Translate

ပုံမှန်ပျော့ကွက်

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်း 1941 မှာ ဂျပန်တွေက ပုလဲဆိပ်ကမ်းကို မကြေညာဘဲ ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်ပါတယ်။ ဒါကို အမေရိကန်တွေက မကျေနပ်လို့ လက်တုံ့ပြန်ဖို့ စီစဉ်ကြတယ်။ ပုလဲဆိပ်ကမ်းကို ဗုံးကြဲရာမှာ အဓိက တာဝန်ရှိတဲ့ အမိန့်ပေးသူ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ယာမာမိုတို ကို လုပ်ကြံဖို့ အစီအစဉ်တွေ ဆွဲကြတယ်။

ယာမာမိုတိုအကြောင်းကို စုံစမ်းကြည့်တဲ့အခါ အလွန် စည်းကမ်းကောင်းပြီး အချိန်တိကျတာကို သိခဲ့ရတယ်။ ဒါနဲ့ အဲဒါကိုပဲ ပျော့ကွက်အဖြစ် သုံးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတယ်။
ယာမာမိုတိုဟာ သွားနေကျအတိုင်း နာရီ မိနစ် အတိအကျမှာ စစ်လေယာဉ်ကြီးနဲ့ ခရီးထွက်လာတယ်။ အခြံအရံ တိုက်လေယာဉ်တွေလည်း ပါတယ်။ သူလာမယ့်အချိန်ကို သိထားတဲ့ အမေရိကန်တွေက လမ်းမှာ ဖြတ်တိုက်ဖို့ ခရီးအကွာအဝေး၊ ရောက်ရှိမယ့်အချိန်တွေကို အတိအကျတွက်ပြီး ပျံသန်းလာတယ်။
စစ်ဆင်ရေးအချိန်မှာ အမေရိကန် တိုက်လေယာဉ်တွေဟာ တိမ်တိုက်ထဲ ဝင်ပုန်းနေလိုက်ကြတယ်။ သတ်မှတ်ထားတဲ့အချိန် အတိအကျမှာ တိမ်အုပ်ထဲက ထွက်လိုက်တော့ ဂျပန်ရှေ့ပြေး ကင်းထောက်လေယာဉ်တွေက ကျော်သွားပြီး ယာမာမိုတို လိုက်ပါလာတဲ့ စစ်လေယာဉ်ကြီးနဲ့ ဘွားခနဲ ရင်ဆိုင်တိုးပါတော့တယ်။ အမေရိကန် တိုက်လေယာဉ်တွေဟာ စစ်လေယာဉ်ကြီးကို ပစ်ချပြီး တစ်ခါတည်း မောင်းပြေးသွားပါတော့တယ်။
အချိန်ကို အတိအကျ လေးစားလိုက်နာတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး ယာမာမိုတိုဟာ သူ့စည်းကမ်းကြီးမှုကို အသုံးချခံလိုက်ရပြီး ကျဆုံးသွားခဲ့ရတယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ပွေးတွေဟာ မြေကြီးထဲမှာ တွင်းတူးပြီး နေတယ်။ သူတို့ အစာရှာချိန်၊ လမ်းသစ်ဖောက်ချိန်ဟာ ဇယားဆွဲထားသလို အတိအကျ ရှိတယ်။ နေထွက်ပွေးဟာ မနက် ၆ နာရီဝန်းကျင်မှာ အစာရှာတယ်။ အဲဒါကို ပွေးစုံ့တယ်လို့ ခေါ်ပါတယ်။ ပြီးရင် ၆ နာရီခြား တစ်ခါ စုံ့တယ် (အစာရှာတယ်)။ မနက် ၆ နာရီ စုံ့တဲ့ပွေးဟာ နေ့လယ် ၁၂ နာရီမှာ တစ်ကြိမ်၊ ညနေ ၆ နာရီမှာ တစ်ကြိမ် စုံ့တယ်။
ဒီလိုပဲ နေထန်းတစ်ဖျားပွေးဟာလည်း မနက် ၈ နာရီမှာ စုံ့တယ်။ ပြီးရင် နေ့လယ် ၂ နာရီ နဲ့ ည ၈ နာရီမှာ ထပ်စုံ့မယ်။ ဆွမ်းခံပြန်ချိန်ပွေးဟာ နံနက် ၁၀ နာရီဝန်းကျင် စုံ့တယ်။ နေထွက်ပွေးဟာ နေ့တိုင်း မနက် ၆ နာရီမှာ စုံ့သလို ဆွမ်းခံပြန်ချိန် ပွေးဟာလည်း နေ့တိုင်း ဆယ်နာရီခန့်မှာ အစာရှာလေ့ရှိတယ်။
ဒါကို သိထားတဲ့ ပွေးထိုးသမားတွေက ပွေးစုံ့ပုံ (ပွေးကျစ်စာပုံ/ ပွေးတွင်းဝ) တွေကို လိုက်ကြည့်ထားပြီး ဒီပွေးက ဘယ်အချိန်မှာ စုံ့လဲ ဆိုတာ မှတ်သားထားလေ့ရှိတယ်။ ပြီးရင် ပွေးထိုးမယ့်နေ့မှာ အစဉ်လိုက်အတိုင်း ၆ နာရီကောင်၊ ၈ နာရီကောင်၊ ၁၀ နာရီကောင်၊ ၁၂၊ ၂၊ ၄၊ ၆ အစဉ်လိုက် ထိုးသွားတယ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ယုန်တွေလည်း ဒီလိုပဲ။ သူတို့ မြေတွင်းကနေ အစာရှာတဲ့ လမ်းလေးတွေ လုပ်ထားတတ်တယ်။ ယာတောထဲမှာ အပင်လေးတွေကို သူတို့ တစ်ကောင်စာ သွားနိုင်ရုံ အောက်ခြေတွေ ကိုက်ထားပြီး လှိုဏ်ဂူလေးလို လမ်းကြောင်းဖောက်ထားလေ့ရှိတယ်။ ဒါကို တောသမားတွေက ကိုက်လမ်း လို့ ခေါ်တယ်။ အဲဒီကိုက်လမ်းအတိုင်းသာ ပိုက်ထောင်ရင် သွားနေကျ ယုန်ကို မိတော့တာပဲ။
တောကြောင်တွေ ခွေးအတွေလည်း အစာရှာတဲ့ လမ်းကြောင်းကို ခြေရာကြည့်ပြီး သုတ်ကိုင်းထောင်လို့ရတယ်။ ဆယ်လ်မွန်ငါးတွေဟာ သားပေါက်ချိန်ရောက်ရင် စားကျက် ပင်လယ်ကနေ သူတို့ ဇာတိကို ပြန်ကြတယ်။ မြစ်ကို ဆန်ရတယ်၊ ရေတံခွန်ကို ကူးတက်ရတယ်။ ဒါကို သိထားတဲ့ လူတွေ၊ စပါးကြီးမြွေတွေ၊ ဝက်ဝံတွေဟာ ဆယ်လမွန်ငါး ဥချိန်ရောက်ရင် ရေတံခွန်၊ ချောင်းကျဉ်း စတဲ့ ဖမ်းနေကျနေရာတွေကနေ ပိုက်ချ၊ အိုက်ပက်၊ ဆီးဖမ်းစားကြတယ်။
ချိုးတွေမှာလည်း သူတို့သဘာဝအရ ပုံစံအတိအကျ ရှိတယ်။ ချိုးတွေဟာ အပင်ကြီးတစ်ပင်မှာ စုပြီး အုပ်လိုက် အိပ်တန်းတက်လေ့ရှိတယ်။ နွေရာသီမှာ တောင်လေနီကြမ်း တိုက်တာကြောင့် အပင်ရဲ့ မြောက်ဘက်ကိုင်းတွေမှာ အိပ်ကြတယ်။ မိုးရာသီမှာ မိုးက အဘက်ဘက်က ပက်တတ်လို့ အလယ်ကိုင်းတွေမှာ စုအိပ်တယ်။ ဆောင်းဆို မြောက်ပြန်လေကြောင့် တောင်ဘက်ကိုင်းတွေမှာ အိပ်တန်းတက်လေ့ရှိကြတယ်။ သဘာဝကပေးတဲ့ အသိပေါ့။
ချိုးထဲမှာမှ ချိုးနီပု တွေဟာ ကင်းသမားနှစ်ကောင် အမြဲထားအိပ်တယ်။ တစ်ခုခု အန္တရာယ်နဲ့ကြုံရင် ကင်းသမားတွေ မပျံဘဲ ဘယ်တော့မှ တစ်ကောင်မှ မပျံဘူး။ ကင်းသမား ၂ ကောင် ထ ပျံလို့ အန္တရာယ်ကင်းတော့မှ သူပျံတဲ့ လမ်းကြောင်းအတိုင်း တစ်အုပ်လုံး လိုက်ပျံထွက်ကြတယ်။
ဒါကို သိတဲ့ ချိုးရိုက်သမားတွေဟာ ဆောင်းရာသီဆို တစ်ယောက်က တောင်ဘက်က ခြောက်ပြီး တစ်ယောက်က မြောက်ဘက်က ပိုက်နဲ့ ရိုက်ချဖို့ စောင့်တယ်။ ကင်းသမား ၂ ကောင်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အန္တရာယ်ကင်းပြီထင်လို့ ထွက်လာတဲ့ ချိုးတွေကိုမှ အုပ်လိုက် ရိုက်ချတယ်။ လောဘကြီးပြီး ကင်းသမားချိူးတွေကို ရိုက်မိရင် ကျန်တဲ့အကောင်တွေက မိုးပေါ်ထောင်တက်ကုန်ကြရော။ ဒါ့ကြောင့် အခွင့်အရေးသမားတွေဟာ ဓလေ့ကို သိထားပြီး ပိုင်ကွက်ကို စောင့်ကြတာပေါ့။
အချိန်တိကျတာ ကောင်းပါတယ်။ လုပ်နေကျအတိုင်း အတိအကျ ဇယားချပြီး ပုံမှန်လုပ်တတ်တာ ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခွင့်အရေးသမား၊ အကြံသမားနဲ့ တွေ့တဲ့အခါ အဲဒါတွေဟာ ပျော့ကွက် ဟာကွက် နိုင်ကွက် ဖြစ်သွားတတ်ပါတယ်။ လူ ဆိုတာ အကောက်ကျစ်ဆုံး ဥာဏ်အများဆုံး သတ္တဝါပါ။ သွားနေကျလမ်းကြောင်း၊ အချိန်မှန်မှုနဲ့ ပုံမှန် လုပ်တတ်တဲ့ ဓလေ့စရိုက်ဟာ တစ်ချိန်ချိန်မှာ အသုံးချစရာ အားနည်းချက်လည်း ဖြစ်သွားနိုင်တယ် ဆိုတာ သတိထားမိစေချင်ပါတယ်။

Written by သင်္ခရာဇာ
End date: March 14, 2022


No comments:

Post a Comment

ဟံသာဝတီသို့ (ဇာတ်သိမ်း)

       သစ်ပင်အောက်တွင် ရသေ့ရူးကြီး တစ်ဦးသည် မြေပေါ် လေးထောင့်ကွက်များ၊ မျဥ်းကြောင်းများ ရေးခြစ်ရင်း နှုတ်မှလည်း အဆက်မပြတ် ရေရွတ်နေ၏ ။   ...