ညဥ့်နက်နက် သန်းခေါင်သန်းလွဲ ထအော်လိုက်သည့် အသံက သူတို့အိမ်မှ ဖြစ်နေသဖြင့် ငမြတ်ကျော် မျက်လုံးပြူးပြီး ပြေးသွား၏ ။ ငကံက ဘာဖြစ်မှန်း မသိ၍ ကြောင်နေပြီး ဖိုးမှန်က
ဟု အံ့သြတကြီး ဆိုသည်။ လက်ျာဘီလူးကလည်း
"ပြီးတော့ အဲဒါ မိဆိုင်ကွ ငကံ၊ ငါတို့ ဟိုမှာ သူ့အမည် ပြောမိခဲ့ကြတာ မှတ်မိလား"
"ဟိုက်"
သူတို့လည်း ပြေးသွားကြသည်။ စောင်များ တူရွင်းများကို ပစ်ချထားခဲ့ကြပြီး လူအချို့ အုံနေရာသို့ တိုးဝှေ့သွားကြ၏ ။ မိဆိုင် သောင်းကျန်းနေခြင်း ဖြစ်ပြီး လူများက ချုပ်ထားကြသည်။ ငမြတ်ကျော်ကလည်း သူ့နှမကို ထိန်းရန် ကြိုးစားနေ၏ ။
"ဟိတ်.. ငါ့အိမ်တောင် ဝင်ပြီး သောင်းကျန်းရဲတယ်ပေါ့။ ပြောစမ်း.. နင် ဘယ်သူလဲ"
"အောင်မာ.. နင်ကရော ဘာကောင်လဲ"
မိဆိုင်က ကြမ်းတမ်းစွာ ပြန်ပြောပြီး လူများကို ရုန်း၍ ငမြတ်ကျော်ကို ဆောင့်တွန်းရန် ပြင်ရာ နောက်မှ တိုးဝင်လာသော လက်ျာဘီလူးကို မြင်ပြီး တန့်သွားသည်။
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
မိဆိုင် မျက်နှာလွှဲပြီး ငြိမ်သွားသည်။ သူတို့ အမေက ပြေနေသည့် ဆံထုံးကို ဘီးတွင် ရစ်ပတ်ရင်း
"နင်တို့က ညကြီးသန်းခေါင် ဘယ်သွားနေကြတာလဲ။ သူ တစ်ရေးနိုးတော့ မောင်ကြီးတွေလည်း မတွေ့ဘူး ဆိုပြီး ငါ့ကို နှိုးမေးနေသေးတာ။ ပြီးတော့ နောက်ဖေးသွားသလား မသိ၊ ခုလို အော်ဟစ်ငိိုယိုပြီး ပြေးတက်လာတာပဲ"
"ဒါ အပမှီနေပြီ အမေ၊ အမှောင့်ပယောဂ ပူးနေတာ။
ဟေ့.. ငါ ဆရာ ငမြတ်ကျော်ပဲ။ ငါမေးတာကို ကောင်းကောင်းဖြေပါ"
ငမြတ်ကျော်က စင်ပေါ်မှ ကြိုးနီရစ်ပတ်ထားသော ကြိမ်လုံးတစ်လုံးကို ယူလိုက်ရာ ရုတ်တရက် မိဆိုင်က ကြိမ်လုံးကို လုလျက် ချိုးပစ်လိုက်၏ ။
"ဂျွတ်"
"ဟာ.. ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ ဟင်"
ရုတ်တရက် ကြမ်းမည် ထင်သဖြင့် လက်ျာဘီလူးက အိမ်မှ ဓားကို ဆွဲထုတ်ရန် ပြင်သည်။ သို့သော် တစ်ဝက်၌ပင်
"အဲဒီဓားကြီးကို မထုတ်ပါနဲ့"
မိဆိုင်က စကားဆိုလာသည်။ ငမြတ်ကျော်က ထုတ်လိုက်.. ထုတ်လိုက် ဟု အမြန်ပြော၏ ။ လက်ျာဘီလူးလည်း ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။
"အမလေး.. ပြန်ထည့်လိုက်ပါရှင်"
"ဒါဆို ငါမေးတာ ဖြေရမယ်"
"ဓားကို အရင် ပြန်ထည့်ပေးပါ"
"ငါမေးတာ ဖြေမှာလား ပြော"
မိဆိုင်က ငမြတ်ကျော်ကို စိမ်းစိမ်းကြည့်၏ ။ ထို့နောက် ဘယ်သူ့မှ မကြည့်တော့ဘဲ ခေါင်းညိတ်ပြသည်။
"နင် ဘယ်သူလဲ၊ ဒီဓားက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ"
"ကျွန်မ မိပိုးပဲ"
"အိုး"
"အဲဒီဓားကြီးက ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ အစီအရင်တွေနဲ့ လုပ်ထားတာ။ ကျွန်မကြောင့် သေခဲ့တဲ့ လူတွေထက် ဆယ်ဆမကတဲ့ သွေးတွေ အဲဒီဓားထဲမှာ ဝင်နေတယ်။ ပြီးတော့..."
"ဆက်ပြော.. ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ"
"သူတို့က အကြီးကြီးတွေ"
"ကောင်းပြီ၊ မိပိုး.. မင်း ဘာကြောင့် ငါ့နှမကို ဝင်ပူးတာလဲ"
"ရှင်တို့ ဘာလုပ်ခဲ့လဲ ရှင်တို့သိမှာပေါ့"
"တို့က မင်းကို ကူညီဖို့ လုပ်တာ"
"မလိုပါဘူး၊ ကျွန်မ ဘယ်သူ့အကူအညီမှ မယူတော့ဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာပဲ လုပ်မယ်"
"မင်း ဒီလို ဆက်လုပ်နေလို့ မရဘူး။ ဘာဖြစ်ခဲ့သလဲ ကျုပ်တို့ကိုပြော။ ကျုပ်တို့ ရှင်းပေးမယ်"
"မပြောနိုင်ဘူး။ ကျွန်မကိစ္စ ဝင်မပါကြပါနဲ့"
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"........."
"ပြောလေ"
မိဆိုင် ပြန်မဖြေတော့ပေ။ မျက်နှာလွှဲလျက် တစ်ဘက်လှည့်နေသည်။ လက်ျာဘီလူးက ဓားကို ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး မိဆိုင် မျက်နှာမူရာဘက်သို့ သွားရာ တစ်ဘက်သို့ လှည့်သွားပြန်သည်။ နှုတ်မှလည်း တီးတိုးရေရွတ်လိုက်သံကို သူ ကြားဖြစ်အောင် ကြားလိုက်ရသည်။
"ရှင်တို့တွေ မကောင်းဘူး"
လက်ျာဘီလူးက ခေါ်လိုက်၏ ။
"ဒီမှာ.. မပိုး"
လှည့်မလာ။
"ကျွန်တော်က တာဝန်အရပါ"
တစ်ဘက်လှည့်နေရင်း အသံထွက်လာ၏
။
"သိတယ်"
"ကျွန်တော်ပြောတာ နားထောင်ပါ"
တုံ့ပြန်မှု မရှိ။
"ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ကူညီပေးမယ်"
"ဟွန့်"
"ခင်ဗျား လုပ်ချင်သလို ဖြစ်စေရမယ်"
ဖြောင့်စင်းစွာ ကျနေသော ဆံစများ ဆတ်ခနဲ ခါသွားသည်။
"ကျွန်တော်ပြောတာ သဘောပေါက်ရဲ့လား"
"ရှင်က ဘာလုပ်ပေးမှာလဲ"
"ခင်ဗျား ဖြစ်စေချင်တာ"
"ကျွန်မ ဘာဖြစ်ချင်တယ်ဆိုတာ ရှင် မသိပါဘူး"
လက်ျာဘီလူး ပြုံးသွားသည်။ လူအများကတော့ တစ်ဖက်လှည့်လျက် ခေါင်းငုံ့နေသော ပယောဂပူးကပ်နေသည့် မိန်းကလေးနှင့် ခန္ဓာကိုယ်မှ အငွေ့အချို့ ထွက်နေလျက်က ကြည်ကြည်လင်လင် စကားပြောနေသော လုလင်ကို ငေးကြည့်နေကြသည်။
"ကျွန်တော် ဝန်ခံပါတယ်။ ခင်ဗျား ဘာဖြစ်ချင်တယ်၊ ဘာလုပ်ချင်တယ် ဆိုတာ ကျွန်တော် မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျား အခု လုပ်နေတာတွေကလည်း ခင်ဗျား ခံခဲ့ရသလိုပဲ နည်းမှန်လမ်းမှန်မဟုတ်၊ တရားနည်းလမ်းမကျဘဲ မတရားဘူး ဆိုတာ သိတယ်။ နောက်ပြီး.."
"မနက်ဖြန်မှာ ခင်ဗျား စိတ်ကျေနပ်နိုင်ဖို့ ကျွန်တော် အစွမ်းကုန် ကြိုးစားပေးပါ့မယ်။ ကျွန်တော့်ကို ကတိတစ်ခုတော့ ပေးရမယ်။ အပြစ်မရှိတဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဒုက္ခမပေးရဘူး"
အတန်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေ၏ ။
"သူက ကုန်းဘောင်တပ်မှူး လက်ျာဘီလူး၊ နင့်ကို ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးမယ် ပြောနေတယ်။ ပြန်ပြောလိုက်လေ"
ငမြတ်ကျော်ကိုတော့ မော့ကြည့်၏ ။
"ကျွန်မကျေနပ်အောင် သူက ဘာလုပ်ပေးနိုင်မှာ မို့လို့လဲ"
လက်ျာဘီလူး ပြုံးယောင်ပြုလျက် မိဆိုင်၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်သို့ လျှောက်သွားပြန်ရာ မိဆိုင်က ချက်ချင်း တစ်ဘက် လွှဲပစ်လိုက်သည်။ ငကံနှင့် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိ၏ ။ မိဆိုင်၏ အဖြူရောင် သန်းနေသော မျက်ဆံများကို မြင်၍ ငကံ ထိတ်လန့်သွားစဥ် မိဆိုင်က ငကံအား လက်ညှိုးထိုးလျက်
"ရှင်က တဏှာကျွန်ပဲ"
ဟု စွပ်စွဲချလိုက်သဖြင့် ငကံ ရှက်သွားသည်။ ဘာမှတော့ မလုပ်။ အပြင်တွင် မိုးပေါက်များ ကျလာသံ ကြားရ၏ ။
"ကဲ.. ဒီက လူတွေလည်း ပြန်ရဦးမယ်။ မပိုး.. ငါ့နှမ ကိုယ်က ထွက်ပါ။ ငါဆရာ အမိန့်ပေးနေတယ်။ မဆိုင်သူတွေကို ဒုက္ခ မပေးနဲ့။ ငါ့.."
မိဆိုင်က ဝုန်းခနဲ ထ၍ ငမြတ်ကျော်ကို လည်ပင်းညှစ်ရန် ကြိုးစားသဖြင့် ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားကြသည် ။ လက်ျာဘီလူးက ဘေးမှ ဖမ်းဆွဲထားနိုင်၍သာ တော်သေးသည်။ သို့သော် ရုန်းကန်ရင်း
"ဟဲ့.. ကောင်၊ ငါ့ကို အမိန့်လာမပေးနဲ့။ သေသွားမယ်"
လက်ျာဘီလူးက ကြိုးစား၍ မိဆိုင်လက်နှစ်ဘက်ကို ဖိချလိုက်ပြီး ရှေ့ဝင်ရပ် ကာပေးလိုက်မှ ခက်ထန်သော မျက်နှာဖြင့် ခေါင်းငုံ့ ထိုင်သွားသည်။
လက်ျာဘီလူးလည်း စောင်တစ်ထည့်ဖြင့် သူ့ကိုယ်ကို လုံအောင် ပတ်လိုက်ပြီး မိဆိုင်ရှေ့ ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ စေ့စေ့ကြည့်နေသည်။ မိဆိုင်က ပြန်မော့လာပြီး သူကြည့်သလို အတန်ကြာသည်အထိ ပြန်ကြည့်နေ၏ ။ လက်ျာဘီလူးက ပြုံးပြလိုက်သဖြင့် မိဆိုင်က ဝါးလုံးကွဲ ရယ်ချလိုက်သည်။
"တပ်မှူးတဲ့၊ ရုပ်ကိုက ပြီတီတီနဲ့"
လက်ျာဘီလူးကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံး။ မိဆိုင်လည်း မျက်စောင်းထိုးရင်း ပြုံးလာသည်ကို ဘေးမှ ဖိုးမှန်က ကြည့်ရင်း သူ့ရည်းစား မယ်ပိုး ပြုတတ်သည့် အမူအကျင့်များကို သတိရနေလေ၏ ။
"ကောင်းပြီ၊ သည်နေ့ တစ်နေကုန် ကျွန်မ ဘာမှ မလုပ်ဘဲ အေးအေးဆေးဆေး စောင့်မယ်။ ရှင် ကတိတည်ပါ။ ကိုဖိုးမှန်.."
ဖိုးမှန် တုန်သွားသည်။
"ရှင်နဲ့ ကျွန်မ ဘဝခြားခဲ့ပြီ။ ကျွန်မကို ခွင့်မလွှတ်ပါနဲ့။ မေ့လိုက်ပါတော့။ ကျွန်မအတွက်လည်း ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့တော့"
ဖိုးမှန် မျက်ရည်ကျ၏ ။ လူက မလှုပ်သော်လည်း မျက်ခမ်းများက တလှုပ်လှုပ်။ မိဆိုင်က လက်ျာဘီလူးဘက် ပြန်လှည့်သွားပြီး
"နောက်ပြီး.."
"ဟုတ်ကဲ့.. ပြောပါ"
"ရှင့်ကို ကျွန်မ ခွင့်လွှတ်ပါတယ်"
လက်ျာဘီလူး မျက်နှာ နီရဲသွား၏ ။ မိဆိုင်ကတော့ ခွေခွေလေး လဲနေပြီ။ သူသည် နေရာမှ ထလာခဲ့ကာ နံနက်တွင် ဖြစ်လာနိုင်သည်တို့ကို ကြိုတင် တွေးတော ကြံစည်နေမိလေသည်။
No comments:
Post a Comment