမင်းများ လာပို့ပြီး၍ အတန်ငယ်ကြာသော် မီးတုတ်ကိုင် အစောင့်များစွာ ဝင်လာပြီး လက်ျာဘီလူးအား လာခေါ်ကြသည်။ ငသူရိန်က သူလည်းလိုက်မည်ဟု မရမက ဆိုနေသည်။ ရှမ်းတို့က လက်မခံသော်လည်း လက်ျာဘီလူးက

"သူ မသင့်မတင့် မကြံစေရဘူးလို့ ငါ ကတိပေးတယ်။ ဘာလဲ.. မင်းတို့က တပ်မှူးထက် တပ်သားကို ပိုကြောက်နေတာလား"

ဟု မေးသဖြင့် မခံချင်သော ရှမ်းတစ်ယောက်က

"လိုက်ပါစေကွာ၊ ဒီကောင် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ ငါ သေချာတုပ်နှောင်ပြီး ခေါ်ခဲ့မယ်"

သို့နှင့် နှစ်ယောက်သား ရှမ်းတို့နောက် လိုက်ခဲ့ကြ၏ ။ ထုံးစံအတိုင်း ရှမ်းမင်းသားက မေးမြန်းလို၍ ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ စစ်သတင်း ရန်သူ့သတင်း စုံစမ်းရန် ဖြစ်သော်လည်း ရဲရဲရင့်ရင့် ဝံ့ဝံ့စားစား လျှောက်ဝင်လာကြသူနှစ်ဦးကို မြင်သောအခါ စိတ်ပြောင်းသွားသည်။

"မင်းက မြန်မာတပ်မှာ ဘာရာထူးနဲ့ အမှုထမ်းနေတာလဲ"

"တပ်မှူးပါ"

"လူဘယ်နှယောက်ကို အုပ်ချုပ်ရလဲ။ တစ်ရာလား နှစ်ရာ့ငါးဆယ်လား"

လက်ျာဘီလူး မဖြေ။

"နောက်က သူကရော"

"သူက ကျွန်တော့် သွေးသောက်ပါ"

"လူ ဘယ်နှယောက်လဲ"

သူရိန်က မဖြေချင့် ဖြေချင်ဖြင့်

"ငါးကျိပ် ငါးယောက်"

"သြော.. သိပြီ။ ဟိုတစ်ခါ မေးတုန်းက တပ်သားဆို"

(လက်ျာဘီလူးကို လက်ဦးညွှန်ကာ) "သူ့တပ်သားပဲလေ"

"သွေးသောက်ကြီးမို့ အစွမ်းထက်နေတာပေါ့၊ မင်းတို့တပ်မှူးရော မင်းလောက် စွမ်းသလား"

ငသူရိန် အကြပ်တွေ့သွားပြီး မဖြေနိုင်။ အန္တရာယ်ကိုလည်း သိနေသည်။

"သူက ကျွန်တော့်ထက် လက်ရုံးရည် ပိုပါတယ်"

လက်ျာဘီလူးစကားကြောင့် ခွန်လောင် အံ့သြဟန် ပြပြီး ရယ်လေ၏ ။

"တပ်မှူးတစ်ဦးက တပ်သားထက် ညံ့ပါတယ် တဲ့လား.. သြော်၊ နားရှိလို့သာ ကြားလိုက်ရ။ တစ်သက်မှာ မမျှော်လင့်မိဆုံး စကားပဲ မောင်မင်း"

"သူ့ကို ကြိုးဖြေပေးပြီး စမ်းကြည့်လေ"

"မဟုတ်ဘူး၊ သူ့အကြောင်း သိပြီးပြီ။ ကျုပ် မင်းကို မသိသေးဘူး။ မင်းအစွမ်းအစ ပြစမ်း"

လက်ျာဘီလူး ပြုံးသွားသည်။

"ကျွန်တော့်အစွမ်းအစက ဘာဆိုတာတောင် ကျွန်တော် သတိမထားမိပါဘူး။ ဒါ့ကြောင့် မပြနိုင်တာ နားလည်းပေးစေချင်ပါတယ်"

"ရပါတယ်၊ မင်းအစွမ်းကို ငါ ဖော်ထုတ်ကြည့်ပါ့မယ်"

ဆို၍ ခွန်လောင် ထလာသည်။

"မင်းက လက်ရုံးအားကိုးထက် နှလုံးရည်သမား ဖြစ်ပုံရတယ်"

ဟု ဓားကို အိမ်မှချွတ်လျက် လက်ျာဘီလူး၏ ရင်ညွန့်ကို ထောက်ရင်း ပြောသည်။

"ငါ့လူတွေကို လှည့်ဖျားတယ်၊ ငါ့အကြံအစည်တွေကို နှောင့်ယှက်ခဲ့တယ်။ ငါ့အင်အားကို ယုတ်လျော့စေတယ်၊ အဆိုးဆုံးက ငါ့အယောင်ဆောင်တာပဲ"

"အသင်စော်ဘွားရော မြန်မာတပ်မှူးဟန် ပြုပြီး ကိုယ့်ပြည်သူတွေကိုယ် ထိပါးရတာ ဘယ်လို ခံစားရပါသလဲ"

"ဟဟဟ.. မင့်နည်းနဲ့ မင်းကို ပြန်ခြောက်တော့ ဘယ်လိုနေလဲ တပ်မှူး"

"အနည်းငယ်တော့ စိုးထိတ်မိပါတယ်"

ခွန်လောင်က မျက်ခုံးပင့်ကာ အနောက်ဘက်သို့ ပတ်လျှောက်သွား၏ ။ 'အနည်းငယ်တဲ့လား' ဟု ရေရွတ်ရင်း ကျောပြင်ကို ထိတ်လန့်ရုံမျှ ဓားနှင့် ဆတ်လိုက်သည်။ သို့ရာတွင် သူမျှော်လင့်သလို လက်ျာဘီလူး လန့်မသွားရဘဲ သူသာ အံ့အားသင့်သွားရလေသည်။

သူ့ဟမ်းငိုင်းဓားသွားက ကျောပြင်ကိုထိသည်နှင့် ချော်ထွက်လျက် သူ့ဘက် ပြန်လည်လာသောကြောင့်တည်း။ မကြုံဖူး၍ ရှမ်းမင်းသား မျက်လုံးဝိုင်းသွားပြီး နောက်တစ်ချက် ထပ်ခုတ်ရန် ပြင်သည်။ လက်ျာဘီလူးက ရှေ့ကို တစ်လှမ်းတက်လိုက်သဖြင့် မထိဘဲ လွတ်သွားပြန်၏ ။ ရုတ်တရက် အခြေအနေက ပြောင်းလဲသွား၏ ။

ရှမ်းမင်းသားက လွတ်သွားသော လက်ျာဘီလူးအား ဓားသုံးချက်ခန့် အဆက်မပြတ် လျင်မြန်စွာ ခုတ်ရာ လက်ျာဘီလူးက ဘေးရှိ အစောင့်ရဲမက် ကိုင်ထားသော မီးတုတ်ကို ဆွဲလုရင်း သုံးချက်လုံးကို ဆက်တိုက်ကာသွားသည်။

"သြ.. တယ်လည်း လက်သွက်တဲ့သူပါလား"

ပြောပြောဆိုဆို ဓားကို မြှောက်မိုးလိုက်လျင် လက်ျာဘီလူး မီးတုတ်ကို လွှတ်ချ၍ မရှောင်မကာ တံ့တံ့ရပ်နေလေသည်။ နဖူးစပ်ကို ဓားထိသည်အထိ မလှုပ်ရှားဘဲ စိုက်ကြည့်နေမှ ရှမ်းမင်းသား စိတ်လျှော့သွား၏ ။

"ကာဦးလေ၊ သူ့ကို ဓားပေးလိုက်ကြစမ်း"

ရှမ်းတစ်ဦးက ဓားပစ်ပေးရာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဘုတ်ခနဲ မှန်ကာ ကြမ်းပေါ်ကျသည်။

"လက်ရည်စမ်းလိုလျင် တိုက်ပွဲမှာသာ စမ်းပါ မင်းသား"

"အခု သိချင်တာ လက်ျာဘီလူး"

"အကျိုးမရှိသည်ကို မလုပ်လို"

လက်ျာဘီလူး ရပ်မြဲ ရပ်နေ၍ ခွန်လောင် ဓားသိမ်းလိုက်ပြီး

"မင်း ဘာတွေ ကြံစည်နေသလဲ"

"ဘာမှ အကြံအစည်မရှိ၊ စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာ ထားပါတယ်"

"မင့်သခင် လူချင်းလဲမယ်လို့ အကယ်ထင်သလား"

"မကြာခင် မြင်ရပါလိမ့်မယ်"

"သူ့မှာ အင်အား ဘယ်လောက် ပါသလဲ"

"ငါးရာ တစ်ထောင်လောက်ပါပဲ"

"တို့ကို နိုင်မယ် ထင်သလား"

"အသင်မင်းသားရော မြန်မာမင်းကို ခံနိုင်မယ် ထင်ပါသလား"

ခွန်လောင် ပြုံး၍

"ဒါက မင်းထင်နော်ရထာကိစ္စပဲ ​မေးတာ၊ နောင်အရေးတွေ မမေးသေးဘူး"

"သူက ယခုတောင် ရှမ်းရွာအတော်များများ သိမ်းပြီးနေလောက်ပြီ"

"မင်းတို့ သိမ်းနိုင်လည်း ခဏပါ မောင်မင်း။ တို့က ပြန်သိမ်းအုပ်မိမှာပဲ"

"ဘယ်သူ ခေါင်းဆောင်ပြီးတော့လဲ"

ခွန်လောင်က ဖြေမည်ပြုပြီးမှ တစ်မျိုးတစ်မည် ဖြစ်သွားကာ စကားပြောင်းလဲသွားသည်။

"မင်းက အပိုင်တွက်ထားတာပဲ။ အေးလေ.. ကြည့်သေးတာပေါ့။ ဘယ်သူက ပိုပြီး အစွမ်းထက်မလဲ၊ မင်းတို့အရှေ့ဝင်းမှူးလား။ ရှမ်းစော်ဘွားတို့ရဲ့ ဧကရာဇ် စော်ဘွားကြီး ဖြစ်လာမယ့် ငါလားဆိုတာ မင်း မြင်ရမှာပါ တပ်မှူးငယ်"

ထိုညတွင် လက်ျာဘီလူးတို့သည် အစောင့်အကြပ် ထူထပ်စွာဖြင့် စိတ်အေးလက်အေး အိပ်လိုက်ကြပြီး နံနက်အရောက် အော်ဟစ်သံများကြားမှ ထွက်ကြည့်ကြ၏ ။ သစ်ဝါးခုတ်ရန် လူအင်အားများစွာ လျော့နည်းနေသော တပ်ရွာအတွင်းသို့ မြန်မာရဲမက်များ အလုံးအရင်းဖြင့် ဝင်ရောက်လာပြီး သိမ်းလိုက်ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။

မြန်မာတို့ကို လှောင်ပိတ်ထားသည့် အိမ်အတွင်းသို့ ဗိုလ်များ ရောက်ရှိလာကြချိန်အထိ လက်ျာဘီလူး အိပ်ရာထဲမှ မထသေးချေ။ တပ်ရွာကို သိမ်း၍ ဝိုင်းထားပြီးပါကြောင်း လျှောက်တင်ကြမှ အပျင်းဆန့်လျက် ထလာသည်။ ထို့နောက် ရှေ့ဆုံးမှ သူအား လက်ျာဘီလူးက မေးသည်။

"ရှမ်းမင်းသားကို မိပြီလား"

"မမိသေးပါဘူး၊ ရှာတုန်းပါ"

"လူတစ်ရာနဲ့ အနီးဝန်းကျင် တပ်ဖြန့်ပြီး တပ်တည်ဖို့ ပြင်နေတဲ့ ရှမ်းတွေကို လိုက်ကောက်ချေ။ ကြွင်းသူတွေက တပ်ကို သေချာစောင့်၊ ရှမ်းမင်းသား မထွက်စေနဲ့"

"အမိန့်တော်အတိုင်းပါ"

ခွန်လောင်သည် ရုတ်တရက် တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသောကြောင့် မပြေးသာဘဲ အိမ်အတွင်းတွင် သေရည်တကောင်းကို ကိုင်ရင်း တည်ငြိမ်စွာ ထိုင်လျက် ရှိနေ၏ ။ သူ့ထံ လက်ျာဘီလူး ရောက်သွားသောအခါမှ

"မင်းတို့မင်းကြီး မင်းထင်နော်ရထာနဲ့ တွေ့ချင်တယ်"

ဟု တောင်းဆိုလေသည်။ လက်ျာဘီလူးလည်း အနောက်မှ ရဲမက်တစ်ဦး ယူဆောင်လာသော ပါလည်ကွေးများကို ပခုံးပေါ် ထပ်တင်ဝတ်ဆင်လိုက်ရင်း

"ကျွန်တော်ပါပဲ"

ဟု ဆိုလိုက်သည်။ 

(ဆက်ရန်..)  ရှမ်းမင်းသား (ဇာတ်သိမ်း) 

Written by သင်္ခရာဇာ

End date: April 12, 2022