ရခိုင်ရိုးမ အဆင်းတွင် ရှိသော ရွာငယ်လေးတစ်ခု၊ ပြည်မြို့မှ လွန်ခဲ့ပြီး မွန်တို့နယ်နိမိတ်အတွင်း ကျရောက်နေ၍ နေထိုင်ကြသူများမှာလည်း မွန်၊ ကရင်၊ ကဒူး ဗမာ စသည့် တိုင်းရင်းသားများ ရောယှက်နေသည့်ရွာ။ ယင်းရွာသို့ ရွှေဘိုမှ ဆင်းလာကြသည့် မြန်မာတပ်တစ်ခုက သစ္စာတော်ပေးရန် ရောက်ရှိလာတော့မည်ဟု သတင်းများ ထွက်ပေါ်လာသည့်အခါ...
သံပျင်၊ သူကြီးနှင့် ခေါင်းမင်းများ စုဝေးတိုင်ပင်ကြပြီးနောက် မွန်ကိုသာ သစ္စာခံမည်၊ သူပုန်ဖြစ်သော မြန်မာတို့ သိမ်းပိုက်မှုကို မခံလို၊ သစ္စာပေးခြင်းကို ပရိယာယ်ပြု၍ ရောက်လာသူများအား ဖမ်းဆီးကာ မွန်အကြီးအကဲများထံ ပို့ဆက်မည်၊ ရွာကိုလည်း အလုံအခြုံ ပြုလျက် မွန်စစ်သည်များ စောင့်ရှောက်ရန် အပ်မည်ဟု သဘောတူညီလိုက်ကြသည်။
ရွာသူရွာသားများမှာ ပြုရမည့်အရေးအတွက် တက်ကြွနေကြ၏ ။ ရောက်ရှိလာတော့မည့် မြန်မာများ၏ သတင်းကို စုံစမ်းကြ၏ ။ မုဆိုးဘိုသားများသည် သစ္စာပေးရန် လာသည်ကို မခံဘဲ ပရိယာယ်ပြုကာ ကောက်ကျစ်စွာ တိုက်ခိုက်ခဲ့ဖူးကြောင်း၊ ထို့ကြောင့် မိမိတို့သည်လည်း သူတို့နည်းတူ ပြန်လည်တုံ့ပြန်ကြမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားကြ၏ ။
အနီးအပါး သုံးရွာပေါင်းကာ ရွာတွင်း၌ အင်အားဖြည့်ထားလိုက်ကြပြီးလျင် ရွာကို စည်းရိုးကာကြ၏ ။ အရေးပေါ်တပ်များ ဖွဲ့စည်းကြ၏ ။ လက်နက်ခဲယမ်းများ ရှာဖြွေပင်ဆင်ကြကုန်၏ ။ ဒူးလေး မြားတံ လှံ စသည်တို့ကို မိန်းမများပါ ကူညီလုပ်ဆောင်ကြလေသည်။
ဘုန်းကြီးကျောင်းသား အများအပြား ပါဝင်သော လူငယ်အဖွဲ့ကို ကာလသားခေါင်း စောစေး ဦးဆောင်ပြီး ထက်မြက်သွက်လက်သော အမျိုးသမီးငယ်များကို ရှင်မင်းအေး ဟူသော ပွဲကျောင်းအရည်း သမီးငယ်က ခေါင်းဆောင်ရ၏ ။ စောစေးသည် သိုင်းပညာ အတော်ဆုံး ဖြစ်သလို ရှင်မင်းအေးသည်လည်း ယောက်ျားသားများနှင့် ဒိုးတူပေါင်ဖက် ယှဉ်ပြိုင်လုပ်ကိုင်နိုင်စွမ်း ရှိသူဖြစ်သည်။
မြန်မာတပ်များသည် သတ်မှတ်ထားသည့် ရက်ထက် တစ်ရက်နောက်ကျပြီးမှ ရောက်လာကြသည်။ ဗိုလ်မှူး မင်းထင်နော်ရထာ၊ ဗိုလ်မှူး လက်ဝဲကြံသိုင်း၊ ဗိုလ်မှူး ပင်လယ်ဂါမဏိတို့ ဦးဆောင်လာသော တပ်တစ်တပ် ဖြစ်၏ ။ အခြားအဆင့် ဗိုလ်များလည်း ဆယ်ဦးခန့် ပါမည် ဆိုသည်။ ဟင်္သာတနယ် တစ်ဝိုက်အထိ အစွန်အဖျား ကျေးရွာများအားလုံးကို သစ္စာပေးရန် ဖြစ်လေသည်။
လူကြီးများ၏ ရှေးဦးအစီအစဉ်တွင် မပါဝင်သေးသော လူငယ်များက တောင်ယာလုပ်ဟန်၊ ကောက်စိုက်ကြဟန် ပြုကာ ရောက်လာကြမည့် စစ်သည်အင်အားကို လေ့လာရန် လမ်းမှ ကြိုတင် စောင့်နေကြသည်။ မြန်မာတပ်များသည် ရဲတံခွန်များ၊ အောင်လံများ လွှင့်ကာ တသီတတန်းကြီး စီတန်းလာကြ၏ ။
ရွာမရောက်မီ လယ်ကွင်းများထဲမှ စောင့်နေသော မိန်းမသူအုပ်သည်လည်းကောင်း၊ ယာများတွင် ထွန်ယက် ပေါင်းနုတ်ရင်း အကဲခတ်နေကြသော ကာလသားများသည်လည်းကောင်း မြန်မာတပ် လူအင်အား မနည်းလှကြောင်း သတိပြုမိကြ၏ ။ စစ်သည် နှစ်ရာကျော်တွင် မြင်း ၅၀ ခန့် ပါပြီး သေနတ် အနည်းငယ်၊ ဓားကိုင် လှံကိုင် အများစုနှင့် အချို့မှာ တုတ်ရှည်များ ကိုင်ဆောင်ထားကြ၍ အံ့သြမိကြသည်။
ကောက်စိုက်နေရင်း ပက္ကလာအောက်မှ ချောင်းနေသော ရှင်မင်းအေးက ဘေးမှ အဖော်အား
"ဟိုရှေ့ဆုံးက မြင်းသည် စီးလာတဲ့ မြင်းနီကြီးက ငါ့ဖို့ဟေ့။ သူတို့ကို ဖမ်းပြီးရင် အဲဒီမြင်းကို ငါကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မရစေရဘူး"
တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ် ကြိမ်းဝါးလိုက်ပေမင့် မာန်ပါသောကြောင့် ကောက်စိုက်ဖော်များ ပြုံးကြသည်။ ဘေးမှ ငယ်ပေါင်း မိလှောက်က ကျီစယ်လို၍
"ဒီလိုဆို မြင်းပေါ်က သူငယ်ကလေးကို ငါယူမယ်ဟေ့။ ဒင်းကို သုံ့ပန်းမအပ်ဘဲ အိမ်မှာ ကျွန်ပြုထားမယ်"
ခပ်အုပ်အုပ် ရယ်လိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် စောစေးနှင့် နောက်လိုက် သုံးဦးကတော့ ရဲတံခွန်များ၊ ဗိုလ်များ၊ မြင်းများကို ရေတွက်နေရင်း
"ဟေ့ကောင်တွေ၊ နင်တို့ သတိထားမိလား။ ဗိုလ်မှူး သုံးယောက် ပါမယ်ကြားတာ အခု နှစ်ယောက်ပဲ တွေ့တယ်။ ကျန်တာတွေက သာမန်ဗိုလ်တွေပဲ"
"ဟုတ်လာ အစ်ကို စောစေး၊ ငါတော့ တုတ်ရှည်တွေဘက် အာရုံရောက်နေလို့ သေချာ မသိလိုက်ဘူး။ မြန်မာဘုရင် တပ်သားတွေကလည်း ဖိနပ်မပါ လက်နက်မစုံမလင်နဲ့ အလွန်နုံချာလှပါကော"
"ဟုတ်တယ် ငမူး၊ ကိုရင် စောစေး မပြောခင်ကတည်းက သတိထားမိလိုက်တယ်။ ပြောင်ပြောင်ရောင်ရောင်နဲ့ မောက်ရှည် ကောင်းကောင်းတွေ ဆောင်းထားတာ နှစ်ဦးတည်း"
"ဘယ်နှကောင်ဖြစ်ဖြစ်ကွာ၊ အရေးကြီးတာက ဒီအကောင်တွေ အားလုံးကို ငါတို့ အနိုင်တိုက်ကြဖို့ပဲ။ လူကြီးတွေ နည်းနဲ့ အလုပ်မဖြစ်ရင်တောင် ငါတို့ကတော့ ဝိုင်းလုပ်ကြရမယ်။ အညံ့ခံလိုက်လို့ မဖြစ်ဘူး"
စောစေးက ချင့်ချင့်ချိန်ချိန်ဖြင့်
"ဒါပေမယ့် သူတို့ မြန်မာတွေက ငါတို့ မွန်ဗိုလ်မှူး စစ်ကဲတွေကို ဆက်တိုက် အနိုင်ယူလာတာနော်။ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်မှာ ကွေ့တွေလိုပဲတဲ့။ ငါတို့ သုံးရွာစုဟာ သင်းတို့ လူနှစ်ရာကျော်ကို နိုင်မယ့်ပုံ မမြင်ရင် လူကြီးတွေက သစ္စာရေကို ဟန်ပြပဲ သောက်ပြီး လွှတ်ပေးလိုက်လိမ့်မယ်။ ဒီကနေ့ည ငါတို့ ဘာလုပ်သင့်သလဲ အဖြေထွက်မှာပေါ့ကွာ"
လူတန်းကြီး၏ နောက်ဆုံးတွင် ရှိသော ဝါးလုံးချွန်များ ထိုးထိုးထောင်ထောင်နှင့် လူတစ်စုက သူတို့ကို ကျော်လွန်သွားကြပြီ ဖြစ်သည်။ သေနတ်သမားများနှင့် မြင်းသည်များကို သတိပြုကြရမည်ဟု သူတို့ ယူဆရ၏ ။ အထူးသဖြင့် ဗိုလ်မှူးများသည် သေနတ်သမားများ၏ အနောက်၊ မြင်းများ၏ အလယ်မှ လိုက်၏ ။ ရှေ့တွင် ဓားလွတ်ကိုင်၊ နောက်၌ လှံစွဲသူရဲများစွာ ပါသည်။
လူတန်းသည်လည်း စုစုစည်းစည်း အုပ်အုပ်ခဲခဲ သွားလာခြင်းမျိုး မဟုတ်ဘဲ တစ်ဦးချင်း တန်းစီ လျှောက်ကြသဖြင့် ချီနေစဉ် လုပ်ကြံရန်မှာ ထိရောက်လှမည်မဟုတ်။ လယ်ထဲမှ တက်လာသည့် ကောက်စိုက်သမများသည် သူတို့ရှိရာ ဦးတည်လာနေပြီး ရှေ့ဆုံးမှ ရှင်မင်းအေးက မပြန်သေးဘူးလားဟု လှမ်းမေးနေသည်။
"ချက်ချင်း လုပ်ငန်းသိမ်းပြန်ကြရင် မသင်္ကာဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ ငါတို့ ဒီမှာပဲ လူစုပြီး တိုင်ပင်ရင်း အချိန်ကို စောင့်တာပေါ့"
ထိုအချိန်တွင် မြန်မာတပ်များ၏ ရှေ့ဆုံးမှ သွားနေသော မြင်းနီကြီးက နောက်ဆုံးလူများအထိ ရပ်စောင့်နေပြီး မြင်းစီးသူက ဆောင်ဓားထမ်းကာ လျှောက်လာသူ တစ်ဦးအား
"ဟေ့.. ငအောင်မော်၊ တို့တပ်တွေ ရွာပြင်မှာ ချမယ်။ ကြည့်ရတာ သူတို့ရွာမှာ လင့်တွေ ကင်းတွေ ရှိနိုင်တယ်။ မြင်းတွေကို တကွဲတပြား မချည်ဘဲ စုစုစည်းစည်း ထားပြီး မြင်းသည်တွေ အနီးအနားမှာပဲ နေကြဖို့ ဆော်သြချေ"
သွေးသောက်ကြီး အော်မော် ရှေ့သို့ ခပ်သုတ်သုတ် တက်သွားသည်။ တုတ်ရှည်ကို ပခုံးပေါ် မှေးကိုင်ထားသော ငသူရိန်သည် သူ့တပ်မှူးအနား တိုးလာပြီး
"တပ်မှူး ဘာကို မြင်လို့လဲ"
"ခုနက လူတွေ နေပူကျဲကျဲထိ ထွန်မချ ပျိုးမချဘဲ ဇွဲကောင်းလွန်းလို့ စိတ်ဓာတ်အင်အား ရှိသူတွေ ဖြစ်မယ်ဆိုပြီး သတိနည်းနည်း ကပ်ထားတာ ငသူရိန်"
"ကရင်တွေက အလုပ်အလွန်လုပ် ဆိုပဲ"
"မင်း သေချာမကြည့်လို့ပါ။ တကယ်လုပ်နေတာနဲ့လည်း မတူဘူး၊ ဝေးဝေးလံလံ သွားလုပ်နေတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဒါ့ကြောင့် ငါ သံသယ ရှိတယ်"
"ရှင်းပါပြီ တပ်မှူး၊ လူတွေ သတိ ဝီရိယ ရှိဖို့ ကျွန်တော့်တာဝန် ထားပါ"
"ကောင်းပြီ၊ ငါတို့ ရွာတွင်း ဝင်နေချိန် အပြင်က တပ်တွေအတွက် စိတ်ချရပါစေ။ အရေးအကြောင်းရှိရင် ငခေါင်းဖြူကို ဦးဆောင်ခိုင်းပြီး ဝင်၊ မညှာနဲ့။ ငါက တန်ပြီ ဆိုမှ ရပ်ရမယ်"
"စိတ်ချပါတပ်မှူး"
တပ်မှူး လက်ျာဘီလူးက မြင်းစုရှိရာသို့ ပြန်တက်သွားပြီး ဗိုလ်မှူးနှစ်ဦးကို သတိပေး၏ ။
"ဗိုလ်မင်းတို့ ရွာထဲမှာ စတည်းချမယ် ဆိုရင် တစ်အိမ်ကို တပ်သား သုံးလေးငါးယောက်လောက် စုနေခိုင်းပါ။ အစားအသောက် ညရေးညတာ ဆင်ခြင်ခိုင်းပါ။ သတိဝီရိယနဲ့ နေကြဖို့ တပ်လှန့်ထားကြပါ"
လက်ျာဘီလူး လွန်သွားလျင် လက်ဝဲကြံသိုင်း နှာခေါင်းရှုံ့သည်ကို ပင်လယ်ဂါမဏိကြီး မြင်လိုက်သည်။
"သတိထားတာတော့ မမှားပါဘူး ဗိုလ်မင်း"
"ကိုရင့်လူ ပိုလွန်းသလား လို့ပါ"
"သူက ရွာပြင်မှာ တပ်ချမှာလေ။ ကျုပ်တို့အတွက် စိုးရိမ်လို့ ပြောတာ တစ်ခုခု အရေးမှားရင် မျက်နှာမရဘဲ အကွပ်ခံကြရမှာ ကျုပ်တို့ပဲ မဟုတ်လား"
"ဟုတ်ပါတယ်၊ သင်း မပါပါဘူး"
"လက်ျာဘီလူးက မလိုရင် ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး၊ တခြားဒေသတွေတုန်းက သူလည်း ရောနှော ပျော်ပါးနေတာပဲ။ အခုက ရာမညတိုင်းထဲမို့ လုံ့လစိုက်နေပုံ ရတယ်"
လက်ဝဲကြံသိုင်း မကြည်လှသော်လည်း တုံ့ပြန်မဆိုတော့။ အရှေ့တွင် ရွာမှ ထွက်ကြိုနေကြသည့် လူများကို မြင်နေရသောကြောင့် အာရုံ ပြောင်းသွားကြသည်။
"ဗိုလ်ကြီးတို့ လာမယ်ဆိုလို့ အနီးအပါး သုံးရွာက သူကြီးခေါင်းမင်းတွေ ခေါ်ထားပါတယ်။ ညနေ လူစုံ ရောက်ကြဖို့ စီစဉ်ထားပြီးပါပြီ။ သည်တစ်ည သည်ရွာမှာ အေးအေးဆေးဆေး နားနေ တည်းခိုကြဖို့ ပန်ကြားလိုပါကြောင်း လျှောက်တင်ပါရစေ"
သူကြီးက လက်နှစ်ဖက်မြှောက်လျက် ဟန်ပါပါ ဆိုနေသည်ကို လက်ဝဲကြံသိုင်းက နောက်နားမှ လက်ျာဘီလူးအား လှည့်ကြည့်သည်။ လက်ျာဘီလူးက ခပ်တည်တည်၊ ထို့ကြောင့် သူကပဲ စကားပြန်လိုက်၏ ။
"ကောင်းပြီ မောင်မင်း၊ ရှေ့က ဦးဆောင်ပါ"
"မှန်လှပါ၊ ဝမ်းမြောက်လှကြောင်းပါ"
တပ်များအားလုံး တန်းစီ ဝင်သွားသည်အထိ လက်ျာဘီလူး မြင်းမရွေ့ဘဲ ရပ်ကြည့်နေသည်။ နောက်ဆုံး တင်ကျည်းတပ်များ ဝင်မည့်အချိန်ကျမှ သွေးသောက်များကို မျက်ရိပ်မျက်ကဲပြကာ ခေါ်လိုက်ပြီး လေသံတိုးတိုးဖြင့်
"ရွာထဲကနေ ပြန်ထွက်လာတာနဲ့ ရွာကို ပတ်ကြည့်၊ လမ်းပေါက်ဟူသမျှ ပိတ်ပြီး စခန်းချကြ။ ညနေကတည်းက ကင်းတို ကင်းရှည် စောင့်မယ်။ မင်းတို့ခေါင်းဆောင် ဘယ်သူလို့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောမိလေနဲ့"
ဟု မှာရာ အားလုံးက အာမခံကြသည်။ ရွာမှ လူများသည် နောက်ဆုံး ဝင်လာကြသော ဝါးချွန်ကိုင် တပ်သားများအား တအံ့တသြ ကြည့်ကြ၏ ။ လက်နက် မလောက်ငှ၍ဟု ထင်နေကြသည်။ ထိုအချိန်တွင် အလောင်းမင်းတရားကြီးက အင်္ဂလိပ်တို့ထံမှ အမြောက်၊ စိန်၊ ပြောင်းများစွာပင် ဝယ်ယူပြီးနေလေပြီ။
နောက်ဆုံးမှ ဝင်လာသည့် မြင်းနီနှင့် ဗိုလ်ကိုလည်း အထူးအဆန်း ဖြစ်နေကြ၏ ။ မည်သည့်အဆင့်မှန်း မသိရ၊ သာမန်ဓားတစ်လက်၊ အဖိုးကြီး ရွယ်တူပတ္တမြားသုံးလုံး စီထားသော ကျောက်စီ ဆောင်ဓားနက် တစ်ဖက် ခါးတွင် ပါလျက် လက်က တုတ်ရှည်ကြီး ကိုင်ထားသဖြင့် အမြင်ဆန်းနေကြ၏ ။
မြင်းကလည်း နီနီရဲရဲ ကြွကြွရွရွ တောက်တောက်ပြောင်ပြောင် ကျော့မော့ကျစ်လျစ်လှသည်။ သာမန်ဗိုလ်လည်း မဟုတ်၊ ရာထူးမြင့်သူမျိုးလည်း မဟုတ်။ ဘာဗိုလ်ဟူ၍ သူတို့ မဝေခွဲနိုင်ကြပေ။ ခေါင်းဆောင်း မောက်ရူ ပါလျင်လည်း သိနိုင်သည်။ ရာထူးအဆင့်ကို ဖော်ပြသော ပါလည်ကွေးများကို ကြည့်၍လည်း သိနိုင်ပေမင့် သူက ဘာမှ မပါသောကြောင့်ဖြစ်၏ ။
"အဲဒီကောင်က မင်းမှုထမ်းရော ဟုတ်လား"
ရွာသားကြီးတစ်ဦးက တိုးတိုး ကပ်မေးရာ မေးခံရသူက
"မင်းမြှောင်စိုးမြှောင် မဟုတ်ရင် နေရာရလို့ လမ်းက ပါလာတဲ့သူ ဖြစ်မှာပေါ့"
"ဒါပေမယ့် ဓားက မထူးခြားဘူးလား"
"အေး.. နန်းတွင်းဆောင်ဓားမျိုးပဲ ထင်တယ်"
"နန်းတွင်းသားတော့လည်း ဟုတ်ဟန်မရပါဘူး"
"တုတ်ကိုင်ထားတာ ကြည့်လေ၊ ဓားတွေက အလြှပပဲ။ သူ့တကယ့်လက်နက်က တုတ်ရှည်မှန်း မသိသာပေဘူးလား"
လူကြီးများ အကဲခတ်နေစဉ် လူငယ်များကတော့ အင်အားသိပြီးဖြစ်၍ လူစုခွဲသွားကြသည်။ နိုင်ပါ့မလားဟုလည်း တီးတိုးတိုင်ပင်နေကြသည်။ သူတို့ ရွာရှိ အင်အားမှာလည်း နည်းတော့ မနည်းလှ၊ လူကြီး လူငယ် သုံးရွာပေါင်း ၆၀၀ ကျော်တွင် ဓားလှံ ဒူးလေးနှင့် သေနတ် အနည်းငယ် ရှိထား၏ ။
အရေးကြုံလျင် အခြားရွာများမှ အကူလာကြရန်လည်း သဘောတူညီပြီး ဖြစ်လေသည်။ အခြေအနေကို ကြည့်၍ နံနက် သစ္စာသောက်ပွဲတွင် ခေါင်းဆောင် ဗိုလ်များကို ထဖမ်းဆီးကာ တပ်ကို လူအင်အားနှင့် ဝိုင်းကြပေလိမ့်မည်။ ဗိုလ်များကို ရလျင် တပ်သားများ အသာတကြည် အဖမ်းဆီးခံလိမ့်မည်ဟု ယူဆရ၏ ။ မရလျင် တိုက်သင့် တိုက်ကြရမည်ပေါ့။
လူငယ်များကတော့ ညကတည်းက ဝင်စီးလိုက်ချင်သည်။ ပင်ပန်း၍ အိပ်မောကျနေသော၊ သေရည် ယစ်နေကြသော မြန်မာများကို တစ်ချက်တည်း လူညီညီ လုပ်ကြံရလျင် အရေးလွယ်လိမ့်မည်ဟု တွက်ကြ၏ ။ လူကြီးများက ချင့်ချိန် လုပ်ကြစေချင်သည်။ အထူးသဖြင့် ယခုဗိုလ်များမှာ တိုက်တိုင်းအောင် လူကျော်များ ပါနေသည်ဟု ကြားသိထားကြရသည်။
No comments:
Post a Comment