သူရိယ ဒေဝ (၁၃)

             သူရှိနေရာ သိသွားကြသော ရန်သူများသည် ရောက်ရာနေရာမှ သူ့ထံသို့ ဦးတည် လာနေကြသည်ကို သူတို့သုံးဦး နားစွင့်နေကြသည်။ လက်ျာဘီလူးက တောတိုးသံများကို ခန့်မှန်းပြီးနောက်

"ငကံ.. အခု ငါပြတဲ့အတိုင်း တည့်တည့်ပြေး၊ အဲဒီလမ်းကြောင်းမှာ လူမရှိဘူး။ ချောင်းဆီရောက်အောင်ပြေးပြီး ချောင်းကို ကူးပြီးမှ မင်းကို ငါ ညက လုပ်ခိုင်းခဲ့တဲ့ ထောင်ချောက်တွေဘက်ကို မျှားခေါ်သွား။ မင်းဘက်ကို လူခွဲလိုက်လာလိမ့်မယ်။ တောအကြောင်း မသိတဲ့ ရဲမက်တွေပဲ များလိမ့်မယ်။ ထောင်ချောက်တွေ အသုံးချပြီး အနိုင်တိုက်လာခဲ့"

သူညွှန်ပြရာဘက်သို့ ငကံ ထပြေးသွားသည်။ တစ်ဖက်တစ်ချက်မှ တောတိုးသံအချို့ ငကံနောက် ပါသွားကြလျင် လက်ျာဘီလူးက ရပ်နေရာမှ ကိုယ်ကို ချုံ့ပြီး မုဆိုးဒူးထောက် ဝပ်ထိုင်နေလိုက်သည်။ ကချင်များနှင့် အဲနရဲတပ်က သူ့ကို မြင်နေသော်လည်း ရမ်းမပစ်ရဲ။ တစ်လှမ်းချင်း တိုးကပ်လာနေကြသည်ကို သစ်ပင်ပေါ်မှ အဘမျှင် တွေ့နေရ၏ ။

အဘမျှင်က ပစ်မှတ် ရွေးချယ်လိုက်ပြီး တစ်ယောက်ချင်း လာသည့် ကချင်များကို အပေါ်စီးမှ ပစ်ချသည်။ ညည်းတွားသံ၊ လဲပြိုသံများ ကြားသော် အနည်းငယ် တန့်သွားကြပြီး အချို့ ဝပ်နေကြ၏ ။ အချို့ ရှာကြ၏ ။ အဘမျှင်က ပစ်ပြီးသည်နှင့် ပြန်ပုန်းနေသဖြင့် ရုတ်တရက် ရန်သူတို့ မရိပ်မိသေး။ ဤသို့ဖြင့် ၃ ၄ ဦးခန့်အား အမှည့်ခြွေ ခြွေလိုက်နိုင်သည်။

ထို့နောက် ပစ်ကွင်းရှင်းသော ရဲမက်တစ်စုမှ နောက်ဆုံးသူကို ချိန်၍ ပစ်လိုက်စဉ် ပါးနပ်သော သမိန်အဲနရဲ ရိပ်မိသွားသည်။ သစ်ပင်ပေါ်မှ ပစ်နေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်ပြီး သတိထားကာ ရှာဖွေနေခိုက် တပ်သားတစ်ဦး ထပ်မံလဲကျသွားသည်နှင့် မြားလာရာ လမ်းကြောင်းအား တွက်ဆပြီး နေရာရွှေ့လျက် ကြည့်ရာ သစ်ပင်ကြီးပေါ် ပုန်းနေသော ဦးမျှင်ကို တွေ့သွား၏ ။

သမိန်အဲနရဲက ကချင်တစ်ဦးကို စုတ်သပ်ခေါ်၍ သစ်ပင်ပေါ် လက်ညှိုးထိုးပြသည်။ ကချင်မုဆိုးက ခေတ္တမျှ ရှာပြီးနောက် ဦးမျှင်ကို မြင်သွားသည်။ ဒူးလေးနှင့် ချိန်၍ လွှတ်လိုက်သည်။ အဘမျှင်ရှေ့မှ ပင်စည်ကို ထိုးဖောက်ပြီး သစ်ခေါက်များ ဖွာထွက်သွားသည်နှင့် အဘမျှင်ကလည်း ဆက်နေရန် မဖြစ်တော့ကြောင်း သိကာ အမြန်ဆင်းလာ၏ ။

သို့သော် နောက်တစ်ဦးကပါ ဝိုင်းပစ်သည်နှင့် အဘမျှင်ပေါင်ကို မြားတံစူးပြီး ပြုတ်ကျလာသည်။ သိပ်မမြင့်တော့၍သာ တော်တော့၏ ။ ကချင်နှစ်ဦးနှင့် သမိန်အဲနရဲ နောက်ကလိုက်သော် အဘမျှင် ထော့နင်း ထော့နင်းနှင်း ပြေးလေပြီ။ အဘမျှင် ဘုန်းခနဲ ပြုတ်ကျသံ ကြားသည်နှင့် ဝပ်နေသော လက်ျာဘီလူးက ရှေ့တည့်တည့်မှ ရန်သူများထံ ပြေးသွားပြီး ဝင်တိုက်သည်။ သူ့ဆီသို့လည်း ကချင်များ၊ ရဲမက်များ ဝိုင်းလာကြ၏ ။

ု ငကံသည် ပြေးနေရင်း သူ့နောက်မှ လိုက်လာသည့် ခြေသံများကို ရေတွက်ကြည့်သည်။ ၅ ယောက်ကျော် ရှိမည်။ သူသည် ချောင်းကို ဖြတ်ကူးပြီးသောအခါ အတော်လှမ်းလှမ်း ပြေးပြီးမှ နောက်သို့ လှည့်ကြည့်ရာ ချောင်းကူးလာသူ လူ ၇ ဦးကို တွေ့ရ၏ ။ ကချင် နှစ်ယောက် ပါသည်။ ကိစ္စမရှိ။ ညက သူ လုပ်ခဲ့သည့် ဝါးချွန်များ၊ သုတ်ကိုင်းများ၊ ညှပ်များက ဆယ်ခုကျော် ရှိသည်။ ထိုနေရာသို့ ဦးဆောင် ခေါ်သွားလိုက်သည်။

အဘမျှင် ပြေးရင်း ပြေးရင်း ဆက်မပြေးနိုင်တော့။ ပေါင်မှ မြားဆိပ်က တက်လာပြီ ဖြစ်သည်။ ထိုစဉ် သူရောက်နေရာ ဝန်းကျင်၌ ကျားသံညှပ်တစ်ခု ထောင်ထားခဲ့ကြောင်း သတိရလိုက်သည်။ သူက ထိုနေရာသို့ ကြိုးစား သွားနေသည်။ သံညှပ်ကို လွန်၍ ၁၀ တောင်ခန့်ရှိလျင် ဆက်မပြေးတော့ဘဲ လေးကို တင်ပြီး သစ်ပင်ကို ကွယ်လျက် မှီနေလိုက်၏ ။

နောက်မှ ချည်းကပ်လာသော လူ ၃ ဦးအနက် အလယ်မှ လူကို အဲနရဲဖြစ်မည်ဟု ယူဆကာ ကျားညှပ်နား ရောက်သည်နှင့် ထွက်ပစ်လိုက်သည်။ အလယ်လူမှာ ကချင်ဖြစ်သည်။ သူကလည်း ပြန်ပစ်လိုက်သေး၏ ။ သ်ို့သော် အဘမျှင်က လက်ဦးသဖြင့် ကချင် လဲကျသွားသည်။ ဒူးလေးမြားတံကမူ လွဲသွား၏ ။ ကျန် ၂ ယောက်က ဘေးသို့ အလျင်အမြန် ပုန်းကွယ်လိုက်ကြသည်။

အဘမျှင် မှီနေသည့် သစ်ပင်နောက်မှာ ဆင်းထားသော ခြေထောက်များကို သမိန်အဲနရဲတို့ မြင်နေရ၏ ။ အဲနရဲက ကချင်ကို တစ်ဖက်မှ ပန်းတက်ရန် လက်ပြလိုက်ပြီး သူကလည်း ကျန်တစ်ဖက်မှ တရွေ့ရွေ့ တိုးကပ်သွားသည်။ ကချင်မုဆိုးသည် အဘမျှင်ကို ကြည့်ရင်း တိုးကပ်သွားရာ သတိလွတ်ပြီး ကျားသံညှပ်ကို နင်းမိ၏ ။ အော်သံနက်ကြီး ထွက်လာပြီး ခြေထောက်ပြတ်လုဆဲဆဲ ဖြစ်နေသော ကချင်မုဆိုး လဲကျ လူးလှိမ့်နေသည်ကို အဘမျှင်က အော်ရယ်လိုက်သည်။

အဲနရဲက ခုန်ဝင်ပြီး အဘမျှင်ကို ခုတ်၏ ။ အဘမျှင်က ဓားမနှင့် ပြန်ပက်၏ ။ သို့သော် မထနိုင်တော့သော အဘမျှင်ကို သမိန်အဲနရဲက အလွယ်တကူ အနိုင်ယူလိုက်သည်။ အဘမျှင်သည် သူ့ဇာတိ ဒေသဝယ် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကျင်လည်ခဲ့သော တောအတွင်း၌ပင် ခေါင်းကျသွားရလေပြီတကား။

လက်ျာဘီလူး ရန်သူများကို သုတ်သင်ပြီးသော် အဘမျှင်ကို လိုက်ရှာသည်။ မတွေ့။ အော်ခေါ်ကြည့်သည်။ ထူးသံမကြားရ။ အဘမျှင် တက်ခဲ့ရာ သစ်ပင်အနီး၌လည်း အခြေအနေများ ရှုပ်ထွေးနေသဖြင့် ဘယ်ဘက်ပြေးသည် မသိရ။ သွေးစက်များ တွေ့လိုတွေ့ငြား သေချာကြည့်သေးသည်။ ခြေရာနှင့် သွေးများက ရှုပ်ထွေးနေ၏ ။ ထိုစဉ် မြင်းခွာသံ ကြားရသည်။ မည်သည့် နေရာမှ အဘယ်သို့ ဦးတည်နေသည်ကို နားစွင့်နေခိုက်ဝယ် တစ်ဖက်မှလည်း ငကံ ပြန်ပြေးလာသည်ကို တွေ့ရ၏ ။

အတော်ဝေးဝေးမှ မြင်းတစ်စီး ပေါ်လာပြီး မြင်းပေါ်၌ သမိန်အဲနရဲက သူတို့ကို တစ်စုံတစ်ခု မြှောက်ပြသည်။ အဘမျှင်၏ ခေါင်း ဖြစ်မည်။ တဘက်ပုဝါ မရှိတော့သဖြင့် ဆံစများ ဖွာလန်ကြဲနေပြီး သွေးများနှင့် ကပ်နေဟန် ရှိသည်။ ဆံထုံးမှ ကိုင်လျက် ယမ်းပြပြီးနောက် မြင်းကို လှည့်၍ ပြေးသွားသည်။

အတန်ကြာသည်အထိ လက်ျာဘီလူး အေးစက် တောင့်တင်းစွာ ရပ်နေသည်။ ငကံ ပြေးလိုက်ချင်လှသော်လည်း တပ်မှူး မလိုက်၍ နေရသည်။ နောက်မှ လက်ျာဘီလူးက တည်ငြိမ်သံဖြင့်

"ငကံ.. ရွာကို သွား"

ဆက်မပြောနိုင်ဘဲ နားနေသေးသည်။

"တိမ်ပျံကို ယူပြီး ရွာတောင်ဘက်ကို လိုက်ခဲ့။ ရွာကို မီးတိုက်တဲ့သူ ရှိရင် တစ်ခါတည်း သတ်ပစ်။ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ဘယ်နှယောက်ဖြစ်ဖြစ် ကုန်အောင်သတ်ပြီးမှ တိမ်ပျံကို စီးလာ.. ကြားလား"

ငကံ မျက်ရည်များနှင့် ပြေးထွက်သွားသည်။ လက်ျာဘီလူးကတော့ သမိန်အဲနရဲ ပြေးရာဘက် လိုက်သွား၏ ။ သူရိယဒေဝသည် အဲနရဲလက်ထဲမှ အရာကို မြင်လျင် မျက်နှာပျက်ယွင်းလျက် အကြည့်လွှဲသွားသည်။ အံကိုလည်း တင်းတင်း ကြိတ်ထား၏ ။ ဓားထုတ်၍ သမိန်အဲနရဲအား ခုတ်ချင်စိတ်ကို မနည်းကြိတ်မှိတ်နေရသည်။ အဲနရဲ၏ ခနဲ့သံ ကြားရ၏ ။

"ကဲ.. ဗိုလ်မင်း၊ ကျုပ်အလှည့်တော့ ပြီးပြီ။ ဗိုလ်မင်းအစွမ်းအစကို သည်တစ်ခါတော့ တကယ် မြင်ရတော့မှာပေါ့ဗျာ"

သူ မြင်းကို ကြိုးဖြည်လျက် တက်ပြီး ကွင်းစပ်သို့ ထွက်ရပ်နေလိုက်သည်။ အတန်ကြာလျင် တောစပ်မှ လက်ျာဘီလူး ထွက်လာသည်ကို မြင်သည်။ လက်ျာဘီလူးက သူ့ကို စိမ်းစိမ်းဝါးဝါး ကြည့်လိုက်ရာ ရင်ထဲမကောင်း ဖြစ်သွားမိသည်။ သူက ဓားရိုးကို ကိုင်မည်ပြုစဉ် လက်ျာဘီလူးက သူ့ထံတည့်တည့်လာသည် မဟုတ်ဘဲ ခပ်စောင်းစောင်း ပြေးဝင်လာသည်ကို တွေ့ရ၏ ။

သမိန်အဲနရဲ သွေးပျက်သွားသည်။ ဆံပင်ဖားလျားနှင့် ကြောက်စရာအမူအရာရှိသော ဒဏ္ဍာရီဆန်ဆန် ဘီလူးကြီး သူ့ထံ အငြိုးကြီးစွာ ပြေးလာသည်ကို မြင်၍ ငမျှင်၏ ခေါင်းကို လွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး ဓားဆွဲထုတ်ကာ ပါးစပ်မှလည်း ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်လိုက်၏ ။

"ဗိုလ်မင်း.. လုပ်ပါဦး၊ သူရိယဒေဝ ကူပါဦး။ ဟိုမှာ ပြေးလာနေပြီ၊ တိုက်ပါတော့လား။ ဟေ့.. တပ်သားတွေ တက်ကြစမ်း.. ဗိုလ်မင်း.. ဟေ့ကောင် ငသူရိန်"

မြင်းတစ်စီးနှင့် သူ ချာချာလည်နေစဉ်ပင် လက်ျာဘီလူးက ခုန်ပျံပြီး ဝင်ခုတ်တော့သည်။ သမိန် အဲနရဲ ဆီးခုတ်သော်လည်း သူ့ဓားကို လက်ျာဘီလူးက ဘယ်လက်နှင့် ပယ်ခတ်လိုက်ပြီး လက်ယာလက်က တစ်ဆက်တည်း ပါသွားရာ အဲနရဲခေါင်း မြောက်တက်သွားတော့သည်။

တပ်သားများ မည်သူမျှ မကူဝံ့ကြ၊ တောအုပ်တွင်းမှပင် ထွက်မလာရဲကြ။ သူရိယဒေဝကလည်း လက်ျာဘီလူး တိုက်ခိုက်ပုံကို မြင်လိုက်ရပြီး ဖြစ်သည့်အတွက် မြင်းကို ခြေနှင့် ခတ်ရင်း ကွင်းပြင်အလယ် ထွက်သွားသည်။ ကွင်းလယ်ရောက်မှ မြင်းပေါ်က ဆင်း၍ ကြိုနေသည်။ လက်ျာဘီလူး သူ့ထံ လှည့်လာပြီ။

"တပ်မှူး.. ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ"

အရှိန်နှင့် ပြေးဝင်၍ တစ်ချက်တည်း ခုတ်လိုက်မည်ဟု ထင်မှတ်ထားသဖြင့် မည်သို့ ကြိုရမည်ကို ပြင်တွက်ထားသော်လည်း လက်ျာဘီလူးက ကွင်းစပ်မှသာ ရပ်ကြည့်နေသည်။ မရွေ့သေး၊ သူရိန်လည်း ဘာလုပ်ရမည်မသိ။ သူလာမှ တိုက်လို့ရမည်။ သူက ရပ်နေသဖြင့် သူ့ဆီ ပြန်သွားရမလို ဖြစ်နေ၏ ။ ကွင်းပြင်၌ မဟုတ်လျင် ပရိယာယ်များသော တပ်မှူးက တစ်ပန်းသာပေလိမ့်မည်။

သို့သော် တပ်မှူးက ပရိယာယ်ပြုရန် စောင့်နေခြင်း မဟုတ်။ ငကံကို စောင့်နေခြင်းသာ ဖြစ်ကြောင်း တိမ်ပျံ ဒုန်းစိုင်းလာသည်ကို မြင်မှ သဘောပေါက်သွားသည်။ ငကံက ပြေးဆင်းလျင် ဆင်းချင်း လက်ျာဘီလူးက တစ်ဖက်မှ မြင်းပေါ်ရောက်သွားပြီး သူ့ဆီ ဒုန်းစီးလာသည်။ ထို့ကြောင့် သူရိန်လည်း မြင်းပေါ် ပြန်တက်လိုက်ရပြီး အတည့်စောင့်နေလိုက်သည်။ လက်ရည်ချင်းတွင် မယှဉ်နိုင်သော တပ်မှူးက သူ့ကို မြင်းချင်း တိုက်လိုသည် ဖြစ်မည်။

(ဆက်ရန်...)  သူရိယ ဒေဝ (ဇာတ်သိမ်း)

Written by သင်္ခရာဇာ

End date: October 11, 2021