ဗိုလ်တွန်၏ ကြိမ်းဝါးမှုကြောင့် လှေပေါ်မှ ဆင်း၍ ခရီးဆက်ကြရသော အချိန်၌ပင် မင်းလှမင်းခေါင် ဟံသာဝတီသို့ လာနေသည် ဟူသည့် သတင်းစကား မဟာဥပရာဇာနှင့် ဗညားအရိန္ဒမတို့ နားသို့ ပေါက်ကြားခဲ့လေပြီ။
ဓားကိုလိုသူမှာ ဥပရာဇာ ဖြစ်၍ အကြံပြုသူက အရိန္ဒမ ဖြစ်နေသောကြောင့် သူတို့နှစ်ဦးသား အိမ်ရှေ့အိမ်တော်တွင် ဆုံကြလေသည်။ မင်းလှမင်းခေါင်နှင့်အတူ နောက်လိုက်နှစ်ဦးသာ ပါလာကြောင်း ကြားသိရ၍ သူတို့ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားကြ၏ ။
ပဲခူးသို့ သွားကြမည့် လှည်း ၅ စီးတန်းနှင့် ကြုံသဖြင့် လက်ျာဘီလူးနှင့် မိစောမွန်က တစ်စီး၊ ဗိုလ်တွန်က တစ်စီး လှည်းမှူးအား ပြော၍ လိုက်ခဲ့ကြရာ လမ်းတွင် လက်ျာဘီလူးက သူ့အထုပ်ထဲမှ ဓားတိုတစ်လက်ကို ထုတ်၍
"ဒါ အစောဓားလား၊ ရော့"
"ဟုတ်ပါရဲ့။ မောင်ကြီးဆီ ဘယ်လို ရောက်နေတာလဲ"
"အစောပဲ အခန်းထဲ လာထားသွားတာ မဟုတ်ဘူးလား"
မိစောမွန်က သူလာချောင်းခဲ့သည့် အကြောင်းနှင့် လူထွားကြီးကြောင့် ပြေးခဲ့ရစဥ် ဓားကျနေခဲ့ကြောင်း ပြောပြလိုက်၏ ။
"ဒါဆို ကျွန်တော့်ကို လုပ်ကြံချင်နေတာက နှစ်ဖွဲ့များလား"
"အမယ်.. အစောက လုပ်ကြံမလို့ မဟုတ်ပါဘူးနော်"
"ဒါဖြင့် ဘာလာလုပ်တာလဲ"
မဖြေတော့ဘဲ မျက်စောင်းထိုးသွား၏ ။ သူ့ဓားသူ သိမ်းပြီးမှ
"အစောဓားမှန်း ဘယ်လိုသိလဲ"
"မိန်းကလေးကိုင် ပုံစံမျိုး လက်ကိုင်ကို ပတ်ထားပြီး အနံ့သင်းသင်းလေးလည်း ရနေသေးတယ်လေ"
"အယ်"
"အစောပုံစံက အားချင်းယှဥ် တိုက်ခိုက်မယ့် လက္ခဏာလည်း မပေါ်ပါဘူး။ ချောင်းလုပ်မှာ၊ သူ့အားနဲ့သူ ဒါမှမဟုတ် သူ့အားကို ရှောင်ပြီး တိုက်မှာ မဟုတ်လား"
"စမ်းကြည့်မလား"
"မစမ်းပါရစေနဲ့"
"ကြောက်လို့လား"
"အေး"
"မဟုတ်ဘဲနဲ့၊ မောင်ကြီးလိုလူက ဘာကို ကြောက်တတ်ဦးမှာလဲ။ မောင်ကြီးသတ်လို့ သေခဲ့တဲ့သူတွေ လိုက်ခြောက်မှပဲ ကြောက်ချင်ကြောက်မယ်"
"ဒါလည်း ကြောက်စရာပဲ၊ ဟုတ်ပ.. မေ့နေတယ်။ ငါ့နှမ ပြောမှပဲ ကြောက်စရာတစ်ခု တိုးပြန်ပြီ"
"ကြည့်ပါလား.. အကောင်းပြောနေတာကို"
မိစောမွန်က ကပ်လျက် လက်သီး လက်ဝါးများဖြင့် တဖတ်ဖတ် တိုက်ခိုက်သည်ကို တစ်ကြိမ် နှစ်ကြိမ်သာ ကာ၍ ငြိမ်ခံနေလိုက်ရာ အရိုက်ရပ်သွားပြီး
"အဲဒီဓားတွေက တကယ်တော့ လိုရမယ်ရ ယူလာတာပါ၊ အစောက ဓားသမား မဟုတ်ဘူး"
လက်ျာဘီလူး စကားမပြန်တော့၊ တစ်စုံတစ်ခုကို တွေးရင်း ငြိမ်သွား၏ ။ သူတို့ ခရီးသုံးဆင့် လာခဲ့ကြပြီး မြို့တော် အနောက်တံခါးမှ ဟံသာဝတီ မြို့တွင်းသို့ အတားအဆီး အစစ်အဆေးမခံရဘဲ အလွယ်တကူ ဝင်ခဲ့ကြ၏ ။
မိစောမွန်သည် ရန်သူအား အဖြစ်မှန် ဖွင့်ပြောခဲ့ပြီး ပြန်လာပါက အသတ်ခံရလိမ့်မည်ဟု တွေးထင် ရင်ထိတ်နေခဲ့ရသော်လည်း တကယ်တမ်း ပြန်ရောက်လာသောအခါ တုန်လှုပ်ခြင်း မရှိ တည်ငြိမ်စွာ လှမ်းနေလေသည်။ သူက စစ်သူကြီး ဗညားအရိန္ဒမအိမ်သို့ သွားလိုသည်။ ဗိုလ်တွန်ကမူ ကြံစည်သူများထဲတွင် မဟာဥပရာဇာသာ အကြီးအမှူး ဖြစ်သည်၊ အိမ်ရှေ့မင်းအိမ်တော်သို့ ဝင်မည် ဆို၏ ။
မိစောမွန်က အိမ်ရှေ့မင်းအိမ်ကို မသိဟု ဆိုရာ လက်ျာဘီလူးက သူသိသည်ဟု ဝင်ပြောလေသည်။ ဘယ်လို သိသလဲ မေးမြန်းကြသဖြင့် မဟာဥပရာဇာအိမ်တွင် နေဖူးကြောင်း ဖြေ၏ ။ မြန်မာဗိုလ်မှူးတစ်ဦး မွန်အိမ်ရှေ့စံထံ၌ နေခဲ့ဖူးသည် ဆိုခြင်းမှာ မည်မျှ အံ့သြစရာကောင်းသနည်း။ မိစောမွန် သူ့ကို နားမလည်နိုင်တော့ချေ။
သူကတော့ ခပ်တည်တည်ဖြင့် စျေးတစ်ခုကို ဖြတ်သွားသည်။ စျေးအကျော်တွင် လမ်းဘေးဝဲယာ ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး မိစောမွန်ကို တီးတိုးခေါ်၏ ။ အနောက်ဆုံးမှ မိစောမွန် ဗိုလ်တွန်ကို ကျော်လျက် သူ့အနားရောက်သော်
"အစောအထုပ် ခဏပေးစမ်း၊ ရော့.. ဒါတွေ ကိုင်ထား"
သူ့အထုပ်နှင့် ဓားကို အပ်ကာ မိစောမွန်၏ အထုပ်ကို လွယ်သွားသည်။
"မင်းကြီးတို့ ဒီလမ်းအတိုင်း ရှေ့က သွားနှင့်၊ နောက်လှည့်မကြည့်ကြနဲ့နော်"
လက်ျာဘီလူးက လမ်းခွဲတစ်ခုသို့ ဝင်သွားပြီး ဗိုလ်တွန်တို့ နှစ်ဦး သူပြသည့် လမ်းအတိုင်း လျှောက်ဝင်သွားကြရာ အနောက်မှ လူတစ်ဦး လိုက်ပါလာသည်ကို မိစောမွန် သတိထားမိသည်။ စောင်းငဲ့ကြည့်မိတော့ ဒိုတီအဖြူပတ်လျက် ရင်ဘတ်မွေး ဗရပျစ်နှင့် ခေါင်းပေါင်း ပေါင်းထားသူ လူဝကြီးတစ်ယောက်။
အရပ်လည်း မိစောမွန်ထက် ခေါင်းတစ်လုံးမက မြင့်လိမ့်မည်။ သူ့ကိုယ်ကြီးနှင့်သော် လူ့ဘီလူးကြီးတစ်ဦး အသွင်တည်း။ 'လာပြန်ပြီ လူထွားကြီးတစ်ယောက်' ဟု မိစောမွန် တွေးနေရင်း နောက်ထပ် လှည့်မကြည့်မိအောင် နေ၏ ။ ဗိုလ်တွန်နှင့်လည်း ရင်ဘောင်တန်း လျှောက်မိသည်။
ရုတ်တရက် ခြေသံဖျတ်ဖျတ်က နီးကပ်လာသည့်အတွက် လက်ျာဘီလူး လုပ်ခဲ့ဖူးသည့် ပုံစံအတိုင်း မိစောမွန် ရှေ့သို့ ခုန်ထွက်လိုက်သည်။ လက်ျာဘီလူး၏ ဓားကိုတော့ အိမ်မှ မထုတ်သေးဘဲ အသင့် ကိုင်ထား၏ ။ သူ ရိပ်ခနဲ ခုန်လိုက်သည်နှင့် ဗိုလ်တွန်ကလည်း ဓားကို ဆွဲကာ လှည့်ပိုင်းရန် ပြင်သည်။
"ဟိတ်"
"အား"
လူထွားကြီး၏ ကျောနောက်မှ လက်ျာဘီလူး ပေါ်လာပြီး လည်တိုင်ဘေး ပခုံးနှစ်ဘက်ကြားသို့ မိစောမွန်၏ ဓားတိုနှစ်လက် ထိုးစိုက်လိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်။ လူဝကြီးက နာကျင်စွာဖြင့် ခါတွက်လိုက်ရာ လက်ျာဘီလူး လမ်းဘေးသို့ လွင့်သွားလေသည်။ တစ်ချိန်တည်း၌ ယိမ်းနွဲ့ပါး ဓားသည်လည်း လျှပ်ရောင်လင်းသွား၏ ။
ထိပ်ဦး အဖျားနှင့်သာ ထိသော်လည်း လည်မှ သွေးများ ပန်းထွက်လာပြီး လဲကျသွားသည့် လူဝကြီးမှာ ဂေါ်ရခါးလူမျိုး ကြေးစားဖြစ်ပုံရသည်။ မိစောမွန်က ပခုံးထက်မှ ဓားနှစ်လက်ကို နုတ်ယူစဥ် ဗိုလ်တွန်က လက်ျာဘီလူးကို တွဲထူနေ၏ ။
"ဘယ်တုန်းက သူ့ကို သတိထားမိတာလဲ"
"စျေးက အထွက်မှာ ဓားကောက်ကြီး ဘေးချပြီး ကြည့်နေကတည်းက မသင်္ကာတာဗျ"
"နည်းတဲ့ အကောင်ကြီး မဟုတ်ပါလား၊ သူတစ်ကောင်တည်းလား"
"မဟုတ်ဘူး၊ ကုလားပိန်လေးတွေ ပါသေးတယ်။ ကျွန်တော့်နောက် လိုက်လာလို့ ရှင်းပစ်လိုက်ပြီ"
"အဲဒီဓားတိုလေးတွေနဲ့ပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့၊ ပေါ့ပေမယ့် သွက်ပါတယ်။ ဟိုကောင်တွေ ဓားလေးနေတော့ အံကိုက်ဖြစ်သွားတယ်"
မိစောမွန် လျှောက်လာပြီး
"ဘယ်လိုလဲ ဆရာကြီး၊ ဓားတွေ ကြိုက်ရဲ့လား"
"မဆိုးပါဘူး၊ သိသွားပါပြီ"
အခြား လိုက်လာသူများ ရှိဦးမည်ဖြစ်သော်လည်း သူတို့၏ တမလွန်နောင်တော်များကို မြင်သောအခါ ဆက်မလိုက်ဝံ့ကြဟန် တူသည်။ မဟာ ဥပရာဇာအိမ် ရောက်သည်အထိ အနှောင့်အယှက် မကြုံရတော့။ ဝင်းတံခါးစောင့်များကို ဗိုလ်တွန်က
"မင်းတို့ အိမ်ရှေ့မင်းကို မင်းလှမင်းခေါင် အတွေ့ရောက်ကြောင်း လျှောက်ကြချေ"
ဟု စေခိုင်းလိုက်သည်။ ချက်ချင်း ဝင်းထဲတွင် လက်နက်ကိုင်လူများ ပြည့်သွားလေသည်။ အတန်ကြာလျင် ဥပရာဇာ အိမ်တော်ထက်မှ ဆင်းလာပြီး
"ဝင်စေ၊ မောင်မင်းတို့ ဧည့်သည်ကို မရိုင်းပျကြပါနှင့်"
ဟု မွန်လို ပြောလိုက်၏ ။ လူအများ ဘေးသို့ ရှဲသွားကြပြီး သူတို့အလယ်မှ ဗိုလ်တွန် ဦးဆောင်၍ ဝင်လာခဲ့ရာ လက်ျာဘီလူးကို မြင်လျင် ဥပရာဇာက
"မင်းကိုး၊ ဘယ်သူ ပါလာသလဲ မှတ်တယ်။ တကယ့် သူရဲတွေ လာကြတာပဲ။ ကောင်းတယ်၊ ကျုပ်လည်း တွေ့ချင်နေတာနဲ့ အတော်ပေါ့"
လက်ျာဘီလူးက လက်အုပ်ချီ အရိုအသေ ပေးလိုက်ပြီး
"အရှင့်ရဲ့ ကျေးဇူးကို ကျွန်တော်မျိုး မမေ့ပါဘူး"
"မင်းကြီး မင်းလှမင်းခေါင်ကိုလည်း ကျုပ် ကြားဖူးနေတာ ကြာပါပြီ။ မြန်မာဘက်မှာ အနှိုင်းမရှိတဲ့ သူရဲကောင်းလို့ ကျော်တာနဲ့အညီ ရန်သူ့နယ်ထဲကိုတောင် အကြောက်အလန့်မရှိ ဝင်လာရဲတာ အံ့ဖွယ်သရဲ ထူးကဲလှတဲ့ အဖြစ်ပါပဲ။ ကျုပ်တော့ မင်းကြီးရဲ့ နှလုံးဝမ်းကြီးပုံကို လေးစားမိပါပြီ"
"ကျုပ်လည်းပဲ မဟာဥပရာဇာရဲ့ မြင့်မြတ်သိမ်မွေ့ကြောင်းနဲ့ သဘောထားကြီးမားတဲ့ ဂုဏ်သတင်းကို ကြားဖူးခဲ့လို့ ခုလို လာဝံ့ခဲ့တာပေါ့"
"ကောင်းလှပါတယ်လေ၊ ကြွကြပါ"
အိမ်တော်ထက်သို့ ဦးဆောင် ခေါ်သွားသဖြင့် အစောင့်အကြပ်များလှသည့်ကြားမှ လိုက်ပါသွားကြရသည်။ လက်ဖက်အုပ်၊ ကွမ်းအစ်၊ ဆေး တို့ဖြင့် ဧည့်ခံပြီးနောက်
"ခုလို ဗိုလ်မင်းကြီးကိုယ်တိုင် ရောက်လာရတဲ့ အကြောင်းရင်းက ဘာများပါလိမ့်ဗျာ"
"အို.. ကျုပ်အကြောင်းကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဟောဒီက ငစံငယ်နဲ့ အိမ်ရှေ့မင်းတို့ အကြောင်းပါ။ ကျုပ်က လုပ်ကြံခံရမယ့်သူ သက်သက် ဒီဇာတ်ထဲ ပါလာတာ"
ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်း ပြောချလိုက်သည်မို့ မဟာဥပရာဇာ အားတုံ့အားနာနှင့် ရယ်မိရသည်။
"အဲသလိုတော့လည်း မဟုတ်ပါဘူးဗျာ၊ စစ်ပွဲမှာ ရန်သူပေမယ့် အိမ်ထဲရောက်ရင်တော့ ညီအစ်ကိုတွေပါပဲ။ ကဲ.. ဗိုလ်မင်းကြီးက သူ့ကိစ္စမဟုတ်ဘူးလို့ ငြင်းနေပြီ။ ကျုပ်ရဲ့ သူရဲကောင်းကြီးကရော ဘာပြောလာလိမ့်မလဲလို့ မျှော်လင့်မိပါရဲ့"
"ကျွန်တော်မျိုးလည်း ထွေထွေထူးထူး အကြောင်းကြီးငယ်ရှိလို့ မဟုတ်၊ ဟောသည်က နှမငယ် မိစောမွန်ကို မင်းကြီးအိမ်မှာ သူလျှိုထည့်ထားတဲ့ အမှု စစ်ဆေးပေါ်ပေါက်တဲ့အတွက် ဆက်ထားဖို့ မဖြစ်လို့ ပြန်လာအပ်တာပါ။ သူ့အပြစ်မဟုတ်တဲ့အတွက် အသက်ကို လွှတ်ဖို့တော့ တောင်းဆိုပါရစေခင်ဗျာ"
"မောင်မင်း စကားပြော ချေငံသားပဲ။ စစ်တွင်း ငါ့လူကို ပြောတော့ သည်လိုမဟုတ်ဘူးဆို"
အနောက်မှ စောခံခက်အား ညွှန်ပြလျက် ပြောသဖြင့်
"ဒါကတော့ အရှင်ပြောသလို စစ်တွင်းရန်သူ မှတ်ယူသတိပြုနေရချိန်မို့ပါ"
"အိမ်း.. အိမ်း၊ မှန်ပါတယ်။ ဗညားအရိန္ဒမ ကျွန်ဖြစ်လို့ မိန်းကလေးအသက်ကို ငါ အာမ မခံနိုင်ပေမယ့် ငါ့ဆီ ခေတ္တခေါ်ထားပြီး သူလာတဲ့အခါ ပြောဆိုကြည့်ပေးပါ့မယ်။ မင့်ကို မေးလိုတာက အကယ်၍ စစ်အတွင်းမှာ အရှင်ရမိခဲ့ရင်၊ မင်းတို့ ရှင်ဘုရင်ကလည်း တို့ပဲခူးကို မရနိုင်လို့ ပြန်သွားခဲ့ရင် ကျုပ်ထံမှာ အမှုထမ်းနိုင်ပါ့မလား"
လက်ျာဘီလူးက ပြုံး၍ ခေါင်းယမ်းသည်။
"မင်းကြီး မင်းလှမင်းခေါင်အကြောင်းတော့ ကျုပ်တို့အားလုံး အသိ၊ အရှင်မိမယ့်သူ မဟုတ်လို့ မေးဖို့ မလိုပေဘူး။ ဒီလို ကိစ္စလေးအတွက်နဲ့ ရန်သူ့နယ်ထဲ ဝင်လာရဲတဲ့ သတ္တိတွေကို ချီးကျူးမိပါရဲ့.. ဟော"
အပြင်မှ ဆူညံသံများ ကြားရပြီး မကြာမီ လူကြီးတစ်ဦး တက်လာ၏ ။
"သူကတော့ အင်းဝကို သိမ်းခဲ့တဲ့ ဗိုလ်ချုပ် ဗညား အရိန္ဒမ ဖြစ်တယ်။ မင်းလှမင်းခေါင် ရောက်တယ် ဆိုလို့ ဝင်လာတာ"
ဗညားအရိန္ဒမက မဟော်ဂနီသား ကုလားထိုင်ကြီးပေါ် ခန့်ခန့်ထည်ထည် ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး
"ကျုပ်ကတော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲ။ ငတွန်ကို အရေးစိုက်လို့ လာတာမဟုတ်၊ ယိမ်းနွဲ့ပါးဓားအတွက် လာခြင်းပါ"
ဗိုလ်တွန်က ရုတ်တရက် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်လိုက်သဖြင့် အားလုံး သူ့ကို ဝိုင်းကြည့်လိုက်ကြ၏ ။
"အဟား.. ဟား ဟား၊ အရိန္ဒမ သွေးကြီးကြောင်း ကြားပေမယ့် သည်လောက် အလျင်လိုမယ် မထင်မိ၊ ယခုမှ မိတ်ပျက်ဖွယ် လောဘရှိသူမှန်း သိရတယ်။ အင်းဝမှာတုန်းက တောင်ငူရာဇာ ဘွဲ့ခံ မင်းရဲကျော်ခေါင်တို့ ညံ့လွန်းလို့သာ တိုက်တိုင်းရှုံးပြီး ရွှေနန်းရှင် ဟံသာဝတီ ပါခဲ့ရတာ။ ကျုပ်က တောင်ငူရာဇာမဟုတ်၊ ကျုပ်သခင်လည်း မဟာဓမ္မရာဇာဓိပတိမဟုတ်။ ယိမ်းနွဲ့ပါးကို အဝလို အလွယ်ရမည် မမှတ်နှင့်"
"ငတွန်၊ နင် အတောင်ပေါက်သော်လည်း ငါတို့ပဲခူးက မလွတ်ပြီ။ အောက်မှာ နင့်ကို ဝိုင်းထားပြီးပြီ။ ဓားကို ထားခဲ့၊ လမ်းဖွင့်ပေးမယ်"
ဗိုလ်တွန် ပို၍ ကျယ်လောင်စွာ ရယ်၏ ။
"အရိန္ဒမ၊ နင့်လူ ဘယ်လောက်ပါလဲ"
"ဝင်းထဲမှာ တစ်ရာ၊ အပြင်မှာ တစ်ရာ့ငါးဆယ်"
လက်ျာဘီလူးက ခွီးခနဲ ရေနွေးသီးဟန် ထလုပ်လေသည်။ သူ့ကို အာရုံစိုက်ကြမှ လက်ကာ၍
"တောင်းပန်ပါတယ်။ ဘာမှမဟုတ်ဘူး၊ ဆက်ပြောကြပါ။ ဗိုလ်တွန်ကို လူ နှစ်ရာကျော်လောက်နဲ့ ဝိုင်းဖမ်းမယ်ဆိုလို့ မအောင့်နိုင်ဘဲ ရယ်မိပါတယ်.. ဖရူး ဖရူး"
ဗညားအရိန္ဒမ စိတ်ဆိုးရအခက် ရယ်ရအခက် ဖြစ်သွားသည်။
"ဘာလဲ၊ မင့်လူကို အထင်သိပ်ကြီးနေသလား ကောင်လေး"
"မဟုတ်ပါဘူးခင်ဗျာ၊ မင်းကြီး မင်းလှစည်သူတို့နဲ့တုန်းက တပ်ကျွံသွားလို့ ပါသမျှ အကုန်သေပြီး လူထောင်ကျော် ဝိုင်းခံရတာတောင် ဓားတစ်စင်းနဲ့ ထွက်လာတဲ့သူကို ခု ၂၅၀ ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား လို့ပါ"
"ဟ.. ဒီမယ် သူငယ်၊ ငါ့လူက ၂၅၀။ ဥပရာဇာ ကိုယ်တော်ကြီး အိမ်တော်က ငါ့ထက်နည်းမယ် ထင်လို့လား။ ငတွန် မင်းရဲကျော်ခေါင် မဟုတ်သလို ငါလည်း တလပန်းမဟုတ်။ လူစွမ်းလူစ သည်မှာ ပြကြရစတမ်းပ"
"ကောင်းလှပါတယ်ဗျာ။ ကြည့်ပါရစေ"
"ဟေ့ ဟေ့၊ နေကြပါဦး။ သူတို့က ကျုပ်အိမ်တော်ကို ဧည့်လာတာ ကျုပ်က ဆီးဖမ်းလို့ တော်ပါ့မလား။ ဓားလုထားလို့ သင့်ပါ့မလားဗျာတို့။ သည်အရေးမှာ ကျုပ်မပါဘူး။ အရိန္ဒမနဲ့ မင်းလှမင်းခေါင် ယှဥ်ကြ ရှင်းကြ။ မင်း ဝင်ပါရင်တော့ ကျုပ်လူတွေနဲ့ ထိန်းရလိမ့်မယ် မင်းထင်နော်ရထာ"
အမည်ကို ကြားရသောအခါမှ ဗညားအရိန္ဒမက အံ့သြသွားပြီး
"သူက မင်းထင်နော်ရထာ တဲ့လား"
"ဟုတ်တယ်၊ ကျုပ်ပြောဖူးတဲ့ လက်ျာဘီလူး ဆိုတာ"
"ဟာ.. သူငယ်ကလေးပဲ။ ဘယ်လိုလုပ် ရွှေဘိုမင်း သူရဲကျော် ဖြစ်နေတာလဲ"
"သူရဲကျော် မဟုတ်တော့ဘူး ကိုရင်၊ အရှေ့ဝင်းမှူး.. ဗိုလ်ချုပ်.. စစ်ကဲ.. စစ်ဘုရင်ဖြစ်နေပြီ သူက"
"အေ"
ဗညားအရိန္ဒမ မျက်လုံးပြူးကြီးနှင့် ကြည့်နေပြီးမှ
"အို.. ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်ပါလေ။ ဒီမှာ ဟေ့ သူငယ်၊ မင့်လူကို ကူချင်ကူ၊ မကူချင်လို့ ကိုယ်လွတ်ရုန်းပြေးလည်း ငါတို့ အပြစ်မယူဘူး။ အစွမ်းရှိရင် ပြေးပေါ့မောင်။ ကျုပ်ကတော့ လွှတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး"
"ကောင်းပါပြီဗျာ၊၊ ကဲ.. ဦးတွန်၊ သူကတော့ စိတ်အားထက်သန်နေပြီ။ ဦးတွန်ဆင်းနှင့် ကျွန်တော် နောက်က လိုက်လာမယ်"
တစ်ဆက်တည်းမှာပင် မိစောမွန်ကို လက်ဆွဲကာ ထောင့်တစ်ခုသို့ ခေါ်လျက် လေသံဖြင့်
"အခြေအနေကတော့ အစော သည်မှာ ဆက်နေလည်း အကွပ်ခံရဖို့ မြင်တယ်။ အစော စဥ်းစားပါ၊ မောင်ကြီးတို့နဲ့ အသေခံ ထွက်မလား.. ဒီလူကြီး စီရင်မှာကို စောင့်နေရစ်မလား"
မိစောမွန် နှုတ်ခမ်းကိုက်နေသည်။ သို့ရာတွင် ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချက်ချင်းချလိုက်ပြီး
"အစော သူ့ကို မနိုင်ဘူးနော်"
"ပူစရာ မလိုပါဘူး။ အစော ဓားနှစ်လက်ကိုတော့ မောင်ကြီးတို့နဲ့ လဲသုံးရလိမ့်မယ်။ မောင်ကြီး ပြောရင် ယိမ်းနွဲ့ပါးဓားကို ယူပြီး လွတ်အောင် ထွက်ပေတော့။ ဓားရတာနဲ့ ဘာမှ လုပ်စရာမလိုဘူး ကာပေးမယ်"
"ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ"
"နောက်ကလိုက်ခဲ့၊ အခြေအနေကြည့်၊ မောင်ကြီး လုပ်သလို လုပ်။ သိပ်မကွာစေနဲ့"
"ဟုတ်"
သူတို့ တီးတိုး ပြောနေသည်ကိုဗညားအရိန္ဒမက အလိုမကျဟန်နှင့် ကြည့်နေသည်။ ဗိုလ်တွန် အောက်ဆင်းသွားပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ဆက်မကြည့်နိုင်ဘဲ လိုက်သွားရသော်လည်း ဥပရာဇာကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ တစ်ချက် ကြည့်ခဲ့၏ ။ မဟာဥပရာဇာက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
လှေကားရင်း ရောက်သည်နှင့် ဗိုလ်တွန်က ခါးတောင်းကျိုက်လိုက်ပြီး ဝင်းထဲမှ လက်မရွံ့သူရဲများကို ဝေ့ကြည့်၏ ။ ဓားလှံလေးမြားအပြင် သေနတ်သားများစွာလည်း မြင်၍ နောက်မှ လိုက်ဆင်းလာကြသည့် သူများကို ကျော်ကာ လှေကားထိပ်ဝယ် ပေါ်လာသော လက်ျာဘီလူးအား
"ငါ့လှံနဲ့ မင့်တင်ကျည်း တစ်ခုခုသာ ပါရင် ဘယ်လောက် လှလိုက်မလဲဟေ့"
ဟု အော်ပြောသည်။ လက်ျာဘီလူးက
"အခုလည်း အမြင်ဆန်းလို့ သဘောတော် ကျစေရပါမယ်။ ဦးတွန် ဘာနဲ့ဖြစ်ဖြစ် ခုတ်တတ်တယ်မဟုတ်လား"
ဟု ပြန်မေးရာ ဗိုလ်တွန် ဓားထုတ်ပြီးမှ လှည့်ကြည့်သည်။ လက်ျာဘီလူးက ဓားကို မသိမသာ လှုပ်ပြလျင် နားမလည်ဟန်ဖြင့် ပြန်လှည့်သွား၏ ။
"ကိုင်း.. သဘောက်မသားတွေ လာကြပေရော့"
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
(ဆက်ရန်..) နန်းစဉ်ရွှေဓား ယိမ်းနွဲ့ပါး (ဇာတ်သိမ်း)
Written by သင်္ခရာဇာ
End date: September 22, 2021
No comments:
Post a Comment