ငကံ မည်သို့ နားလည်သွားသည်မသိ၊ တိမ်ပျံအပြင် အခြားမြင်းတစ်ကောင်ကိုပါ ဆွဲလာ၏ ။ လက်ျာဘီလူးက လက်ညှိုးတစ်ချောင်း ထောင်ပြသော်လည်း မမြင်ဟန် ဆောင်လျက် လာမြဲ လာနေသဖြင့် လက်ျာဘီလူး သဘောပေါက်သွားသည်။
ငကံ ဆွဲလာသည့် မြင်းက ဗွေဆိုးသည့်မြင်း၊ ငယ်စဉ်က ပိုင်ရှင်ဆိုးနှင့် ကြုံခဲ့ရကာ ပို၍ ဉာဉ်ဆိုး စွဲခဲ့သည့်မြင်း။ ရိုက်လည်း မဖြုံ၊ ချုပ်လည်း မကြောက်၊ လှဲချချင် လှဲချ၊ ရိုင်းချင်လည်း ထရိုင်းတတ်၏ ။ ပုံမှန်အားဖြင့်ကား စီး၍ ရလေသည်။
"နှမ မြင်းစီးတတ်သလား"
"မစီးတတ်ဘူး မောင်ကြီး"
"ဖြည်းဖြည်း စီးကြည့်ပေါ့၊ ယဉ်ပါတယ်"
မြင်းနှစ်စီး ယှဉ်ထားပြီး လက်ျာဘီလူးက ဦးစွာ တက်သွားသဖြင့် မိစောမွန် အခြားမြင်းပေါ် တက်လိုက်ရသည်။
"လမ်းလျှောက်လိုက်ခဲ့ အစော"
ပြော၍ သူ့မြင်းကို ဒုန်းစိုင်းသွားသည့် လက်ျာဘီလူးကို မိစောမွန် ပြုံးကြည့်သည်။ စစီးကတည်းက တောင့်တောင့်ကြီး မနေဘဲ အလိုက်သင့် ပါသွားသောကြောင့် ငကံကလည်း မြင်းကိုလွှတ်ပေး၍ နေရစ်ခဲ့၏ ။
လက်ျာဘီလူးက တစ်ပတ် ပတ်လာပြီး
"ကဲ.. ပြောတော့မလား"
မိစောမွန် ပြုံးစေ့စေ့နှင့် ခေါင်းရမ်းပြလိုက်ရာ ထပ်ပတ်သွားပြန်သည်။ မိစောမွန် မြင်းလည်း မြန်လာသည်။ ထိုစဉ် ငကံက တိုင်တစ်တိုင်ကို ဝါးလုံးနှင့် ရိုက်လိုက်၏ ။ အထိတ်တလန့် အသံကြားလျင် ခုန်ပေါက် ပြေးတတ်သည့် မြင်းပေါ်၌ မိစောမွန် ပါသွားသည်။
မိစောမွန်က စီးတတ်သလိုလို မစီးတတ်သလိုလို ဟန်ဖြင့် စွတ်ပြေးနေသည့် မြင်းကို ထိန်းနေရ၏ ။ ဇက်ကြိုးဆွဲလျင် တုံ့ခနဲရပ်၍ လူကို မြှောက်ချလိုက်သေးသည်။ လက်ျာဘီလူး မြင်းနှင့်ပြေးသွားပြီး ကပ်ထားလျက် အသင့်စောင့်နေရသည်။
နောက်တစ်ကြိမ် မြင်းအခါတွင်တော့ မိစောမွန်က လက်ျာဘီလူးမြင်းပေါ်သို့ အလျားထိုး ခုန်လိုက်၏ ။ လက်ျာဘီလူးက ဆွဲတင်လိုက်ချိန် လန့်နေသော မြင်းလည်း ကဆုန်ပေါက် ပြေးသွားပြီ။ နှစ်ဦးသား တိမ်ပျံပေါ် အခြေကျသွားသောအခါ
"အစောက ဘယ်ဆိုးလို့လဲ"
"မောင်ကြီးတို့လည်း ပါးနပ်ကြပါတယ်"
"ဟုတ်လား"
"ဒီလောက် ဗွေတွေ မြင်နေရတဲ့ မြင်းကို စီးခိုင်းနေကတည်းက အစောကို စမ်းသပ်တော့မှာ သိတယ်"
"အမယ်.. နားလည်တယ်ပေါ့"
"နည်းနည်းပါးပါးပါ"
"မြင်းအကြောင်း နားလည်ပြီး မြင်းစီးတတ်တဲ့ မိန်းကလေးက ဘယ်လိုမိန်းကလေး ဖြစ်မလဲ၊ မြင်းဇောင်းမှာ မွေးတယ်လို့တော့ မပြောလောက်ပါဘူးနော်"
"မပြောပါဘူးရှင်၊ မြင်းထိန်းသမီးလို့ ပြောမလို့ပါ"
မိစောမွန် အသောဖောက်လိုက်သည်။
"ဒီကောင်မလေးတော့.."
"ဘာလဲ၊ ခြေက ကိုင်ပြီး မွှေ့ယမ်းပစ်တော့မှာလား"
လက်ျာဘီလူး မျက်လုံးပြူးပြကာ
"အစောက နှယ်နှယ်ရရတော့ မဟုတ်ဘူးပဲ"
"ဒါပေါ့.. ဒါပေါ့"
"သာမန် မိန်းကလေး မဖြစ်နိုင်ဘူး"
"ဟုတ်ပ.. ဟုတ်ပ"
"ထူးတာတော့လည်း မဟုတ်ဘူး"
"မှန်ပ..၊ ဟင်.. ထူးတာမဟုတ်ရင် ဘာလဲ"
"တစ်ခုခု နေမှာပေါ့"
"ကြည့်စမ်း.. သူများကို ရူးတယ်ပြောတာပေါ့"
"ဒါပေါ့.. ဒါပေါ့"
မိစောမွန်က လှည့်၍ သူ့ရင်ဘတ်ကို ရိုက်လိုက်သဖြင့် လက်ကို ဖမ်းပြီး
"ကိုင်း.. ငါ့နှမ၊ အမှန်အတိုင်း ပြောဖို့ အသင့်ဖြစ်လောက်ပြီ ထင်ပါရဲ့"
ပြောပြောဆိုဆို မြင်းပေါ်မှ ဆင်းလျက် လက်ဆန့်တန်းပေးလိုက်လျင် မိစောမွန်က သူ့လက်ကို မှီ၍ ဆင်းလာသည်။
"အစောက မကောင်းတဲ့ မိန်းကလေး တစ်ယောက်ပါ မောင်ကြီး။ ခုလို သိလိုက်ရလို့ ကျေနပ်သွားပြီလား ဟင်"
"မကျေနပ်ပါဘူး၊ ဟုတ်မှ မဟုတ်ဘဲ"
"မောင်ကြီး လူလည် ဘယ်လိုမှ ကျေနပ်မှာလဲ"
"ဒီမယ်အစော၊ မောင်ကြီး လူကဲခတ်တတ်ပါတယ်။ အတော်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့် မှန်မှန်ကန်ကန်လောက်တော့ သိတယ်။ ပြီးတော့ မောင်ကြီး သိချင်တာက ကောင်းတာ မကောင်းတာတွေ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒါတွေလည်း ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ မောင်ကြီး သိချင်တာ ၂ ခု ရှိတယ်။ တစ်ခုက အစောနဲ့ မောင်ကြီး ခင်မင်မှုက ရိုးသားဖြူစင်ရဲ့လား ဆိုတာပဲ"
"အို"
မိစောမွန် မျက်နှာမကောင်း ဖြစ်သွားသည်။
"မောင်ကြီးကို ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိဘဲ ခင်မင်မိခဲ့တာပါ။ ဘာအကြံအစည်မှ မပါခဲ့ဘူးဆိုတာ သစ္စာဆိုဝံ့ပါတယ်။ အစောလည်း မေးပါရစေ.. မောင်ကြီးက ဘယ်သူလဲ"
"ငစံ.. ပါ"
"ပြီးတော့ရော"
"လက်ျာဘီလူး"
မိစောမွန် မျက်နှာ တစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်။
"သြော်.. ပြီးတော့ရော"
"မင်းထင်နော်ရထာ"
"သြော်.. ကျန်သေးလား"
"အရှေ့ဝင်းမှူး၊ မွန်တွေ အများကြီးကို သတ်ခဲ့တဲ့သူ၊ အလွန် ဆိုးရွား ရက်စက်ပါတယ် ဆိုတဲ့ စစ်သည်တစ်ဦး၊ နောက်လည်း အများကြီး ကျန်ဦးမယ်.. မသိတော့ဘူး"
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မသိတော့ဘူးဟု ဆိုသူ လက်ျာဘီလူးအား မိစောမွန် ပြုံးမိ၏ ။
"အစောက လက်ျာဘီလူးကို မုန်းတယ်။ မွန်တွေက မင်းထင်နော်ရထာကို မုန်းမယ်။ တိုက်ဖော်တိုက်ဖက်တွေက အရူး ငစံကို မုန်းကြသလို ကျွန်တော့်ကြောင့် သေခဲ့ရသူတွေရဲ့ ဆွေမျိုး အသိုင်းအဝိုင်းတွေကလည်း ကျွန်တော့်ကို မုန်းနေကြမှာ အမှန်ပဲ။ ကျွန်တော်က လူမုန်းများတဲ့ သူတစ်ယောက်ပါ လို့ ပြောလိုက်ရင် အရှင်းဆုံးပဲ"
"အဟစ် ဟစ် ဟစ်"
ထရယ်လိုက်သဖြင့် လက်ျာဘီလူး ကြောင်သွား၏ ။ သူက ခံစားချက်အမှန်ဖြင့် ပြောသည့်စကားကို ရယ်သည်ကိုး။
"ခုလို အမှန်အတိုင်း သိခွင့်ရတာ ကျေးဇူးတင်ပါရဲ့ရှင် သူရဲကောင်းကြီး"
သရော် ထေ့ငေါ့သံ စွက်နေသလားဟု ဆန်းစစ်နေခိုက် မိစောမွန်က
"အစောနာမည် မိစောမွန်ပါ။ ဗိုလ်မှူး ဗညား အရိန္ဒမရဲ့ အိမ်တော်က အမှုထမ်းတစ်ဦးပါ"
"ဟုတ်လား"
"တိုက်ခိုက်ရေးပညာများ လေ့လာထားတဲ့ အိမ်အကူပေါ့"
"ဆန်းလှပါလား"
"တောရွာက သူဆင်းရဲမကလေးကို ဗိုလ်မင်းကြီးက မြှောက်စားထားတာမို့ သူ့ကျေးဇူးတွေ အစောအပေါ် မနည်းလှပါဘူး။ ဒါ့ကြောင့် သူ့ဆန်စားလို့ ရဲရပါတယ် မောင်ကြီး"
"ဒါဆို နောက်တစ်ချက် မေးတော့မယ်၊ အစောရဲ့ တာဝန်က.."
"ဒါတော့ မပြောပါရစေနဲ့။ အမှန်အတိုင်း ပြောပြီးပြီမို့ မောင်ကြီး ကြိုက်သလို စီရင်ပါတော့။ ယနေ့အထိ အစော ဘယ်သူ့ကိုမှ ဘာမှ မလုပ်ရသေးတာတော့ အမှန်ပါ"
"အင်း.. အစောက သူလျှိုအဖြစ် မင်းကြီးဆီ ဝင်နေတာ ဆိုတော့ ပြန်လွှတ်ပေးဖို့တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘာမှ မလုပ်ရသေးတဲ့သူ၊ ဘာအမှုမှ မရှိသေးသူကိုလည်း ဖမ်းဆီးထားလို့ မရတော့ ခက်တာပဲ။ အစောကို ပဲခူးပဲ ပြန်လိုက်ပို့ပေးရလိမ့်မယ်"
"ဟင်"
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
နံနက်ဝေလီဝေလင်း မြူမကွဲသေးချိန်တွင်လူသုံးဦးတို့သည် မြစ်ဆိပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့လျက် ပဲခူးသို့ သွားမည့် ကူးတို့လှေကြီးတစ်စင်းပေါ် တက်ခဲ့ကြသည်။ ခေတ်အခါ မကောင်း၍ ခရီးသည်ကြဲကြဲသာ ပါသဖြင့် ချောင်ချောင်ချိချိ ထိုင်ခွင့်ရကြ၏ ။ သူတို့သည် လှေဦးပိုင်း အဘိုးအိုနှစ်ယောက်၏ အနား၌ နေရာယူလိုက်ကြသည်။
ယောက်ျားတစ်ဦးအသွင် ဝတ်ဆင်ထားသည့် မိစောမွန်က ယိမ်းနွဲ့ပါးဓားကို အဝတ်များဖြင့် ပတ်ကိုင်ထားသော ဦးတွန်ကို မဝံ့မရဲ တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းကိုငုံ့၍
"ဖြစ်ပါ့မလား မောင်ကြီးရယ်"ဟု ပူပန်စွာ ဆိုမိသည်။
(ဆက်ရန်..) နန်းစဉ်ရွှေဓား ယိမ်းနွဲ့ပါး (၁၈)
Written by သင်္ခရာဇာ
End date: September 22, 2021
No comments:
Post a Comment