လှေပြိုင်ပွဲ (ဇာတ်သိမ်း..)

နောက်တစ်နေ့တွင် ပြိုင်ပွဲမှာ ပိုမိုအသက်ဝင်လာသည်။ ပြိုင်ကြသည့် လှေရှင်များ၏ ရာထူးများ ကြီးလာကြသလို ရွာများမှ လှေကြီးလှေကောင်းများလည်း ထွက်ပေါ်လာ၏ ။ ငခွေးလေး၏ ပါးစပ်ဖျားတွင် ရန်အောင်ကျော်စွာ၊ ရွှေနယား၊ ပြည်ကျော်သာရကာ စသည့် လှေအမည်များ စွဲနေတော့သည်။ ဦးအံ့ကတော့ မကြည့်သေး။ နောက်ဆုံးနေ့မှ ကြည့်ပေတော့မည်။

ရေထဲတွင် အလွန်ရှည်လျားသည့် လောင်းလှေကြီးများ၊ ဝမ်းပျဉ်းပက်ပက် အမြီးထောင်ထောင် ပြိုင်လှေကြီးများ၊ လှေဦးထိပ်တွင် ဇော်ရုပ်၊ ကျေးရုပ်၊ တိုးနယားရုပ်များနှင့် ပန်းများ ဝေနေသည့် လှေများစွာတို့ လူးလားခေါက်ပြန် သွားလာနေကြသည်။ မတ်တပ်ရပ်ကာ ခြေထောက်နှင့် လှော်ကြသည့် အင်းသားလှေကြီး ရှမ်းဒေါင်းသည်လည်း လူကြိုက်များလေ၏ ။

ထိုနေ့က ဦးအံ့ အကြော်တဲလေးမှာ ခြောက်ကပ်နေတော့သည်။ အဓိက ပြိုင်ပွဲနေ့ဆိုလျင် သည်လိုပဲဖြစ်၏ ။ လောင်းသူများ လက်ပန်းကျ၍ နိုင်ကြသူများ မြူးသည့် ညနေစောင်းမှ ပြန်လည်စည်ကားပေလိမ့်မည်။ မင်းမိဖုရားများ လာကြည့်ကြသဖြင့်လည်း ပိုမို အားကြိုးမာန်တက် ယှဉ်ပြိုင်ကြရာ ပွဲမှာ ပိုကောင်းသွားသည်။ ဦးအံ့ကတော့ သူ၏ သားနှင့်သမီးကို ပွဲတော် ပို့ခွင့်ရ၍ မရောင်းရလည်း ကျေနပ်နေသည်။

လူပါးလှသဖြင့် သူတို့လင်မယား နိုင်နိုင်နင်းနင်း ရှိသည်။ ထွေရာလေးပါး ပြောဆိုနေစဉ် အကြီးမ မခင်လတ် ပြန်လာ၏ ။ ရောက်ရောက်ချင်းပင် သူ့ထံလာ၍

"အဘ.. အဘ၊ မုန့်ဆီကြော် လာစားတဲ့ မောင်ကြီးလေ၊ သိတယ်မလား"

"သျှောင်မထုံးတဲ့ ကောင်လေးလား"

"အခု ထုံးထားတယ် အဘရဲ့၊ မင်းတရားကြီး အပါးမှာ တွေ့ခဲ့တယ်"

"ဟေ"

"သူလို့ ထင်တာပဲ၊ အလောင်းမင်းတရားကြီးရှေ့ ညာဘက်ခြမ်းမှာ ဒူးတုပ် ထိုင်နေတာ။ မိဖုရားခေါင်ကြီးက ခေါ်လို့ ကုန်းပြီး သွားတယ်၊ ပြန်လှည့်လာတော့ သူဖြစ်နေတာကိုး"

"မဟုတ်လောက်ပါဘူး လုံမလေးရဲ့။ ရှင်ဘုရင့် ညာဘက်နံပါး ရှေ့နားက ခစားရတာ တော်တော်တန်တန့် ရာထူးလားကွဲ့။ သူ့အရွယ်က ညည်းလောက် ရှိသေးတာ။ မင်းညီမင်းသားလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ငါသိတယ်"

"အတော်တူတာပဲ အဘရဲ့၊ တစ်ပြလောက်က လှမ်းမြင်ရတာ ဆိုတော့ သေချာတော့ မသဲကွဲဘူး။ အနီရောင်ဝတ်စုံနဲ့ အထပ်အထပ်တွေလည်း အများကြီး"

"ညည်းပြောတဲ့ နေရာနဲ့ ပုံစံက ဝန်ကြီးတွေ ဝင်းမှူးကြီးတွေလောက် ဖြစ်နေပြီ။ သာတောင် မဖြစ်နိုင်သေး၊ ကဲ.. သွားကြည့်ဦးမှာလား"

ခင်လတ် ဇက်ပုလျက် လျှာထုတ်ပြသည်။

"အဲဒီတစ်ယောက်ကလည်း ခပ်ငယ်ငယ်ပဲ၊ မင်းမိဖုရားတွေ သွားကြည့်တာ လူမတိုးနိုင်လို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကပဲ မြင်ခဲ့ရတယ်။ လှေပြိုင်တာ သွားကြည့်ဦးမယ်"

ဆို၍ ပြန်ထွက်သွား၏ ။ ဖိုးခွေးကတော့ ပေါ်မလာတော့။ ပြိုင်ပွဲ အလွန်ကောင်းနေပြီ ထင်သည်။ နေစောင်းစပြုတော့ လူအချို့ ရောက်လာကြသည်။ ဦးအံ့က မုန့်ကြိတ်နေရာမှ ရပ်၍ ဧည့်ခံ ပြင်ဆင်ပေးရ၏ ။ ရှုံးလာသူများဖြစ်၍ မျက်နှာမသာမယာနှင့် ခပ်တိုးတိုးသာ ပြောဆို ဝေဖန်နေကြသည်။ အချို့က စကားမပြောနိုင်၊ ငူငူငိုင်ငိုင် ဖြစ်နေ၏ ။

မကြာမီ နိုင်သူတစ်သိုက် လာထိုင်ကြပြန်သည်။ သူတို့ကတော့ အသံကျယ်ကျယ် ဟေးလားဝါးလား။ နိုင်သည့်ငွေက ဘယ်လောက်မှ မရှိ၊ အဓိကပြိုင်ဘက် ရွာမှ လောင်းလှေကို နိုင်လိုက်ကြသဖြင့် မြူးထူးနေကြသည်မှာ ထ က တော့မတတ်။ သူတို့ စကားသံကြောင့် ရှုံးသူများပင် ပြုံးလာရသည်။ ငြိမ်ကုပ်နေသူအချို့ကတော့ မကျေမနပ် ထ သွားကြသည်။

ညနေစောင်းသောအခါ ပူပြင်းရှတလှသော တော်သလင်းနေကြောင့် လူ၊ လှေ အားလုံး ပန်းကြပြီ။ ဖိုးခွေးတို့လည်း ချွေးတစိုစိုနှင့် အတော်နွမ်းလာ၏ ။ သို့သော် မနားရ၊ သူတို့အလုပ်က ခုမှ စရပေလိမ့်မည်။ ထိုနေ့က ညဦးအထိ ရောင်းကြရ၏ ။ နက်ဖြန်တစ်ရက် ပြီးလျင်တော့ ပြီးပြီဖြစ်၍ သန်ဘက်ခါ သိမ်းဆည်း ပြန်ကြမည်။ ထို့ကြောင့် ရသခိုက် ကြိုးစား ရောင်းနေရသည်။

ထိုနေ့ ညနေက ဦးအံ့ အကြော်ဆိုင်မှာ အစည်ကားဆုံး၊ အရောင်းရဆုံး ဖြစ်၏ ။ အကြော်ဆိုင်မှ မဟုတ်၊ ကမ်းနားတောက်လျှောက် ဆိုင်အားလုံး လက်မလည်၊ လူကျလှသည်။ မည်သူမျှ ချက်ပြုတ်မစားတော့သယောင် အားပေးနေကြသည်။ ကစားစရာ ရွှံ့ရုပ် အိုးပုတ် နှီးရုပ် ထန်းရုပ်ကလေးများ ရောင်းချသည့် ဆိုင်များလည်း တပြုံးပြုံး။ ညဘက်ရောက်မှ ကြားရသည့် ချိုးကူသံများက အပြိုင်အဆိုင်၊ ဟိုမှ သည်မှ ညံနေတော့သည်။

ထိုညက သူတို့ စကားမပြောနိုင်၊ ကလေးနှစ်ဦးမှာ လသာသာ လေတဖြူးဖြူးနှင့် ပင်ပန်းခဲ့သမျှ အတိုးချကာ စောစောအိပ်သွားကြသည်။ ဦးအံ့ကတော့ မနက်တွင် မင်းလှေများ သွားကြည့်မည်ဖြစ်ရာ စီစဉ်စရာရှိသည်များ ကြိုတင်ပြင်ဆင်နေ၏ ။ ဖျင်အဝတ်အိတ်နှင့် ထုပ်ထားသော မုန့်သားအိတ်များကို ရေစင်စေရန် လိုက်ဖိပြီး ဆီအိုးများကိုလည်း ဖိုအနီး သွားချထားလိုက်၏ ။

နောက်တစ်နေ့ နံနက်စောစော ထကာ ဆိုင်နေရာ လှည်းကျင်း၊ စားပွဲများ သုတ်သင်ပြီးချိန်မှ မောင်နှမနှစ်ယောက် နိုးလာကြ၏ ။ ပဲပြုတ်နှင့် ထမင်းကြမ်း စားလိုက်ကြပြီး ဒေါ်စန်းက အကြော် စကြော်သည်။ မုန့်ဆီကြော်မှာ အထားခံသည်ဖြစ်၍ စောစောကြော်လျှင် ရသော်လည်း သူတို့က ဖောက်သည် လာခါနီးမှ ကြော်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ပူပူနွေးနွေး ပိုစားကောင်းလေသည်။ နံနက်စောစော ကြော်ထားလျှင် ဖုန်ဝင်မှာလည်း စိုးရသည်။ အကြော်များကိုပင် အဝတ်သန့် အလွှာပါးလေးနှင့် ဖုံးထားရ၏ ။

အားလုံးပြီးစီး၍ စိတ်ချရတော့မှ ဦးအံ့ ထွက်လာသည်။ မင်းမိဖုရားများ မဏ္ဍပ်သဘင်ထဲမှာ စုံစုံညီညီ ရောက်ရှိနေပြီ။ ကရဝိက်ဖောင်ကြီး၊ သိကြားရုပ် လှေတော်ကြီး၊ ဂဠုန်ရုပ်၊ နဂါးရုပ်ခံ လှေကြီးများ၊ သင်္ဘောတော်ကြီးများလည်း လှေငယ်အများအပြား ခြံရံလျက် ဝင်လာနေကြပြီ။ ဘုရင့်ဖောင်တော်ကို ဦးစွာ ပြသပြီးမှ မိဖုရား၊ သားတော် သမီးတော် မှူးကြီးမတ်ရာတို့ လှေသင်္ဘောများ အစဉ်အတိုင်း လှည့်လည်ပြသကြ၏ ။ ဦးအံ့ မင်းမှုထမ်းခဲ့စဉ်ကအတိုင်း များပြားကြီးကျယ် ခမ်းနားပါပေသည်။

ထို့နောက် လှေတော်ချင်း၊ လှော်ကားချင်း၊ သင်္ဘောချင်း၊ တိုက်လှေချင်း၊ အမတ် ဝန်ကြီးချင်း၊ မင်းညီမင်းသားတို့ အချင်းချင်း ပြိုင်ကြရ၏ ။ နောက်ဆုံးမှ ဘုရင့်လှေတော်ကြီးနှင့် မိဖုရားလှေ ပြိုင်ကြပေမည်။ သို့သော် ဘုရင့်လှေက အပြတ်အသတ်သာသည်။ တပယင်းမင်းလှေထက် မြေဒူးမင်းသားလှေက သာလွန်သည်တို့ကို ဦးအံ့ အကဲခတ်မိပြီးပြီ။ ဝန်ကြီး အမတ်များတွင် သေနတ်ဝန် မင်းလှမင်းခေါင်ကျော် လှေကို နိုင်မည့်သူ မရှိနိုင်။ စည်သာမင်းကြီး လှေလည်း ကောင်းလှသည်။

နံနက် တစ်ပိုင်း ကြည့်၍ ဦးအံ့ ပြန်လာသောအခါ ဆိုင်မှာ သူထင်သည့်အတိုင်း လူစည်နေလေပြီ။ လှေပွဲတွင် ကြိတ်ကြိတ်တိုးနေသလို မကြည့်တတ်သူများက ဆိုင်များတွင် လာထိုင်နေကြသည်။ ပရိသတ်မှာ နှစ်ဘက်ကမ်းပြိုခမန်း ရှိနေသော်လည်း အခြားဆိုင်များတွင်လည်း လူတွေ့ရသည်ကို ထောက်၍ အညာဒေသတစ်ဝန်းမှပင် လာကြပုံ ရ၏ ။

နေ့ခင်းတစ်ချိန် လူပါး၍ သွားကြည့်သောအခါ ရွှေနန်းရှင်နှင့် မိဖုရားကြီး စန္ဒာဒေဝီတို့ ပြန်လည်ကြွချီသွားပြီ ဖြစ်သည်။ သူ တစ်ပဟိုရ်ခန့်ကြာအောင် ကြည့်ရှု၍ ပြန်လာသောအခါ ဆိုင်တွင် မြင်ရသည့် မြင်ကွင်းကို ဘဝင်မကျ ဖြစ်သွားရ၏ ။ သွေးသောက် ကျော်ထင်သည် သမီးဖြစ်သူ အကြော်ကြော်နေသည့်ရှေ့တွင် ဝင်ထိုင်၍ စကားပြောနေသည်။ ခင်လတ်က မျက်နှာအိုအိုနှင့် မုန့်ဆီကြော်ကိုသာ ထိုးခြစ်နေ၏ ။ သားတော်မောင်မှာလည်း မကျေနပ်သည့်ဟန်ဖြင့် မျက်နှာခပ်ညိုညို။

မယ်စန်းသည် စိုးရိမ်ပူပန်စွာ တစ်ချက်တစ်ချက် လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့ရ၏ ။ သူ့ကို မြင်လျင် အားတက်သွားကြသည်။ ဦးအံ့က မုန့်ဆီကြော်ယူရန် သွားရာ ကျော်ထင်မှာ ခပ်တည်တည်။ သမီးကလည်း ဘာမှ မပြော။ ကျော်ထင်၏ လှေထိုးသားများမှာ ကြည့်နေကြ၏ ။ ခဏအကြာ ကျော်ထင်၏ အသံ ထွက်လာသည်။

"ရွာအမည်လေး မေးတာကိုပဲ တွန့်တိုရန်ကော နှမရယ်"

ခင်လတ် နှုတ်ခမ်းစူလိုက်သည်ကို တွေ့ရ၏ ။ ဦးအံ့ မနေသာတော့ပြီဖြစ်၍

"တို့က ကံသုံးဆင့် တောင်သုံးဆင့်အရပ်ကကွဲ့၊ မောင်ရင်က ဘာသိချင်လို့လဲ"

ကျော်ထင် လှည့်လာသည်။

"ဝေးသားပဲ၊ အလည်လာမလို့ မေးတာပါ အဘ"

ကျော်ထင်၏ အခေါ်ကို မသိကျိုးကျွံပြုလျက်

"သြော်၊ လုံမလေးက ခေါ်ထားလို့လား"

"မခေါ်ပါဘူး.. မခေါ်ဘူး"

ခင်လတ်က ပြန်ဖြေလျင် ကျော်ထင်က

"မဖိတ်လည်း လာလို့ရတယ် မဟုတ်လား"

ဟု သူ့ကို ဆိုလာသည်။ ထိုစကားမှာ ဘောင်ကျော်လာပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူက သည်းခံ၍

"ရပါတယ် မောင်၊ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးက မလိုလားရင် ဘယ်ကာလသားမှ မလာကြတာတော့ တို့မြန်မာ့ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှုပဲကွဲ့"

ကျော်ထင်က ပြုံးစေ့စေ့နှင့်

"အခု မလိုလားပေမယ့် နောက်ကျ မောင်ကြီး မောင်ကြီးနဲ့ မောင်ကြီးချင်း ထပ်နေမှာပါ"

ဦးအံ့ ပြန်ပြောမည် ပြုစဉ်

"မင်းစကား လွန်နေပြီ သွေးသောက်"

ဟူသည့် အသံကို ကြားရ၏ ။ လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသည့် လူတစ်ယောက်ကို တွေ့ရသည်။ လူငယ်လေးနှင့် အတူထိုင်တတ်သည့် အဖော်ဖြစ်သည်။

"မင်းက ဘယ်သူလဲ"

ကျော်ထင်က ခက်ထန်ထန် မေးလျင် ထိုသူက

"ကျုပ် မြောက်ကျီရပ်ခေါင်း နန္ဒဗလကျော်သူ သား"

"ရပ်ခေါင်းမင်း သားက ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ"

"အကြော်လာစားတာ သွေးသောက်၊ သွေးသောက်ပုံစံက အဓမ္မ နှောင့်ယှက်နေသလို ဖြစ်နေတယ်"

"ကျုပ်က နှောင့်ယှက်နေတာ မဟုတ်ဘူး ကိုရင်"

ဦးအံ့က ဝင်၍

"ကဲ.. ကဲ၊ အချင်းမများကြပါနဲ့တော့။ မောင်ရင်လည်း စားပွဲမှာ ပြန်ထိုင်ပါ။ ရပ်ခေါင်းမင်းသား မောင်ရင်လေးလည်း ဟိုဘက်စားပွဲကို ကြွပါ။ ဘာစားမလဲ.. မုန့်ဆီကြော်ပဲလား"

ကျော်ထင်က ထိုင်ရာမထဘဲ

"ကျုပ်က သူငယ်မကို အမှန် မေတ္တာရှိလို့ ကြောင်းလမ်းမလို့ပါ အဘ"

"လုံမလေး ကြည့်ရတာ မောင့်ကို စိတ်ဝင်စားဟန် မတူဘူး။ ပြီးတော့ သမီးက ငယ်ပါသေးတယ်။ အိမ်ထောင်ချပေးဖို့ စိတ်မကူးသေးပါဘူး"

"မငယ်တော့ဘူးဗျ၊ ဒီအရွယ်ဆို ယူလို့ရနေပြီ။ နန်းတော်ထဲမှာဆို.."

"ဒါ နန်းတော်မဟုတ်ဘူး မောင်ရင်။ ကျုပ် အကြော်တဲ၊ မောင့်စကားတွေက နားလည်မှုမရှိသလို ဖြစ်နေပြီ"

ကျော်ထင်က ထ ရပ်သည်။

"ကျုပ်က ဘာနားလည်မှုမရှိလို့လဲ"

"သွေးသောက်က သမီးရှင်ကို ရိုင်းပျနေတာ အမှန်ပဲ"

ရပ်ခေါင်းမင်းသားက ထိုင်မည်ပြုပြီးမှ မထိုင်သေးဘဲ လှမ်းပြောလိုက်၏ ။ ကျော်ထင် ရှူးရှူးရှားရှား ဖြစ်သွားသည်။

"မင်း မဆိုင်တာကို ဝင်မပြောနဲ့၊ နာချင်လို့လား"

"ဒီမှာ အချင်းမများကြပါနဲ့ မောင်ရင်တို့၊ သွေးသောက် ကျော်ထင်ကလည်း မာန်လျှော့ပါ။ ဦးလေးက အကောင်းပြောတာပါ"

"ကျုပ်ကို အမိန့်လာမပေးနဲ့ဗျ"

ကျော်ထင် ရှက်ရမ်းရမ်းနေပြီ ဖြစ်၏ ။ မြောက်ကျီရပ်ခေါင်း သားထံ လျှောက်သွားမည် ပြုစဉ် ဦးအံ့က ဖမ်းဆွဲလိုက်ပြီး

"ဒီမှာမောင်ရင်၊ မင်းတင် စစ်မှုထမ်းဖူးတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါလည်း မဟာဓမ္မရာဇာ ဓိပတိမင်းတရားကြီး လက်ထက်တော်အခါက လှေသင်းမှူးပဲ။ မင်း သည်လို မောက်မာနေရင် ဘေးတွေ့တော့မယ်"

"သူပြောတာ အမှန်ပဲ သွေးသောက်"

နောက်ထပ် လူနှစ်ယောက် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဝင်လာကြသည်။ တစ်ဦးမှာ ဆံပင်ချထားသည့် လူငယ်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ဦးမှာ ကျော်ထင်၏ ဗိုလ်မင်း ဂါမဏိကြီး ဖြစ်၏ ။

"လာပြန်ပြီ နောက်တစ်ယောက်၊ တယ်ရှုပ်ကြပါလား။ မင်းကရော ဘယ်သူလဲ"

"ငကျော်ထင်"

နောက်မှ ဂါမဏိကြီးက ခေါ်လိုက်သဖြင့် ကျော်ထင် မကျေမနပ် ထူး၏ ။

"ဘုရား"

"အဲဒါ မင်းထင်နော်ရထာ ပဲ"

ကျော်ထင် အံ့သြဟန်ဖြင့် လူငယ်ကို ကြည့်သည်။ လူငယ်က ကျော်ထင်ကို ကျော်သွားပြီး အဖော်ဖြစ်သူထံ သွားထိုင်လိုက်၏ ။

"မင်းထင်နော်ရထာ ဆိုတာ အရှေ့ဝင်းတော်မှူး လက်ျာဘီလူး လား"

ကျော်ထင်က ပြန်မေးသည်။ ထရပ်မည် ပြင်နေသည့် လှေတော်သားများ ထိုင်ရမလို ထရမလို ဖြစ်နေကြ၏ ။

"ဟုတ်တယ်၊ လက်ျာဘီလူး။ မင်း ပြဿနာဖြစ်နေတယ် ဆိုပြီး ငါ့ကို လာခေါ်လို့ လိုက်လာရတာ။ မင်း အတော်ဆိုးသွမ်းနေပါလား"

"ကျွန်တော်.. ကျွန်တော် ဆိုးသွမ်းတာမဟုတ်"

လက်ျာဘီလူးက လှမ်းပြောသည်။

"အစ်ကို့လူက မွှန်နေတာ။ ခေါ်သွားပြီး တစ်ရက်လောက် တုံးဖိလိုက်ရင် ငြိမ်သွားမှာ"

"မှန်ပါ့ ဗိုလ်မင်း၊ ကျုပ် ဒဏ်ထားလိုက်ပါ့မယ်။ သူ အရင်က ဒီလို မဟုတ်ဘူး"

"ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်"

ဆို၍ ခင်လတ်ကို ကြည့်သည်။ အံ့သြနေသည့် သူငယ်မကို

"မုန့်ဆီကြော် အဖြူ အနီ ထုံးစံအတိုင်းပဲ၊ ထန်းလျက်ရည်များများလေး"

ဟု တစ်ဆက်တည်း မှာ၏ ။ ဖိုးခွေးကတော့ အလွန်ဝမ်းသာနေပုံ ဖုံးမရ ဖိမရ ပေါ်လွင်နေသည်။ ဦးအံ့က မင်းထင်နော်ရထာ ဆိုသည့် လူငယ်ကို မင်သက်စွာ ကြည့်နေသည်။ မယ်စန်းက

"ဟဲ့.. သမီး လုပ်လေ၊ ဗိုလ်မင်းကြီးတွေ စောင့်နေရတာကို"

ဆိုမှ တစ်ဒင်္ဂ ရပ်တန့်နေသည့် အကြော်ဆိုင်လေးက လှုပ်ရှား သက်ဝင်လာသည်။ ဂါမဏိကြီးက တစ်ခုခု ကပ်ပြောလိုက်၍ ကျော်ထင်သည် လူငယ်၏ စားပွဲရှေ့ ရောက်လာပြီး ဒူးထောက် လက်ထောက်လျက်

"ကျွန်တော်မျိုး မိုက်မဲမိရင် ခွင့်လွှတ်ပါ အရှင်"

"ငါ့ကို တောင်းပန်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဟိုဦးကြီးကို တောင်းပန်ရမှာ။ မင်း ငါ့အပေါ် အပြစ်ပြုထားတာ မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် မင်းတရားကြီး တပ်တွေကိုတော့ သိက္ခာကျဆင်းစေခဲ့ပြီ မောင်မင်း။ အစ်ကို ဂါမဏိကြီးက ထိုက်သင့်တဲ့ ပြစ်ဒဏ် ပေးလိုက်ပါ"

"စိတ်ချပါ ရောင်းရင်း၊ နောင် ဒီလို မဖြစ်စေရပါဘူး။ လာခေါ်တာရော၊ သည်းခံတာရော ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ညီနောင်"

ဆို၍ ဂါမဏိကြီးက သူ့လူဘက် လှည့်ကာ

"ကျော်ထင်၊ ဦးကြီးနဲ့ နှမငယ်ကို တောင်းပန်။ ပြီးတာနဲ့ မင်းတို့အကုန် လိုက်ခဲ့။ ဒီနေ့ မင်းတို့ ကံအတော်ကောင်းကြတယ်မှတ်၊ တခြားသူသာဆို ဇက်ပြုတ်ပြီ"

ကျော်ထင်က ဦးအံ့ကို အနူးအညွတ် တောင်းပန်၍ ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားကြသည်။ လူငယ်ရှိရာသို့လည်း လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်ဖြင့် ဦးညွတ်ရမလို အလေးပြုရမလို ဖြစ်နေကြသေးသည်။ ဖိုးခွေးကတော့ တစ်ဖက်လှည့်၍ တခိခိ ကြိတ်ရယ်နေ၏ ။ လူငယ်သည် ကျော်ထင်တို့ကို မသိကျိုးကျွံပြုကာ အဖော်နှင့်သာ စကားပြောနေတော့သည်။

ဦးအံ့သည် မရဲတရဲနှင့် ထိုဝိုင်းသို့ ချည်းကပ်သွားရာ အခြားဝိုင်းများက သူတို့ကို မသိမသာနှင့် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေကြ၏ ။ အထူးသဖြင့် အရှေ့ဝင်းတော်မှူး ဆိုသူ လူငယ်ကို မယုံကြည်နိုင်ကြဟန်ဖြင့် ဝိုင်းကြည့်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

"ငါ့တူ ဦးကြီး တစ်ခုလောက် မေးချင်လို့"

လူငယ်က မော့ကြည့်ပြီး နေရာပေးသည်။

"ဟုတ်ကဲ့"

ဦးအံ့က ဝင်မထိုင်သေးဘဲ

"ခုနက ပြောကြတာ အမှန်ပဲလားကွဲ့"

"ဟုတ်ကဲ့"

"ငါ့တူက တကယ် အရှေ့ဝင်းမှူးကြီးလား"

"ဟုတ်ပါတယ် ဦးမင်း၊ လက်ျာဘီလူး ဆိုတာ သူပါပဲ"

ဘေးမှ သူငယ်က ဝင်ဖြေလိုက်သည်။ ဦးအံ့ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားပြီး

"ဒီလောက် ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဝင်းမှူးဖြစ်နေတယ် ဆိုတော့ ရာဇသင်္ဂဟ များလားကွဲ့"

"မဟုတ်ပါဘူး ဦးကြီး၊ ကျွန်တော် မလည်အရပ်ကပါ"

"သြော်၊ သြော်.. ငါ့တူက ရုပ်ဖျက်လာတော့ ဦးတို့ မသိလို့ အမှားအယွင်းရှိရင် တောင်းပန်ပါတယ်ကွဲ့ နော်"

လူငယ် ရေနွေးသီးသွားသည်။ ထို့နောက် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ထ ရယ်၏ ။ သူ သီးနေသဖြင့် ဘေးမှ သူငယ်ကပဲ ဝင်ပြောပေးရပြန်သည်။

"သူက ရုပ်ဖျက်လာတာ မဟုတ်ဘူးဗျ။ နန်းတော်ထဲက ထွက်တာနဲ့ အမြဲ ဒီလိုပုံစံပဲ။ စစ်တိုက်လည်း ဒီပုံပဲ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ဒီပုံစံပဲ မြင်ဖူးတယ်"

"ဦးကြီး မိုးတိုးမတ်တပ်နဲ့ ထိုင်ပါလား"

ထိုအခါမှ ဦးအံ့က ထင်းခြမ်းတစ်ခြမ်းကို ဆွဲယူ၍ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ဆိုင်တွင် အရှေ့ဝင်းတော်မှူးအတွက် ထိုင်စရာ ခုံပင် မရှိ၍ အားတောင့်အားနာလည်း ဖြစ်သွား၏ ။ တစ်လုံးတည်းသော ခုံကလေး ယခုမှ ထ ယူပေး၍ ကောင်းပါ့မလားမသိ။

"သားရေ၊ ဖိုးခွေး၊ တဲထဲက ထိုင်ခုံလေး ဝင်းမှူးကြီးဖို့ ယူခဲ့ပေးပါဦး"

ဖိုးခွေးက ပြေးမည်ပြုသည်။ လူငယ်က

"နေ.. နေ၊ မယူနဲ့။ ဒီလို ထိုင်ရတာ အားရတယ်။ ခုံမြင့်ရင် စားရတာ အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်ဘူး"

ဦးအံ့ကမူ ငေးကြည့်နေရင်း

"ဒီအရွယ်မှာ ဒီရာထူး ရထားတယ်ဆိုတာ ပွဲအတော် ရလို့လား တူမောင်၊ အမေးအမြန်းထူလို့ စိတ်မဆိုးနဲ့နော် "

"မဟုတ်ပါဘူး။ မင်းတရားကြီးက သစ္စာရှိတယ် ထင်လို့ ယုံမှတ်တော်မူတာပါ။ ကျွန်တော့်ထက် ပွဲရတဲ့သူတွေ အများကြီး ရှိပါတယ်"

"ဦးလည်း တစ်ချိန်က မင်းမှုထမ်းပဲကွဲ့"

"ကျွန်တော် ကြားလိုက်တယ်။ လှေသင်းဝန် ဆိုလား"

"ဟုတ်တယ်၊ အဲဒါတောင် အမှုတော်ကို ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ ထမ်းရွက်ခဲ့လို့ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် တက်လာပြီး ၄၀ ကျော်မှ လှေသင်းမှူး ဖြစ်တာ"

"ကံ ပါပဲဗျာ၊ အရှေ့ဝင်းမှူးမို့ အထင်မကြီးပါနဲ့။ ဦးကြီးလောက် စွမ်းစွမ်းတမံ လုပ်ခဲ့တာ မရှိနိုင်ပါဘူး"

ဦးအံ့က ဖိုးခွေးကို တစ်ချက် ကြည့်မိသည်။ ဖိုးခွေးက နားလည်သည့်အလား ခေါင်းညိတ်ပြ၏ ။

"ဒါပေမယ့် အလောင်းမင်းတရား သူရဲတော်တွေထဲမှာတော့ လက်ျာဘီလူး ဆိုတဲ့ အမည်ကို ကြားဖူးနေတယ်ကွဲ့။ လူကိုသာ မသိတာ၊ လူတွေ ပြောကြတာတော့ အဆန်းပဲ။ ဒါ့ကြောင့်လည်း ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဘွဲ့ကြီး ရထားတာ မဟုတ်လား"

လူငယ်က ငြင်းမည်ပြုစဉ် အဖော်ဖြစ်သူက

"ဟုတ်တယ်၊ အဖေကဆို ရွှေနန်းရှင် သူရဲကောင်းတွေထဲမှာ တကယ့် သူရဲကောင်း အစစ်က ၂ ယောက် ၃ ယောက်အပြင် ပိုမရှိဘူး တဲ့။ အဲဒီထဲမှာ မောင်စံလည်း ပါတယ် လို့ မကြာခဏ တဖွဖွ ပြောတတ်တယ် ဦးမင်း"

"ဟာ.. မဟုတ်တာ၊ ကျွန်တော် ဒီလောက် မဟုတ်ပါဘူး။ သက်သက် လူအထင်ကြီးအောင် ကိုတောရာ"

"အထင်ကြီးအောင် မဟုတ်ဘူး၊ တကယ်ပြောနေတာ။ ကျုပ်တို့ အရပ်ထဲမှာ မင့် နတ်ရုပ်တောင် ရှိတယ်။ ပြောလို့မကောင်းလို့ မပြောတာ၊ တချို့က မင်းကို အဲလောက် ယုံကြည်တာဟ"

"နတ်ရုပ်.. ဟုတ်လား။ ကျွန်တော်မှ မသေသေးဘဲ"

"အေး.. ဒါပေမယ့် မင်းက တို့အရပ်ကို လာစောင့်ရှောက်နေတာ မဟုတ်လား။ ဘီလူးစောင့်တာထက်တောင် လုံလွန်းလို့ တဲ့။ လူတွေက ပြောကြတယ်။ ရာဇဝတ်မှု မရှိသလောက် နည်းသွားတယ်။ တချို့ကတော့ မကြိုက်ကြဘူးပေါ့"

ဦးအံ့က ဖြတ်၍

"ဟုတ်ပါတယ် မောင်ရင်၊ ဦးကြီး အကဲခတ်မိသလောက်တော့ မောင်က လူတော် လူကောင်းလေးပါ။ အစွမ်းအစ ဘုန်းလက်ရုံးလည်း အင်မတန်ကြီးတယ် ကြားဖူးတာ။ အဲဒီလိုလူက ဦးကြီးတို့ ဆိုင်လေးမှာ ထိုင်စားနေတယ် ဆိုတော့ မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်မိလို့"

"ဦးကြီးသမီး လက်ရာကလည်း ကျွန်တော် ငယ်ငယ်က စားခဲ့ဖူးတဲ့ အဘွားလက်ရာနဲ့ တစ်ထပ်တည်းကို၊ အဘွားဝင်စားတယ်တောင် ထင်ရတယ်။ စေတနာပါတော့ ရွာကို သတိရတိုင်း လာစားဖြစ်နေတာပါ။ ဒီနေ့ နောက်ဆုံးပဲ မဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ်မောင်၊ မနက်ဖြန် ပြန်ကြမယ်"

"ညီမောင် စားချင်ရင် ဦးမင်းတို့ကို နေပြည်တော် ခေါ်ထားပါလား"

"ဟာ.. ဘာပြောတာလဲ။ ကျွန်တော့်တစ်ယောက်စာတောင် မလောက်လို့ ခြိုးခြံနေရတာ သိရဲ့သားနဲ့"

ဦးအံ့က ပြုံးလိုက်သည်။

"အရှေ့ဝင်းမှူး လစာတောင် မလောက်အောင် သုံးသလားကွဲ့"

"မဟုတ်ဘူး ဦးမင်း၊ သူက ရွာမှာ ကျောင်းဆောက်နေတာ။ လတိုင်းလိုလို လှမ်းပို့ပြီး ရသလောက် ဆောက်နေတယ်။ နောက်ဆိုတာ မသေချာလို့ တဲ့"

"အိမ်း.. အိမ်း၊ သာဓုကွယ် သာဓု၊ ကောင်းတယ်။ စစ်သည်သူရဲ ပီသပါပေတယ်"

ဟု ဆို၍ မယောင်မလည်ဖြင့် ရေနွေးအိုးလာချရင်း လက်ျာဘီလူးကို စူးစမ်းနေသည့် သားတော်မောင် ဖိုးခွေးအား ကြည့်လိုက်ရာ ဖိုးခွေးကလည်း ဖခင်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး ကြည်လင်စွာ ပြုံးပြလိုက်လေသည်။

*ပြီးပါပြီ*

Written by သင်္ခရာဇာ

End date: November 11, 2021