စစ်တွင်းသစ္စာ (၅)

နံနက် နေထွက်သည်နှင့် ဘုန်းတော်ကြီး ကျောင်းဝင်းအတွင်း လူများ ရောက်ရှိနေကြလေပြီ။ စေတီတွင် ဆပ်ကပ်ထားခဲ့သော ညောင်ရေအိုးငယ်များ၊ ပန်းအိုးများလည်း အစီအရီ။ ပိတ်ဖြူ ရာဇမတ်ကာလျက် ပေါင်းမြက်ရှင်းလင်းထားသည့် မြေကွက်လပ်နှင့် စေတီရင်ပြင်ပေါ်၌ လူအချို့ အလုပ်များနေသည်။ သစ္စာပေးရန် ပြင်ဆင်နေကြခြင်းပင်။

ရွာပြင်တပ်မှ လက်ျာဘီလူး နှင့် မြင်း ၂ စီးသာ ဝင်လာသည်။ အခြားသူများက ရွာကို ဝိုင်းပတ် စောင့်နေကြ၏ ။ ဗိုလ်မှူးနှစ်ဦးမှာ ကျောင်းပေါ်တွင် ဆရာတော့်အနီး ဝတ်ဖြည့် စကားစမြည် ပြောဆိုနေကြသည်။ ရွာသူကြီး ခေါင်းမင်းများ၊ ကလန် သံပျင် စာရေးစာချီ အမှုထမ်း အရာထမ်းများအားလုံး တဘက်ဖြူ ပတ်ကာ သစ္စာခံရန် အသင့် ရှိနေရ၏ ။

စောစေးတို့ လူငယ်များကတော့ ပေါ်မလာပါ။ ရှင်မင်းအေးနှင့် မိန်းမတွေတစ်စုသာ ကျောင်းအောက်၌ အကူရောက်နေကြ၏ ။ စစ်သည်များအနီးတွင်လည်း မိန်းမပျိုများသည် မလိုအပ်ဘဲ ယောင်လည်လည် လုပ်နေကြသလို မြင်းသည်များကိုတော့ ကြန့်ကြာနိုင်သမျှ ကြန့်ကြာစေရန် အချိန်ဆွဲနေကြသည်။

မြန်မာတပ်ကလည်း သူတို့ အစီအစဉ်အတိုင်း တပ်ဖြန့် ချထား နေရာယူကြရသည် ဖြစ်ရာ ရွာသားများ စိတ်တိုင်းကျ အခြေအနေတော့ မဖြစ်။ လက်ျာဘီလူးက ညပရိသတ် များသလောက် နံနက် လူငယ်လူရွယ်များ ပျောက်နေကြသည်ကို သိသော်လည်း သူ့သဏ္ဍာန်အတိုင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်သာ ရှိနေသည်။

ဗိုလ်မှူး နှစ်ဦးကိုမျှ သွားမပြော၊ သူ့ဘာသာ ကွပ်ပျစ်တစ်ခုတွင် ထိုင်ကာ တွေးငေးနေ၏ ။ ငသူရိန်ကို ကျောင်းပေါ် လွှတ်လိုက်ပြီး ငကံကို ရွာပြင်ပြန်လွှတ်လိုက်လေသည်။ သူ့အနီးတွင် သွေးသောက် ၂ ယောက်သာ ရှိနေသည်။

သူသည် ကျောင်းဝိုင်းထဲသို့ လူများ တဖွဲဖွဲ ရောက်လာနေသည်ကို သွေးအေးအေးဖြင့် ထိုင်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ရောက်လာသူ အများစုမှာ တောင့်တင်းသန်မာသူများ၊ လူလတ်ပိုင်းများချည်း ဖြစ်ပြီး သစ္စာရေသောက်ရမည့်သူများ မဟုတ်မှန်းလည်း သူ သိနေ၏ ။

လက်ျာဘီလူးက စေတီရှိရာ လျှောက်သွားကာ တစ်ပတ် ပတ်သည်ကို လူအများ လိုက်ကြည့်နေကြသည်။ သူကလည်း သစ္စာရေ ပြုမည့် ညောင်ရေအိုးများကို လိုက်ကိုင်ကြည့်သည်။ ပန်းအိုးထဲ လက်နှိုက်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ထို့နောက် နှာခေါင်းရှုံ့နေကြသူများကို မသိကျိုးကျွံပြုကာ ခေါင်းတမော့မော့နှင့် ထွက်သွား၏ ။

အချိန်ကျလျင် သစ္စာပေးပွဲ စလေသည်။ စေတီတော်အရှေ့နားရှိ ရာဇမတ်ကာ မြေကွက်အတွင်း အစဉ်အတိုင်း နေရာယူကြပြီး ဗိုလ်မှူး လက်ဝဲကြံသိုင်းက ရွှေပေလွှာ ဖတ်ပြသည်ကို အောက်ရှိ ဝပ်တွားနေကြရသော ရပ်ရွာလူကြီး အမှုထမ်း ဝန်ထမ်းသသူတို့က လိုက်ဆိုကြရသည်။

၄တို့ကို မြန်မာစစ်သည် ဓားကိုင် လှံကိုင်တို့က ဝန်းရံ စောင့်ကြပ်နေကြသည်။ ရပ်သူရပ်သား ပရိသတ်များက သူတို့နောက်နှင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းအောက်မှ စောင့်ကြည့်ရှုစားနေ၏ ။ ရှည်လျားသော သစ္စာပြုခြင်း၊ ကျိန်တွယ်ခြင်းတို့ ပြီးလျင် သူကြီးမင်း သောက်မည့် ညောင်ရေအိုးကို ယူလာရာ အနီးတွင် ရှိသော လက်ျာဘီလူးက မပြောမဆို ရေအိုးကို လက်နှင့် ကပ်ကြည့်လိုက်၏ ။

"မအေးတော့ပါလား"

သူ့ဘာသာ ပြောသလို တီးတိုး ရေရွတ်ရာ ပင်လယ်ဂါမဏိနှင့် သူကြီးမင်း မျက်နှာပျက်သွားကြသည်။ တစ်ဖန် ယူလာသည့် ဘုရားပန်းအိုးတစ်လုံးကိုလည်း ပန်းများ မ ကြည့်ပြီး ခေါင်းရမ်းလိုက်ပြန်သည်။ သူ့အမူအရာက စိတ်ပျက်လက်ပျက်၊ လက်ဝဲကြံသိုင်း အပါအဝင် ဗိုလ်များ၊ သစ္စာရေသောက်ရမည့် လူကြီးများလည်း ကွက်ခနဲ မျက်နှာပျက်ကြရပြီ။

လက်ဝဲကြံသိုင်းက 'မင်းထင်နော်ရထာ၊ နင် မမွှေနှောက်နှင့်တော့' ဟု ထပြောလိုက်ရန် ကြံနေစဉ်မှာပင် လက်ျာဘီလူး ထထွက်သွားသည်။ နောက်ကို လှည့်မကြည့်၊ လူအုပ်ကြီးကိုလည်း ဂရုမစိုက်။ သူ့စစ်သည်များဘက် တည့်တည့် လျှောက်သွားပြီး

"လဂွန်းအိန်က သတိုးကို ဘာပြောသလဲဟေ့"

ခေတ္တမျှ ငြိမ်သွားသည်၏ နောက်ဝယ် ဝုန်းခနဲ နှစ်ဖက်လူများ ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားကြတော့သည်။ ကျောင်းအောက်မှ လူများ ပြေးထွက်လာသလို စစ်သည်များကလည်း ဓားများ ဆွဲထုတ်လိုက်ကြ၏ ။ ဘယ်ကထွက်လာကြသည် မသိ၊ ကျောင်းပြင်မှ လူများ ပြေးဝင်လာသည့် အချိန်၌ လှံစွဲသူရဲများက အသင့် နေရာယူပြီး ဖြစ်နေသည်။

တဖြောင်းဖြောင်း မြင်းခွာသံများ၊ တဖောင်းဖောင်း သေနတ်သံများသည် ဓားလှံချင်း ထိခတ်သံတို့အောက်တွင် နစ်မြုပ်သွား၏ ။ ရုတ်တရက် အပြင်မှ ဝင်လာကြသည့် သူများ တန့်သွားကြသည်။ သူတို့နောက်မှ ဝါးတုတ်ရှည်ကိုင် တပ်များ ရောက်လာသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

တင်ကျည်းတပ်များကို အိမ်များအတွင်းမှ လေးမြား ဒူးလေး စသည်တို့ဖြင့် ဆီးကြို ပစ်ခတ်ကြ၏ ။ သွေးသောက် ငခေါင်းဖြူနှင့် ငအောင်မော်တို့ ဦးဆောင်၍ ငကံပါဝင်သော တင်ကျည်းသမားများ၏ ဝှေ့ရမ်း ရိုက်ဖယ်နေပုံမှာ မမြင်ဖူးလျင် အလွန် အံ့သြစရာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

တတောင်တောင် တထောက်ထောက် မြည်အောင် မြားတံများစွာကို ပေါ့ပါးသွက်လက်လှသော ဝါးတုတ်ရှည်များဖြင့် မနားတမ်း ရိုက်ချပြီး ပြေးဝင်လာသည့် အရှိန်လည်း မလျော့စေရ၊ လူကိုလည်း မထိပါးဘဲ ကျောင်းရှေ့မုခ်ပေါက်သို့တိုင် ရောက်လာနိုင်ကြ၏ ။ တကယ်တမ်း တိုက်ကြရသော အခါတွင်မှ ထိုတုတ်ရှည်များသည် သံခေါင်းတပ် လှံစူးသွားထက်ထက် ထက်ပင် အသုံးဝင်နေကြောင်း နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ သိကြရလေတော့သည်။

အပြင်သို့ ထွက်လာသော လက်ျာဘီလူး လက်သို့ တင်ကျည်းတုတ်ရှည်ကြီးတစ်ချောင်း ရောက်လေပြီ။ မြန်မာတပ်သားများလည်း သူတို့ဗိုလ်မှူး မင်းထင်နော်ရထာအနားသို့ ဝိုင်းပတ်ရောက်ရှိလာပြီး စုပေါင်း ကာကွယ် တိုက်ခိုက်ကြလေ၏ ။ ထိုလူတစ်စုကို ပြင်ပမှ သူများ မကျော်နိုင်။

ထိုအခိုက် အပြင်လူများ၏ နောက်တွင် နှုတ်ခမ်းမွေးကားကားနှင့် သျှောင်ထုံးထားသော လူတစ်ဦးကို လက်ျာဘီလူး မြင်၍ ဝိုင်းထားသည့် လူအုပ်ကို ဖောက်ထွက်ကာ ပြေးလိုက်သွားသည်။ ထိုသူကလည်း တစ်ချက်သာ ကြည့်ပြီး သူ့ဘာသာ လှည့်ထွက် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ မည်သည့်အိမ်ထဲ ဝင်သွားမှန်း မသိရ။

ခြံရှေ့တစ်ခုအရောက် တံခါးဝမှ ကြည့်နေသော ထိုလူကို မြင်လျင် လက်ျာဘီလူး ခြံထဲဝင်သွားသည်။ သူ့နောက်မှ ထပ်ချပ်ပါလာသည့် နောက်ပါနှစ်ဦးမှာ ခြံထဲမှ ထွက်လာကြသူများနှင့် ရင်ဆိုင် ကျန်ခဲ့ပြီး လက်ျာဘီလူး တစ်ဦးတည်း တံခါးပေါက်မှ ဝင်လျင် ဝင်ချင်း

"ဝုန်း"

"အင့်"

လက်ျာဘီလူး အပြင်သို့ ပြန်လွင့်လာ၏ ။ ရင်ဝကို လက်နှင့်ဖိ၍ လူးလဲထပြီး အသင့်ပြင်ထားလိုက်ချိန် အတွင်းမှ လူရွယ်တစ်ဦး ထွက်လာသည်။ အမှောင်ထဲမှ ထိုသူက ဆီးကန်လိုက်ခြင်း ဖြစ်မည်။ လူရွယ်၏ အနောက်မှာ သျှောင်ထုံးနှင့်လူ ပေါ်လာ၏ ။

"သည်တစ်ခါတော့ မင်းကိုယ်တိုင်ရဲ့ လက်စွမ်းကို ကြည့်ရတော့မပေါ့ကွာ"

ထိုလူကြီးက ကြုံးဝါးရာ လက်ျာဘီလူး ကြောင်သွားပြီး

"ကျုပ်ကိုယ်တိုင်ရဲ့ အစွမ်းအစ ဟုတ်လား"

"ဟားဟား၊ မင်းမှာ ရှိသမျှ အစီအရင် ဆေးဝါး မန္တာန် အစောင့်အရှောက် အားလုံး အခုကစပြီး ညံ့သွားပြီ။ မဆင်မခြင် အလောတကြီး လုပ်တတ်ခြင်းရဲ့ အကျိုးလေး ခံစားလိုက်ဦး ကောင်လေး"

"ဘယ်လို"

ယခုထိ ထိုလူကြီး ဘာပြောနေသည်ကို မသိသေး။ သို့သော် ရှေ့မှ လူရွယ်ကတော့ ဘာမှ မပြောဘဲ လက်ဗလာဖြင့် ကပ်လာပြီး တင်ကျည်းတုတ်ကို ဝင်လုသည်။ ချက်ချင်း ထိုသူထံ တုတ်ရှည် ပါသွားပြီး သူ့တုတ်နှင့်သူ ပြင်းထန်စွာ အရိုက်ခံလိုက်ရ၏ ။

"ဖြောင်း"

"အ"

လက်ျာဘီလူး ဘေးသို့ သုံးလေးလှမ်းမျှ စောင်းစိုက်သွားခိုက် ထိုသူက ထပ်ရိုက်၏ ။ လက်ဖြင့် ကာထားလိုက်ရသည်။

"ဖောင်း"

တုတ်ကို လိုက်ဖမ်းသော်လည်း မမိ၊ ဆတ်ခနဲ ရိုက်၍ ပြန်ရုတ်ထားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ လက်ျာဘီလူး ကြုံးဝါးကာ ခုန်အုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ဖုန်းခနဲ အကန်ခံရပြီး လွင့်ထွက်လာပြန်၏ ။ ထိုသူကို မည်သို့မျှ မယှဉ်နိုင်တကား။

"တပ်မှူး"

သူ့ကို စိုးရိမ်၍ လှည့်ကြည့် ကာကွယ်ရန် ကြိုးစားသော အကြပ်တစ်ဦး ဓားထိသွား၏ ။ အခြားတစ်ဦးမှာ လူငါးယောက် ဝိုင်းတိုက်နေသည်ကို ခက်ခက်ခဲခဲ ကာကွယ်နေရသည်။ ထိုအခိုက် ငကံ အပြင်မှ ပြေးဝင်လာပြီး မိုက်မိုက်ကန်းကန်းပင် လက်ျာဘီလူးရှေ့မှ လူကို ကိုယ်ချင်း ဝင်တိုက်ပစ်လိုက်သည်။

ထိုသူက သူ့ကို တိုက်ခိုက်မည်ထင်၍ ဆီးကြိုရန် ပြင်ထားသော်လည်း အထိုးအကြိတ်ခံကာ ပြေးဆောင့်လိုက်သောကြောင့် နှစ်ဦးသား လုံးထွေးသွားကြသည်။ ကံကောင်းသည်မှာ လက်ျာဘီလူး၏ တုတ်ရှည်ကို ထိုသူက အဝေးသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်ချိန် ငကံရောက်လာခြင်း ဖြစ်၍ ထိုသူလက်၌ လက်နက်ရှိမနေ။

အနောက်မှ လူကြီးထံတွင်လည်း ကျောက်စီထားသော ခက်ရင်းသဏ္ဍာန် ဓားဦးချွန်ငယ်ကလေးတစ်ချောင်းသာ ရှိနေသည်။ ထိုလူကြီးက ထိုဓားချွန်လေးဖြင့် လက်ျာဘီလူးကို အဆုံးသတ်ပေးနိုင်ရန် ချည်းကပ်လာ၏ ။ ဓားကိုင်လက်ကို နောက်၌ အသင့်ရွယ်ထားပြီး ဘယ်လက်ကမ်းကာ လက်ျာဘီလူးကို တွန်းသည်။

လက်ျာဘီလူးက ထိုလက်ကို ရိုက်ဖယ်စဉ် နောက်လက်က လှစ်ခနဲ ဝင်လာသဖြင့် ကာလည်း ကာသည်၊ ရှောင်လည်း ရှောင်လိုက်သည်။ သို့သော် လူကြီးက တစ်ဆက်တည်း အတင်း တိုးဝင်လာပြီး ရှေ့လက်ကလည်း ဖမ်းချုပ်၊ အကြံနှင့် နေသောနောက်လက်သည်လည်း တဆတ်ဆတ် ချောင်းထိုးနေသည်ဖြစ်၍ လက်နှင့် ဝမ်းဗိုက်ကို ထိုးမိလေတော့၏ ။

"စွပ်".... "စွပ်"

လက်ျာဘီလူး နောက်ယိုင်သွား၏ ။ ထိုလူကြီး လိုက်မလာတော့ပါ။ သွေးစွန်းနေသော ဓားသွားအလျားကို ကြည့်လျက် ကျေနပ်ဟန်ဖြင့်

"မင်းက တကယ်တော့ မစွမ်းပါဘူးကွာ၊ အစောင့်ကောင်းလို့ လူတွင်ကျယ်နေတာပါ ငစံ"

ဟု ဆိုလေသည်။

 (ဆက်ရန်..)   စစ်တွင်းသစ္စာ  (၆)

Written by သင်္ခရာဇာ

End date: November 7, 2021