တိုက်မောင်း (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

မန်ကျည်းကန် ရွာသားများမှာ ပျော်တပြုံးပြုံး။ ရွာသူကြီး ဦးဆယ်ကား ရင်ကော့ခေါင်းမော့လျက် ကြည်နူးမဆုံးပြီ။ သားတစ်ယောက်မှာ အရည်အချင်းအလျောက် မင်းပေးသည့် ဘွဲ့ထူးကို အဦးဆုံးပွဲတွင်ပင် ရရှိခဲ့ကာ သွေးသောက်ကြီး ဖြစ်လာပြီး ငရာပြည့်တပ်မှ တပ်သားအချို့ကိုအုပ်ချုပ်ရသူ ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား။

ရူးကြောင်ကြောင် တိုက်မောင်းကလေးမှာလည်း သူအမှုထမ်းချင်လှသော တပ်တွင် အိုးစားကြီးအဖြစ် ချက်ချင်း ရာထူးရခဲ့၏ ။ ဘီလူးတပ်သား ဖြစ်ရန် မလွယ်ကူဟု ကြားဖူးခဲ့ရာ တိုက်မောင်းတို့မှာ ကံကောင်းလွန်းလှသည်။ ဦးဆယ်ကား သားများအတွက် ဂုဏ်တက်လှလေပြီ။

"မောင်ဖိုးဆယ် အောက်လည်း ငုံ့ကြည့်ပါဦးဟ။ ခွေးချေးနင်းမိပါဦးမယ်"

ဘကြီးသောင်းက ထိုသို့ ပြောဆိုရသည်အထိ။ မဏ္ဍပ်ဆောက်နေကြသူများကို ကြီးကြပ် ဝိုင်းကူနေသည့် တိုက်မောင်းထံ အစ်ကို ငကံကောင်း လာကြည့်ရာ သူရိန်နှင့် တွေ့ပြန်သည်။

"ကိုရင့်ညီကို စိတ်မချလို့ လာလာကြည့်နေသလား"

"သူက အဆင်အခြင်မရှိ အရမ်းကာရော လုပ်တတ်လို့ ပူရတယ်ကော သွေးသောက်"

''မပူပါနဲ့ဗျာ။ ဘီလူးတပ်သား ဖြစ်သွားရင် သေမှာကလွဲလို့ ဘာမှ ပူစရာ မရှိတော့ပါဘူး။ သူပြောတတ် ဆိုတတ်တာလည်း အားလုံးက သိပြီးသားမို့ တပ်မှူးကအစ ခွင့်လွှတ်ကြပါရဲ့"

"ပူရပါသော်ကောလား။ ကျုပ်ညီငယ်က အစွမ်းအစ နည်းပါတယ်။ အခြားတပ်တွေက လှောင်ပြောင် ရယ်မောစရာ ဖြစ်နေမှာလည်း တွေးပူမိတယ်ဗျ"

"ဘီလူးတပ်သားကို ဘယ်သူက ထိပါးစော်ကားဝံ့မှာတဲ့တုန်း"

"အံမယ်.. ကျုပ်တော့ ဘီလူးတပ်ကို လေ့လာကြည့်တာ အဲဒီလောက်လည်း မဟုတ်ပါဘူး"

သူရိန်က ပြုံး၍

"ဟိုမှာတွေ့လား။ နွဲ့နွဲ့နှောင်းနှောင်းနဲ့ ပုဆိုးလိုလို ထမီလိုလို ဝတ်ထားတဲ့ တစ်ယောက်ကို"

"အင်း.. တွေ့တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"အဲဒါ ဘီလူးတပ်သားတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျုပ်တို့တပ်က ခဝါသည် ထမင်းချက် ကျော်ရှိန် တဲ့"

"အွန်း"

"အဲဒီ ကျော်ရှိန်ကို ရောင်းရင်း တစ်ယောက်ချင်း နိုင်ပါ့မလား"

"ဘယ်လို၊ ခဝါသည် ပဏ္ဍုပ်ကို ကျုပ်က.. ဟုတ်လား"

"အပြောမကြီးပါနဲ့လေ။ ကျုပ်တို့လည်း သည်တပ်ကို ဝင်စမှာ တပ်မှူးက သူ့ကို နိုင်ရင် လက်ခံမယ်ဆိုလို့ မယုံနိုင် ဖြစ်ခဲ့ရတာ။ ကျုပ်တို့က ၅ ယောက်၊ လက်နက်တွေနဲ့။ သူ့မှာ အဝတ်ရိုက်တဲ့ တုတ်ပုတ်ပဲ ပါတယ်။ ကျုပ်တို့ ၅ ယောက် မနိုင်လို့ အရိုက်ခံလိုက်ကြရတယ်"

ကံကောင်း မျက်လုံးပြူး ကြည့်နေ၏ ။

"ကိုရင်ကံကောင်းက ဗန်ရှည် သိပ်ကောင်းတယ်လို့ ကြားဖူးပါတယ်။ ကျုပ်က ငသူရိန်ပါ။ တုတ်ဓား လက်နက် ကိုယ်လုံပညာမှာ ကြိုက်ရာ စမ်းလို့ရပါရဲ့။ ကိုရင့် လက်စွမ်းလည်း သိပြီးဖြစ်လို့ မမှုပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုရင် ငကံကောင်း ဘီလူးတပ်သားတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးဗျ"

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"တပ်မှူးက အစွမ်းကောင်းကို ရွေးတာ မဟုတ်ဘူး။ သူနဲ့ စိတ်ချင်းတူမှ၊ သူ့သဘောအတိုင်း လက်ခံနိုင်မှ ရွေးတာ"

"ငတိုက်မောင်း ကျတော့ရော"

"သူက ဘုရင်ကိုတောင် ဆုတောင်းပြီး ဝင်လာတာပဲ။ (ရယ်လျက်) ပြီးတော့ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ တပ်မှူးကို အလွန်လေးစားဟန်လည်း မြင်ရတယ်။ ရောင်းရင်းနဲ့တော့ မတူဘူး"

"ကျုပ်လည်း တပ်မှူး လက်ျာဘီလူးကို လေးစားပါတယ် သွေးသောက်ရဲ့၊ ခုမှ မဟုတ်ဘူး။ စကြားဖူးကတည်းက သဘောကျခဲ့တာ။ မယုံနိုင်စရာပေမယ့် ကြားရတာ အားရစရာတွေပဲ"

"ဘယ်လို ကြားထားလို့လဲ"

"မွန်တိုက်လှေကြီး ၅၀၀ ကို အမိန့်မရဘဲ ရဲလှေ ၃၀ နဲ့ ဝင်တိုက်တယ် ဆိုတာမျိုး စကြားဖူးတာ"

"ဟိုနေ့က ပွဲမှာရော.. မြစ်လယ်က ကြံ့ကြံ့ခံပြီး လှေ ၃ စီးတည်းနဲ့ ရေတပ်ကို ဆီးကြိုဖို့ စောင့်တာ မတွေ့ဘူးလား"

"သိတော့ သိလိုက်တယ်။ မွန်ရေတပ်မှ မလာဘဲ"

ပြောရင်း ကံကောင်း တွေဝေနေ၏ ။

"လာရင်ရောဗျာ.."

"အင်း..."

သူ စဥ်းစားရင်း

"ဟုတ်တယ်ဗျ။ အဲဒီညက သူပြောတဲ့ထဲမှာ ပါတယ်။ ရေတပ်ကို သူတိုက်မယ် တဲ့။ မင်းတို့က ဦးရာပြည့်တပ်မှာပဲနေ၊ သူ့လှုပ်ရှားမှုကို ကြည့်ထားတဲ့။ မသင့်မတင့် ကြံရင် အရမ်းမလုပ်ဘဲ ဉာဏ်နဲ့ ချင့်ချိန် ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ လုပ်ပါ တဲ့။ သူ့အတွက် ဘာမှ ပူစရာ မရှိဘူးလို့ ပြောသွားတယ်။ မွန်တပ်ကြီးလာလည်း ​ ခံတိုက်ထားမယ့်ပုံပဲ"

"ခံတိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ သူက တက်တိုက်မှာ"

သင်္ကန်းအစုံပေါင်းများစွာအား မြင်းများနှင့် တင်လာကြသော လက်ျာဘီလူးတို့ ဝင်လာကြသဖြင့် ကလေးများ တပျော်တပါး လိုက်သွားကြသည်ကို ကြည့်ရင်း

"သူ့ပုံစံကတော့ အဲဒီလောက် မထင်ချင်စရာပဲ။ တကယ် ကြုံရတော့လည်း ကြားရတဲ့ပုံပြင်တွေ ဘာမှ မဟုတ်သေးပါလားလို့ ဖြစ်ရပြန်ရော။ ကျုပ်တောင် တပ်ပြောင်းခွင့် တောင်းမှလား မသိဘူး။ အဲဒီလိုလူမျိုးနဲ့ တွဲတိုက်လိုက်ရရင်.."

"မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ကိုရင် ဘီလူးတပ်သား ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ကိုယ် လုပ်တတ်တဲ့ ကိုရင်ကံကောင်းလို အစွမ်းအစ ရှိသူက အရေးလွန်အဖြစ်ပဲ ကိုယ့်တပ်ကိုယ် အုပ်ချုပ်ပြီး တိုက်တာ ကောင်းပါတယ်"

ပြောရင်း သူရိန်က ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းကို ပြင်ဆင်မည့် ပျဥ်များ ရောက်လာသဖြင့် စီမံပေးရန် နှုတ်ဆက်ထွက်သွားရာ ငကံကောင်းတစ်ယောက်တည်း ရပ်ကျန်ခဲ့သည်။ သူသည် တပ်သားဆယ်ယောက်ခန့်အကြား၌ ရယ်ရယ်မောမော လုပ်ကိုင်နေသော တိုက်မောင်းကို ငေးကြည့်ကာ

"အေးလေ.. စိတ်ချရမှာပါ"

ဟု တွေးနေ၏ ။

ရွာသူရွာသားများက ဧည့်ခံကျွေးမွေးရမည့် တာဝန်အား မိမိတို့ရွာကပဲ ယူပါရစေဟု တောင်းဆိုထားသဖြင့် ကုန်းဘောင်တပ်များမှာ မဏ္ဍပ်ဆောက်ခြင်း၊ ပစ္စည်းများ သယ်ယူပို့ဆောင်ခြင်း စသည်တို့တွင်သာ ကူကြရသည်။ အခြားရွာများမှလည်း လာကြ ကူကြပါပေသည်။

ဘုရင်မင်းတြားကြီး ကိုယ်တော်တိုင် ပါဝင်သည့် အလှူကြီး ဟူ၍လည်းကောင်း၊ အရှေ့ဝင်းတော်မှူး မင်းထင်နော်ရထာ၏ ရဟန်းခံ ရှင်ပြုပွဲ ဟုလည်းကောင်း၊ သူရဲကောင်း လက်ျာဘီလူးနှင့် ဘီလူးတပ်သားများ၊ သူကြီးသား တိုက်မောင်း ဟူသော အကြောင်းတို့ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အလှူပွဲကြီးဟူ၍လည်းကောင်း ရွာနီးချုပ်စပ်တစ်ခွင်ဝယ် အမျိုးမျိုး ကျော်စောလျက် ရှိချေ၏ ။

အလှူရက်တိုင်လျင် အနီးဝန်းကျင် ဆယ်ရွာကျော်မှ လှည်းဝိုင်းကြီးများ၊ မြင်းများ၊ လူများ ရောက်လာကြသည်။ မန်ကျည်းကန် ရွာသူရွာသားတို့သည် အလှဆုံး ပြင်ဆင်ထားလျက် ကြိုဆို ဧည့်ခံနေကြ၏ ။ ရွာလုံးကျွတ်နီးပါး ကလေးများကို ရှင်သာမဏေအဖြစ် သွတ်သွင်းကြမည်ဖြစ်၍ မြင်းများစွာ ပြင်ဆင်ထားရပြီး ကျောင်း၌လည်း မမြင်စဖူး ထူးကဲလောက်အောင် သင်္ကန်းပရိက္ခရာများစွာ တောင်လိုပုံနေပြီ။

ယခင်ကမူ ဖိုးသူတော်၊ ကပ္ပိယ လုပ်ရန်ပင် ပတ်စရာ အဝတ်ဖြူ ရှားပါးခဲ့ပြီး ကျောင်းထိုင်ဆရာတော်က ရှိသည့် သင်္ကန်း ၅ စုံအနက် ၂ စုံကို ကိုရင်ကြီးအား ခွဲပေးထားရ၏ ။ ကျောင်းသား သူငယ်တို့မှာ အချို့ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့်၊ အချို့လည်း အပေါ်အင်္ကျီသာ ပါခဲ့၏ ။

ဆင်းရဲသော ရွာဖြစ်သဖြင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုလည်း မပြင်နိုင်သည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ။ ပေါက်ပြဲ ဆွေးမြေ့နေသည်တို့ကို အစားထိုး ပြုပြင်ပေးသွားကြသော ရဲမက်တို့အား ဆရာတော်က သာဓုခေါ်လျက် ဆုများ ပေးလေသည်။ ယခုတော့ ကျောင်းကြီးမှာလည်း ခိုင်ခိုင်ခံ့ခံ့၊ မောင်ရင်လောင်းများကလည်း တဗြုန်းဗြုန်း တဝုန်းဝုန်း ပြေးလွှားကြလျက်၊ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် ပရိသတ်အများရှေ့ဝယ် ဆရာတော်ကြီးသည်လည်း တပြုံးပြုံးနှင့်။

ကျောင်းရှေ့ဝင်ပေါက်တွင် အနီနောက်ခံ၊ စာတန်းအဖြူဖြင့် 'မန်ကျည်းကန်ရွာ ရွာလုံးကျွတ် ရှင်ပြု အလှူတော်မင်္ဂလာ အခမ်းအနား' ဟူသော သစ်သားပြားကြီးသည် ကနုတ်လက်ရာများဖြင့် ခန့်ညားထည်ဝါနေသကဲ့သို့ ကြွရောက်လာကြသူ လူတိုင်းမှာလည်း သစ်လွင်လှပနေကြ၏ ။ စကားပြောဆိုကြသံများမှာ ဆူညံပွက်လောရိုက်နေသည်။

"ဟေ့.. ဘာကျွေးတဲ့လဲကွ၊ မှန်ရောင်ဟင်းချို သရက်ချဥ်သုပ်နဲ့ ငါးခြောက်ထောင်းကြော်တော့ မဟုတ်လောက်ဘူး ထင်တယ်"

"ဘယ်ကွာ.. နှယ်နှယ်ရရ အလှူမျိုး မှတ်လို့လား။ ဘုရင့်ကုသိုလ်တော်ကွ။ မင်း စားချင်တဲ့ဟင်းကို စိတ်ကူးယဥ်ကြည့်လိုက်စမ်း ဟေ့ကောင်၊ အခု ရှေ့ရောက်လာရမယ်"

"တယ်ဆိုတဲ့ စာပါလားဟရို့"

"ဟေ့.. ဟိုအမျိုးသမီးလေး ဘယ်ရွာကလဲ။ ကျက်သရေရှိလိုက်တာ စုံစမ်းကြစမ်းပါဦး"

"တောင်ထကိုင်းက မြေပိုင်ရှင် ကိုပေါကြွယ်သမီးထင်တယ်ကွ"

"အဲဒီဘက်ကဆို လူဆိုးလူမိုက် ပေါသတဲ့နော်"

"အိုကွာ.. ဘာဖြစ်ဖြစ် ငါတော့ လိုက်ကြည့်ဦးမယ်"

ကိုယ့်အာရုံနှင့်ကိုယ် သွားသူ သွားကြသလို အချို့ကလည်း

"ဟဲ့ မောင်ရင်လောင်းတွေ၊ ဝေးဝေးမသွားကြနဲ့နော်၊ နတ်ဖွက်ခံနေရမယ်"

"စီးရမယ့်မြင်းတွေ သွားကြည့်ထားမလို့ပါဗျ"

"အို.. မြင်းကန်နေမှဖြင့်၊ မသွားရဘူး"

စသည် စသည်.. အရာရာ ပူပန်နေသူမျိုးလည်း ရှိ၏ ။

မောင်ရင်လောင်းဖြစ်သော ကလေး ၃၀ ကျော်၊ လူပျိုကာလသား ၂၀ ခန့်နှင့် ပဥ္စင်းလောင်း ၂ ဦးတို့သည် အဝတ်ပုဆိုးအဖြူ ဦးပြည်းပြောင်ပြောင်များဖြင့် ကျောင်းဝန်းတဝိုက် ပျံ့နှံ့နေကြ၏ ။ အကျွေးအမွေး တာဝန်ယူထားသည့် မန်ကျည်းကန် တစ်ရွာလုံးလည်း နားရသည်မရှိ။ အလှူရှင် တပ်မှူးနှင့် မင်းစိုးရာဇာများပင် ကြွရောက်မလာသေးမီ သူတို့မှာ ဖတ်ဖတ်မောနေကြရှာပြီ။

အနီးဝန်းကျင်ရွာများမှ ဧည့်သည်များ စုံလောက်ချိန်တွင် ရဲမက်စစ်သည်အချို့ စတင် ရောက်ရှိလာကြသည်။ နေ အတော်မြင့်နေလေပြီ။ ဆွမ်းခံချိန်လောက်တွင် 'လာကြပြီ၊ လာကြပြီ' ဟူသော အသံများနှင့်အတူ အလောင်းမင်းတရားကြီး ကိုယ်တော်တိုင် မိဖုရား အမတ် ဗိုလ်မှူးများ ခြံရံလျက် ကြွရောက်တော်မူလာ၏ ။

ရွှေရောင်များ ဖိတ်ဖိတ်လက်နေသော ဝတ်စုံအနီ ခါးစည်းအစိမ်း လွန်းရာကျော်ချိတ်ပုဆိုးနှင့် သျှောင်ချောပြင်ကာ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေသော လက်ျာဘီလူးကို တိုက်မောင်းအပါအဝင် လူအများက မမှတ်မိကြချေ။ မြင်တွေ့နေကျ ပုံစံနှင့် လုံးဝ ခြားနားလျက် ဗိုလ်မှူးကြီး အသွင်ပေါက်နေသောကြောင့် မင်းညီမင်းသားလား၊ စစ်သူကြီး စစ်ကဲများလားဟု အထင်ရောက်နေကြသည်။

မင်းမိဖုရားများနှင့် တစ်တန်းတည်း အလှူရှင်လည်း တွဲထိုင်ရတော့မှသာ ဟိုတစ်ခါ ထမင်းစား လာတဲ့ သူရဲကောင်းဟာလား ဟု မေးမြန်း ပြောဆိုမိကြတော့သည်။ ရေစက်ခွက် ၃ ခွက် စီစဥ်ထားသဖြင့် ရှင်ဘုရင်၊ မိဖုရားခေါင်နှင့် အလှူရှင် တပ်မှူးတို့က အလယ်တွင် ထိုင်ကြ၍ မှူးမတ် ပရိသတ်အပေါင်းတို့သည် သူတို့အား ဝန်းရံနေကြလေသည်။

ဆရာတော်က သြဝါဒပေး တရားဓမ္မများ ​ဟောကြားရာ အလှူ့ဒါယိကာအဖြစ် အလောင်းမင်းတရားနှင့် မိဖုရားကြီးတို့ကိုသာ ခံယူစေပြီး အမျှဝေသော အခါတွင်မူ ကွယ်လွန်သူ ဦးရာပြည့်အား ရည်စူး၍ ဟု ထည့်ဆိုသဖြင့် အများက သာဓုခေါ်ကြ၏ ။ ထိုအလှူပွဲ၌ သုရှင်က မင်းထင်နော်ရထာ ဘွဲ့တံဆိပ် နာမကို ပြန်လည်အပ်နှင်း၍ မူလရာထူး အဆောင်အယောင်များ ချီးမြှင့်တော်မူသည်။

ထို့နောက် အရှေ့ဝင်းတော်မှူး၏ အဆောင်အယောင် ဓါးနက် ကျောက်စီဓားကိုလည်း ပေးအပ်ရာ သားတော်ကြီး မဟာဓမ္မရာဇာ၏ အကြီးတော် စလေမြို့စား အမတ်ကြီး ဇေယျသီရိနော်ရထာက

"ထူးလှတင့်ခေါင်၊ မင်းများမောင်သည်၊

ထင်ပြောင်ညီစံ့၊ တိုက်ရည်အံ့ထူး၊

ရှေ့ဝင်းမှူးတော်၊ ဘီလူးကျော်မှတ်၊

ဓားနှစ်လက်နှင့်..."

ဟူသော အလှူတော်မင်္ဂလာမော်ကွန်း ရတုပိုဒ်စုံ ဆက်သွင်းရာ ပရိသတ်အများ သဘောကျလှသည်ဖြစ်၍ လက်ပမ်းပေါက်ခတ် ချီးကျူးကြလေ၏ ။ အလောင်းမင်းတရားကလည်း ဆုချီးမြှင့်သည်။

"အဲဒါ သုံးချက်ညီ ပိုဒ်စုံရတု မျိုးကွ။ မင်္ဂလာ ခေါ်တယ်။ အချီအချ သုံးပိုဒ်လုံး ညီအောင် စပ်သွင်းသွားတာများ နားထောင်မကောင်းလား"

ဘုန်းကြီးလူထွက် ဦးဘိုးသော်၏ အပြောကို ဘုန်းကြီးကျောင်းသား မောင်လှက

"ဘကြီးလည်း တတ်ရင် ဆက်သွင်းပါလား။ ဆုတော်တွေ အများကြီး ရမှာနော"

ဟု ကွန့်လိုက်ရာ ဦးဘိုးသော် ကွမ်းသီးသွားလေသည်။

"တယ်.. နင် တယ်ရှည်တဲ့ အကောင်ပါလား။ လူကြီးသူမက ပြောပြရင် မှတ်သားနာယူမယ် မရှိဘူး။ လူငယ်တွေ ခက်လိုက်တာ"

မည်သို့ဆိုစေ အလှူပွဲကြီး ဝှဲချီးကျင်းပ ခြိမ့်ခြိမ့်သဲမျှ ဆင်နွှဲလိုက်ကြသည်မှာ မည်သည့်အခါကမှ ထိုသို့ မကြီးကျယ်ဖူးကြောင်း ရောက်လာသူတိုင်းက ဝန်ခံကြရ၏ ။ အလှဆုံး ပြင်ဆင်ထားသည့် မြင်း ၅၀ ကျော် အတန်းကြီးသည် ရွာစဥ်လှည့်ကာ နတ်ပြထွက်သွားကြသည်ကို နတ်မကရ အမိန့်တော် ထုတ်ပြန်ထားသည့် မင်းတရားကြီးလည်း သည်းခံတော်မူလေသည်။

လူတန်းကြီး ထွက်သွားကြသည်နှင့် တိုက်မောင်းက လက်ျာဘီလူးနား ကပ်ကာ

"ကျောင်းကို ပြင်ရုံပြင်တာ တွေ့ရတယ်။ တစ်လက်စတည်း ဘာဇာကြောင့် ရွှေကျောင်းကြီး မဆောက်လိုက်သလဲ"

လက်ျာဘီလူး ပြန်မပြောဘဲ နေ၏ ။

"ရှင်ဘုရင်က ပေးတုန်း အုတ်လှေကား မုခ်နှစ်မျက်နှာ၊ တံတိုင်း ပေါင်းကူး ပွတ်လုံးကာပြီး ဆင်ကပ်လေးများ ထည့်လိုက်ရင်..."

သူက စုလစ်မွန်းချွန်းနှင့် မင်းထင်နော်ရထာ ကောင်းမှုတော် မင်းကျောင်းကြီးကို စိတ်ကူးယဥ်နေစဥ်

"ကျောင်းဆောက်လှူဖို့လောက်ထိ ငါ မတွေးခဲ့ဘူး ငတိုက်မောင်းရဲ့။ ခုအလှူတောင် ငါမျှော်မှန်းထားတာထက် ကြီးကျယ်လှပြီ"

"အို.. ကိုယ်ကုန်တာမှ မဟုတ်ဘဲ။ ရွှေနန်းရှင် မင်းဘုရားက လိုသလောက် ထုတ်ပေးမယ် ပြောထားတာ ဆောက်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး"

"မူလ ငါ့ရည်မှန်းချက်ထဲမှာ မပါဘူးလေ"

"သို့ပေမယ့် ဆောက်မယ်ဆိုလည်း ပေးမှာပဲ မဟုတ်လား"

"ဒီမယ်.. ငတိုက်မောင်း မှတ်ကွဲ့။ အခွင့်အရေးကို ရတိုင်းယူရင် လူယုတ် ဖြစ်တတ်တယ်။ ပေးတိုင်းယူနေရင် လူညံ့ ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။ မင်းနားလည်အောင် ပြောရရင် အခွင့်ရတုန်း ရသလောက်တောင်းနေရင် နောင် မင်းကို ပေးချင်ပါတော့မလား"

"ဒါလည်း ဟုတ်တာပဲ"

"တန်သလောက်ပဲ ယူရမှာပေါ့။ သူပေးတဲ့ဥစ္စာနဲ့ နာမည်ယူရမှာရော မရှက်သင့်ဘူးလား"

"အင်းးးး"

"ကဲ.. ကဲ၊ ငါပြန်မယ်။ မင်းပဲ အလှူကို ဆက်ပြီး ကြည့်ရှုထားလိုက်ပေါ့"

အလှူလှည့် သွားကြသူများ ပြန်ရောက်ကြသောအခါ ရွှေနန်းရှင်နှင့် သူ၏ မှူးမတ်နောက်ပါတို့ မရှိကြတော့ပေ။ အလှူရှင်နေရာတွင် တိုက်မောင်းက အခန့်သား ထိုင်လျက် ဆရာတော်ဘုရားနှင့် စကားစမြည် ပြောဆိုနေသည်ကို မြင်ကြရသူတို့မှာ ရယ်ရအခက် ဖြစ်ကုန်၏ ။ သူက ​ပြောလိုက်သေးသည်။

"ကျွန်တော့်တပ်မှူးက သည်အလှူကို မင်းပဲ ဆက်ပြီး တာဝန်ယူလိုက်လို့ ပြောသွားသဗျ။ ဘဘုန်းကလည်း သည်တစ်ခါတော့ တိုက်မောင်းတို့ ဒကာဖိုးဆယ်ထက် သာသွားပဟေ့တဲ့၊ မိန့်တော်မူတယ်။ ဒါ့ကြောင့် အဘတို့က ဥပုသ်သီလယူပြီး တော်ရာမှာ နေကြပေတော့။ အလှူအတွက်ကိုဖြင့် ကျွန်တော်နဲ့သာ စိတ်ချထားလိုက်ပါဗျာ"

ဦးဆယ်လည်း 'ခွေးကောင် တိုက်မောင်း၊ အလှူပြီးမှ တွေ့သေးတာပေါ့' ဟု တဗျစ်တောက်တောက် ပြောဆိုလျက် ကျောင်းပေါ်မှ ဆင်းသွားလေတော့သည်။

*ပြီးပါပြီ*

Written by သင်္ခရာဇာ

End date: May 20, 2021