ရာဇဂုမ္ဘာန် အပိုင်း(၃)

            တရုတ်စစ်သူကြီး ချူလောင်ပန်းလည်း အကြိမ်တစ်ထောင် မီးဆေးထားသော ပုဆိန်ကြီးကို အထပ်ထပ် အမာတင်၏ ။ ကောင်းစွာ သံမဏိစပ်ထားသော စိန်သွားတပ် ပုဆိန်က လက်နက်ချင်းတွင် မယှဉ်နိုင်အောင် ပြတ်ရှလေ၏ ။ ထိသမျှ ကျိုးပြတ်သောဟူ၏ ။

စပ်ရာမျှမထင်သော သံချပ်ကာ၀တ်စုံကို ဆင်၏ ။ တိုက်ပွဲတိုင်း အဲမောင်းလှံရှည် ခြောက်ချောင်းကို ကျော၌ထိုးကာ ရဲတံခွန်ချည်၍ တိုက်သည်။ မသေသောနတ်စစ်သည်ဟု တရုတ်တို့ ပြောစမှတ်ပြုကြလေသည်။

လက်ျာဘီလူးကား ချပ်၀တ်တန်ဆာမျှ မရှိ၊ သာမန်ရဲမက်တပ်မှူးတို့ ဆင်သော သားရေကိုယ်ကျပ်အင်္ကျီသာရှိသည်။ လက်နက်တွင်လည်း မယှဉ်နိုင်အောင် ကွာခြားလွန်းလှသည်။ ပုဆိန်ကို ဓားဖြင့်ခံရန်မှာ မဖြစ်နိုင်။ ထို့ပြင် မြင်းလည်း စီးခွင့်မရ။ လက်ချင်းသာ ယှဉ်မည် ဆိုလေသည်။ ထို့ကြောင့် လက်ျာဘီလူးအတွက် ရဲမက်လူသူအများ စိုးရိမ်နေကြ၏ ။

မဟာသီဟသူရကိုယ်တိုင် တွေဝေငေးမောကာ ကြံစည်လျက်ရှိသလို လက်ျာဘီလူးလည်း ငြိမ်ချက်သားကောင်းလှသည်။ တိုက်မည့်ညချမ်းသည် လမင်းထိန်ထိန်သာလျက် တစ်လောကလုံး လင်း၀င်းသာယာနေသည်။ သဲသောင်ပြင်အစပ်မှာ ကညင်ဆီမီးများ ထွန်းစိုက်ထားပြီး ဝါကျင်ကျင်အရောင်က ရင်တလှပ်လှပ် ခုန်ချင့်စဖွယ်။

အားလုံးလည်း ရင်ခုန်နေကြရပါသည်။ကွင်းထဲမှ တရုတ်စစ်သူကြီး၏ ထွားကျိုင်းခန့်ညားလှသည့် ဟန်၊ ကြောက်မက်ဖွယ် မျက်နှာထားနှင့် ငွေရောင်သံချပ်၀တ်တန်ဆာကြီးက အရှိန်ကောင်းလှသည်။ လက်ထဲမှ နှစ်ဖက်သွားပုဆိန်ကြီးကလည်း အရောင်တဖိတ်ဖိတ်လက်လျက် အရာအားလုံးကို ဖောက်ထွင်းဝါးမြိုပစ်တော့မည်ကဲ့သို့။

အော်ဟစ်ကြုံးဝါးနေသံက ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသလို လက်ရေးပြကွက်များလည်း ကျင်လည်လွန်းလှသည်။ ဓား လှံ လေး မြား ကျွမ်းကျင်နိုင်နင်းသလို စစ်ရေးဗျူဟာ ပရိယာယ်ကြွယ်လှသဖြင့် ဘုရင့်သမက်တော်ကိုယ်တိုင် လက်ရုံးခန့်ထားသော အားထားရသည့် စစ်သူကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ရှုံးပွဲမရှိ တိုက်ခိုက်နိုင်သလောက် ယှဉ်လာသူတိုင်း အသက်မကြွင်းသောကြောင့် ခရီးမှပြန်လာရသဖြင့် ခွန်အားမပြည့်ဝသေးသော လက်ျာဘီလူးအတွက် အစိုးရိမ်ပိုနေရ၏ ။

သို့သော် ယခုတိုင်အောင် လက်ျာဘီလူး၏ အရိပ်ရောင်မျှပင် မမြင်ရသေး။ ချပ်၀တ်တန်ဆာ လက်နက် ကိရိယာလည်း နေရာမယွင်း၊ လူလည်း ပေါ်မလာ။ ပရိတ်သတ်များမှာ စိတ်စောလျက်ရှိကြကုန်သည်။

“ဟေး.. ဘယ်မှာလဲ မင်းတို့ သူရဲကောင်း... မလာသေးဘူးလား”

တရုတ်စစ်သူကြီးက အော်ဟစ်မေးလိုက်၏ ။ လူများ တွန့်ဆုတ်သွားစေသည့် အသံ။ အချိန်ကျနေပြီ ဖြစ်သည်။ ဝန်ကြီးက လက်ျာဘီလူး အဘယ်နည်းဟု မေးလိုက်သည်။ သူ၏ တဲသို့လည်း လူစေလိုက်သည်။ စေလွှတ်သူက မတွေ့ကြောင်းသာ အကြောင်းပြန်လာ၏ ။

ထိုစဉ် ပန်းပဲဖိုတစ်ခုတွင်းမှ ချွေးသံရဲရဲနှင့် လက်ျာဘီလူး ထွက်လာလေသည်။ အားလုံးသော မှုးမတ်စစ်သည်များ အံ့အားသင့်ရအောင်ပင် လက်ျာဘီလူးမှာ အင်္ကျီမျှမပါ၊ သျှောင်လည်း မထုံးထား။

ယာလက်တွင် တူကြီးတစ်လက်ကိုင်ထားပြီး လက်ဝဲဘက်တွက်တော့ နှစ်ဖက်သွား သံလျက်ကြီးကို မီးရဲရဲနီလျက် အငွေ့တချောင်းချောင်း ထုတ်လာသည်။ တိုက်မည်ဆိုမှ မီးထဲကထုတ်လာသည့်ဟန်။

လက်ျာဘီလူးကို မြင်သော် ချူလောင်ပန်း မျက်နှာပျက်ယွင်းကာ ရပ်နေရာမှ နောက်ပြန်လှည့်သွားပြီး ဒိုင်းတစ်လက် ရှာလေသည်။ လိုချင်သည့် ဒိုင်းကို မရ။ တိုက်ပွဲ၀င် ဒိုင်းမှန်သမျှ ဤမျှ ပါးလွှာရမည်လော ဆိုကာ အားလုံးကို လွှင့်ပစ်လေ၏ ။ တရုတ်ဘုရင့်သားတော် သမက်တော်တို့လည်း စစ်သူကြီးကို အနားခေါ်၏ ။

“ဤသူကို ကြည့်ရသည်မှာ ပုံမှန်မဟုတ်၊ ဘီလူးသဘက်ကဲ့သို့ စူးရဲခက်ထန်လှသည်။ အရေးမှားချေက အသက်ကြွင်းမည်မဟုတ်။ လက်နက်လည်း ဆန်းကြယ်လှသည်။ သင့်ကိုယ်သင် လုံလှပြီဟု မမှတ်လင့်တော့။ သတိကြီးစွာ ထားပါ” ဟု ဆိုကြ၏ ။ ဘုရင့်သားတော်ကိုင်သော ရွှေဒိုင်းကိုလည်း ပေးသနားလိုက်သည်။

တရုတ်စစ်သူကြီးအား ဘုရင့်သားတော်ကိုယ်တိုင် ရွှေဒိုင်းပေးသည်ကို မြင်သော် မဟာသေနာပတိ ဝန်ကြီး လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးကာ ရယ်သည်။ မှုးမတ်စစ်ကဲတို့ ကြည့်ကြသောအခါ

“လက်ျာဘီလူးကား စိတ်ကူးဥာဏ် ကွန့်မြူးထူးကဲလှသည်။ ငါပင် ဤမျှလွယ်ကူစွာ မကြံတတ်လေ”

ဟုချီးမြှောက်ပြောကြားပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက် သြဘာပေး၏ ။ ထိုအခါမှ ပရိတ်သတ်အပေါင်းလည်း လိုက်လံ လက်ခုပ်တီး အားပေးကြလေသတည်း။

လက်ျာဘီလူးထွက်ခိုက်နှင့် ချိန်းချက်သောအချိန်သည် တစ်ထပ်တည်းကျ၏ ။ တရုတ်တပ်ဆီမှ မောင်းထုသည်နှင့် မြန်မာတို့ကလည်း အချက်ပေးမောင်း တီးခတ်လေသည်။ မောင်းသံကြားလျင် လက်ျာဘီလူး သောင်ပေါ် ပြေးတက်လာ၏ ။ တရုတ်သူရဲကောင်းဆီသို့ ပြေး၀င်ကာ တရစပ်တိုက်ခိုက်တော့သည်။

ချူလောင်ပန်းမှာ ဒိုင်းရောပုဆိန်ပါ သုံးပြီး ကမန်းကတန်း ခုခံရ၏ ။ ပြန်လှန်တိုက်ခွင့်မသာ၊ ဓားချက် တူချက်များက နေရာအနှံ့မှ ခုတ်ပိုင်း ထုနှက်နေသဖြင့် ရွှေဒိုင်း ကွဲလေသကဲ့သို့ သံချပ်၀တ်စုံလည်း ထိမိသည်။ သံချပ်ကား မပျက်။

လက်ျာဘီလူးတိုက်သည်ကား ဒိုင်းနှင့်ကာလျင် သံလျက်ဖြင့် ခုတ်၏ ။ တူဖြင့် ပုဆိန်နှင့်ချပ်၀တ်အား ထုနှက်လေသည်။ ကြာသော် ချူလောင်ပန်း မခံနိုင်၍ ဒိုင်းကွဲနှင့် ပစ်ပေါက်လေသည်။ နောက်သို့ဆုတ်ရလေ၏ ။ လက်ျာဘီလူး ဟန်ချက်ပျက်သွားသည်တွင် ချူလောင်ပန်းက ချက်ချင်း ဖိတိုက်လာသည်။

လက်ျာဘီလူး မခံနိုင်၊ မကာနိုင်။ ရှောင်တိမ်းကာသာ နေရသည်။ သို့သော် သူက ရှောင်သည်နှင့်တစ်ပါတည်း တူချက်လည်း ၀င်အောင်ထုသည်၊ လူလည်း လွတ်အောင် ထွက်သောကြောင့် မြင်ရသည်မှာ ထိတော့မယောင် ငြိတော့မယောင်၊ နှစ်ဘက်စလုံးမှ အသည်းတယားယားဖြင့် ကြည့်နေကြရသည်။ တရုတ်စစ်သူကြီး အရေးသာလေပြီ။

ပုဆိန်ခုတ်ချက်များမှာ တဖြည်းဖြည်း မြန်ဆန်ပြင်းထန်လာသည်။ လက်ျာဘီလူးက ပြကတေ့ ပုံမှန်အတိုင်းသာ ရှောင်ရှား ပြန်တိုက်နေသည်။ မကြာပါ၊ အားနှင့်ဖိခုတ်လာသောပုဆိန်ချက်ကို ရှောင်လိုက်နိုင်သော်လည်း မထင်မှတ်ဘဲ လျင်မြန်စွာပြန်ပက်လိုက်သော ပုဆိန်အပင့်တွင် ငြိပါမြောက်တက်သွားသည်။ ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိ ဘီလူးရုပ်ခံတွင်းမှ သွေးများ စီးကျလာသည်။ နာကျင်ဟန်ကား မပြ။

မတုန်မလှုပ်၊ တစ်ချက် ငြိမ်သွားကာ နောက်တစ်လှမ်းဆုတ်၍ သန်လျက်ကို မြေပြင်ပေါ် ပစ်ပေါက်စိုက်လိုက်သည်။

အသွားများ တွန့်လိပ်ပဲ့ရွဲ့နေပြီဖြစ်သည့် သန်လျက်မည်းကြီးက သဲပြင်ထဲ ရှဲကနဲ နစ်၀င်သွား၏ ။ သူက တူကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ရင်း သဲထဲ ခြေကို ထိုးနှစ်လိုက်သည်။ အရေးသာနေပြီဖြစ်သော ချူလောင်ပန်းက လျှပ်တစ်ပြက် ပုဆိန်ကြီးကို မိုး၍ စလွယ်ခုတ်ပိုင်းချလိုက်သည်။

ပရိတ်သတ်များ၏ အော်ဟစ်သတိပေးသံများ ဆူညံသွားသည်။ လက်ျာဘီလူးက ရှေ့တစ်လှမ်းတိုးကာ ခုတ်ပိုင်းလာသော ပုဆိန်အောက်မှ လက်ကိုင်နေရာအား တူဖြင့် အားကုန် ပင့်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ အားကနဲ အော်သံနှင့်အတူ တရုတ်စစ်သူကြီး၏ လက်ယာလက်ချောင်းများ ကြေမွသွားလေသည်။ သို့သော် ပုဆိန်ကိုတော့ ဆက်လက် ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲ။

လက်ဝဲဘက်နှင့် အားယူ၍ ခုတ်ပိုင်းလာပြန်သည်။ လက်ျာဘီလူးက အလွယ်တကူ တူနှင့်ချိတ်ပြီး ပက်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပုဆိန်လွင့်စင်ပြီး တရုတ်စစ်သူကြီး အကာအကွယ်မဲ့သွားတော့သည်။ လက်ျာဘီလူးလည်း အခ်ျိန်မဆိုင်းဘဲ လေပေါ်ခုန်ဝဲ၍ တူကြီးနှင့် သံချပ်ကာခေါင်းစွပ်အား ထုချေလိုက်လေသည်။

တရုတ်သူရဲကောင်းသည် အလွန်သတိရှိ၏ ။ ခံနိုင်ရည်ကြီးလွန်းသည်။ တစ်ချက်ယိမ်းယိုင်သွားသည်မှအပ မည်သို့မျှမဖြစ်။ မူးဝေသော်လည်း လဲကျခြင်းမရှိ၊ သူရဲကောင်းပီသစွာ မတ်မတ်ရပ်နေနိုင်သည်။ ထိုစက္ကန့်ပိုင်းမျှ အချိန်လေးသည်ပင် အခွင့်ကောင်း ဖြစ်တော့သည်။ မူးဝေယိမ်းယိုင်သည်နှင့်တစ်ဆက်တည်းပင် လက်ျာဘီလူးက ကြိုတင်ကြံစည် လေ့ကျင့်ထားသကဲ့သို့ မြေပြင်မှ သံလျက်အား ဆွဲ၍ အပေါ်မှမိုးကာ ခုတ်ပိုင်းဟန် ပြင်လိုက်သည်။ သတိကြီးသော ချူလောင်ပန်းက လက်ဝဲလက်ဖျံ သံချပ်ဖြင့်ကာ၏ ။

မခုတ်ဘဲ မိုးထားသော လက်ျာဘီလူးက ထိုအချိန်ကျမှ လက်ဝဲလက်ကောက်၀တ်တွင် သံချပ်ချင်းထိစပ်သောနေရာအား အသေအချာ ချိန်ရွယ် ခုတ်ပိုင်းလေသည်။ လက်ကောက်၀တ် ပြတ်၍ မြေသို့ကျလေ၏ ။

လက်နှစ်ဖက်လုံး မသုံးနိုင်တော့သဖြင့် နေရာမှ မရွေ့၊ နောက်ပြန်မဆုတ်လေသော စစ်သူကြီးအား နိဂုံးချုပ်ရန် လက်ျာဘီလူးသည် လွင့်ကျနေသောပုဆိန်ကို ကောက်ယူလျက် တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းလာရာ တရုတ်ဘုရင့်သားတော်က တစ်စုံတစ်ရာအော်ဟစ်လေ၏ ။ မြန်မာတို့လည်း အော်ဟစ်ကောင်းချီးပေးသံများ ဆူညံလှသဖြင့် လက်ျာဘီလူး မကြား။

သူ၏ ပုဆိန်ဖြင့်ပင် တရုတ်သူရဲခေါင်းအား ဖြတ်ယူလေသည်။ ဦးခေါင်းအား ကိုင်မြှောက်ပြသပြီးမှ တရုတ်တို့ဘက် ပစ်ပေးလိုက်သည်။

ထို့နောက် မြန်မာတပ်ဘက်သို့ ပြန်ရန်အလှည့်တွင် ပြိုလဲကျကာ သဲပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက်နေလေသည်။ မြန်မာတို့ မြင်းနှင့်သွားဆွဲ၊ ပြေးပွေ့၍ တပ်တွင်းသို့ ယူဆောင်ခဲ့ကြသည်။ ကောင်းချီးပေးသံ မိုးလုံးညံမျှတည်း။

တရုတ်တို့သည် "တိုက်ပွဲတန်ပြီဟု တားနေပါလျက်နှင့် စစ်သူကြီးအား သတ်ရမည်လော" ဟူ၍ ယခုပင် မြန်မာတပ်အား တိုက်တော့မည် စီရင်သည်။ မြန်မာတို့လည်း ခနချင်းပင် တပ်တွင်းမှ ကြံ့ကြံ့ခံရန် ပြင်ဆင်ပြီးလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် တရုတ်တပ် အနောက်ဘက်ဆီမှ ဖရိုဖရဲ ပြိုကွဲသောအသံကြားရ၏ ။

'တိမ်ကြားမင်းခေါင်လာပြီ.. ခံဝံ့သူ ခံကြ' ဟု ဟစ်ကြွေးလျက် ရွှေရောင်ချပ်၀တ်နှင့် လူတစ်ဦးသည် မြင်းဖြူတစ်စင်းပေါ်တွင် လှံရှည်ဝှေ့ယမ်းလျက် အလယ်ကြောင်းမှ ဖောက်ထွက်လာသည်။ တရုတ်တို့ သေနတ်နှင့် ပစ်ဖောက်ဖမ်းဆီးကြသည်။ မရလေ။ လျင်မြန်လှသောကြောင့် မြင်းကျော်သွားပြီးမှ ပစ်ခတ်နိုင်ကြသည်။

တိမ်ကြားမင်းခေါင်အသံကြား၍ မြန်မာတို့ အားတက်ကာ ထွက်တိုက်ကြသည်။ တိမ်ကြားမင်းခေါင်၏ တပ်လည်း သူရဲအများ ပါ၀င်လျက် တိုက်ခိုက်လာသည်။ အကြောက်အရွံ့မရှိ။ ဆင်ကိုပင် တက်၍ခုတ်သောကြောင့် တရုတ်တို့ အင်အားကြီးလှသော်လည်း မကြာမီပင် အပြိုပြိုအကွဲကွဲ တပ်ပျက်လေသည်။

တရုတ်မင်းသား စစ်သူကြီးတို့လည်း စေ့စပ်စွာ ကွပ်ကဲလျက် ဆုတ်ခွာရသည်။ မြင်းတစ်စီးတည်း အလယ်ကြောင်းမှ ဖောက်လာသော တိမ်ကြားမင်းခေါင်လည်း မြန်မာတပ်တွင်းသို့အရောက် အပြင်းတိုး၀င်လေ၏ ။

(ဆက်ရန်...) ရာဇဂုမ္ဘာန် အပိုင်း(၄)

Written by သင်္ခရာဇာ

End date: October 21, 2021